۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
ابن وردی، عمر بن مظفر (زین‌الدین) (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۱۸ ژانویهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۰۰:۲۸
، ۱۸ ژانویهٔ ۲۰۲۱جایگزینی متن - 'خطي' به 'خطی'
جز (جایگزینی متن - 'رده: دی (98)' به '') |
جز (جایگزینی متن - 'خطي' به 'خطی') |
||
| خط ۵۴: | خط ۵۴: | ||
وى چنان‌كه خود تصريح مى‌كند، در 715ق، در دمشق نزد [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تيمیه]] بوده و در حضور او مباحثاتى در فقه و تفسير و نحو داشته كه موجب شگفتى وى شده است. گرچه لحن ابن وردى، گویاى كوتاه بودن مدت شاگردى او نزد [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تيمیه]] است، اما وى تأثيرى عمیق بر افكار ابن وردى باقى گذاشت. | وى چنان‌كه خود تصريح مى‌كند، در 715ق، در دمشق نزد [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تيمیه]] بوده و در حضور او مباحثاتى در فقه و تفسير و نحو داشته كه موجب شگفتى وى شده است. گرچه لحن ابن وردى، گویاى كوتاه بودن مدت شاگردى او نزد [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تيمیه]] است، اما وى تأثيرى عمیق بر افكار ابن وردى باقى گذاشت. | ||
از ديگر استادان او بايد به برهان‌الدين فزارى و ابن | از ديگر استادان او بايد به برهان‌الدين فزارى و ابن خطیب جبرين اشاره كرد. گرايش‌هاى صوفيانه برخى استادان او، از جمله شرف‌الدين بارزى و عبس سرجاوى، بى‌گمان یکى از زمینه‌هاى پيدا شدن انديشه تصوف در ابن وردى بوده است. بااين‌همه، بعيد نيست كه لااقل نيمه اول زندگى ابن وردى، با خوش‌گذرانى و لذت‌جویى همراه بوده باشد. | ||
اشعارى كه وى در وصف خمر، مطايبه و غزل مذكر سروده، شايد دليلى بر این مدعا باشد. | اشعارى كه وى در وصف خمر، مطايبه و غزل مذكر سروده، شايد دليلى بر این مدعا باشد. | ||