ابوهفان مهزمی، عبدالله بن احمد: تفاوت میان نسخه‌ها

ابوهفان را «غلام و راوى» ابونواس دانسته‌اند و از اينجا پيداست كه او پيش از همه، شيفته اين شاعر بزرگ گرديده، به حلقه ياران او پيوسته و شيوه زندگى و شعرسرايى او را پيش گرفته است؛ بااين‌همه، ابوهفان در وهله نخست، راوى است و همين امر، او را براى روايت شعر و لغت و شايد هم حديث، نزد اصمعى كشانده است.

از مجموعه اشعار ابوهفان درمى‌يابيم كه وى مردى تنگدست بوده است. چند قطعه شعر از او مى‌شناسیم كه در آنها، از ژندگى لباس يا از عريانى خویش ناله سر داده است؛ حتى در يك دوبيتى اشاره مى‌كند كه براى كسب يك وعده خوراك، ناچار شده لباس‌هاى خود را نيز بفروشد. اشعار او را كه به تأييد منابع، اندك بوده، گرد نياورده‌اند، زيرا گویى شعر او را كسى جدى نمى‌گرفته است؛ هرچند كه ابن معتز، وى را از مشاهير و شعرش را «همه جا موجود» وصف كرده است. شايد مجموعه شعر موجود او از 60 - 70 بيت فراتر نرود.