۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'گي' به 'گی'
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - 'گي' به 'گی') |
||
| خط ۳۶: | خط ۳۶: | ||
اين کتاب كارى علمى - تحقيقى است كه [[شرف‌الدین، سید عبدالحسین|علامه شرف‌الدين]] در واپسين سال‌هاى عمر خویش به نوشتن آن موفق شده است. این اثر از آثار وحدت آفرين و ارزشمند [[شرف‌الدین، سید عبدالحسین|علامه شرف‌الدين]] است. وى در این کتاب 99 مورد از مواردى را كه خلفا برخلاف نصّ پيامبر(ص) عمل كرده‌اند، از موثق‌ترين منابع اهل سنت برشمرده است. | اين کتاب كارى علمى - تحقيقى است كه [[شرف‌الدین، سید عبدالحسین|علامه شرف‌الدين]] در واپسين سال‌هاى عمر خویش به نوشتن آن موفق شده است. این اثر از آثار وحدت آفرين و ارزشمند [[شرف‌الدین، سید عبدالحسین|علامه شرف‌الدين]] است. وى در این کتاب 99 مورد از مواردى را كه خلفا برخلاف نصّ پيامبر(ص) عمل كرده‌اند، از موثق‌ترين منابع اهل سنت برشمرده است. | ||
آنچه [[شرف‌الدین، سید عبدالحسین|علامه شرف‌الدين]] در النصّ و الاجتهاد آورده، فراتر از حوزۀ نزاع بين شيعه و سنّى است. با تكيه بر محورهایى كه او مطرح كرده، مى‌توان عناصر مؤثر در | آنچه [[شرف‌الدین، سید عبدالحسین|علامه شرف‌الدين]] در النصّ و الاجتهاد آورده، فراتر از حوزۀ نزاع بين شيعه و سنّى است. با تكيه بر محورهایى كه او مطرح كرده، مى‌توان عناصر مؤثر در شكل‌گیرى بدعت را بازشناخت و تفاوت‌هاى ماهوى و عينى و عملى این مفهوم را از نوآورى مشخص ساخت. | ||
با مراجعه به این کتاب مى‌توان دريافت كه از نظر علامه، بدعت متكى بر دو مبنای «تأویل» و «مصلحت‌گرايى» است و بدعت‌گذار در مراجعه و استناد به متون دينى از این دو عنصر بهره مى‌برد. متقابلا نوآورى نيز بر دو مبناى «تفسير نصوص» و «توجه به عنصر زمان و مكان» استوار است. مرحوم شرف‌الدين برای مقابله با بدعت بر روشى تأكيد دارد كه مشخصا بر دو ركن استوار است. وى معتقد است كه با تكيه بر این دو ركن، نتيجۀ تحقيق و استنباط در شريعت به بدعت منتهى نمى‌گردد: | با مراجعه به این کتاب مى‌توان دريافت كه از نظر علامه، بدعت متكى بر دو مبنای «تأویل» و «مصلحت‌گرايى» است و بدعت‌گذار در مراجعه و استناد به متون دينى از این دو عنصر بهره مى‌برد. متقابلا نوآورى نيز بر دو مبناى «تفسير نصوص» و «توجه به عنصر زمان و مكان» استوار است. مرحوم شرف‌الدين برای مقابله با بدعت بر روشى تأكيد دارد كه مشخصا بر دو ركن استوار است. وى معتقد است كه با تكيه بر این دو ركن، نتيجۀ تحقيق و استنباط در شريعت به بدعت منتهى نمى‌گردد: | ||
| خط ۴۳: | خط ۴۳: | ||
#تصحيح منابع مورد مراجعه در استنباط. | #تصحيح منابع مورد مراجعه در استنباط. | ||
از جمله عواملى كه در | از جمله عواملى كه در شكل‌گیرى نظريات بدعت‌آمیز و پيدايش منازعات مذهبى نقش مهمى دارد، مختلف و متفاوت بودن منابع مورد مراجعه دو فرقه شيعه و سنى، و تفاوت روش‌هاى مراجعه به منابع مشترك است. برای پيشگیرى از بدعت بايد اعتبار منابع مورد مراجعه ثابت شود و ساز و كار مطلوب در این مراجعه نيز مقرر گردد.[[شرف‌الدین، سید عبدالحسین|علامه شرف‌الدين]] ضمن اشاره به موارد متعددى كه در آنها به دليل مراجعه به منابع غير معتبر يا مراجعه غلط به منابع معتبر؛ كار به مخالفت با نص و در نتيجه بدعت‌گذارى كشيده شده است، بر لزوم تصحيح منابع تأكيد مى‌كند. | ||
«اجتهاد در مقابل نص»؛ مشتمل بر مقدمه‌اى به قلم صدرالدين شرف‌الدين، فرزند بزرگ مرحوم [[شرف‌الدین، سید عبدالحسین|علامه شرف‌الدين]]، شرح حال مؤلف به قلم سيد محمد صادق صدر در آغاز چاپ سوم کتاب «النص و الاجتهاد» و مقدمۀ وزين آقاى [[حکیم، محمدتقی|سيد محمدتقى حكيم]] در معرفى کتاب است كه ضمن آن به توضيح مفاهيم پاره‌اى از اصطلاحات کتاب در جهت روشن ساختن اهمیت مباحث آن پرداخته شده است. | «اجتهاد در مقابل نص»؛ مشتمل بر مقدمه‌اى به قلم صدرالدين شرف‌الدين، فرزند بزرگ مرحوم [[شرف‌الدین، سید عبدالحسین|علامه شرف‌الدين]]، شرح حال مؤلف به قلم سيد محمد صادق صدر در آغاز چاپ سوم کتاب «النص و الاجتهاد» و مقدمۀ وزين آقاى [[حکیم، محمدتقی|سيد محمدتقى حكيم]] در معرفى کتاب است كه ضمن آن به توضيح مفاهيم پاره‌اى از اصطلاحات کتاب در جهت روشن ساختن اهمیت مباحث آن پرداخته شده است. | ||