۸۱٬۶۸۲
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'رحمه الله' به 'رحمه‌الله'
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'رحمه الله' به 'رحمه‌الله') |
||
| (یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
|نام‌های دیگر | |نام‌های دیگر | ||
| data-type="authorOtherNames" |ابن ع‍ق‍ي‍ل ال‍ب‍غ‍دادي، اب‍وال‍وف‍ا ع‍ل‍ي بن ع‍ق‍ي‍ل | | data-type="authorOtherNames" |ابن ع‍ق‍ي‍ل ال‍ب‍غ‍دادي، اب‍وال‍وف‍ا ع‍ل‍ي بن ع‍ق‍ي‍ل | ||
|- | |- | ||
|نام پدر | |نام پدر | ||
| خط ۳۰: | خط ۲۹: | ||
|برخی آثار | |برخی آثار | ||
| data-type="authorWritings" |[[الواضح في أصول الفقه]] | | data-type="authorWritings" |[[الواضح في أصول الفقه]] | ||
|- class="articleCode" | |- class="articleCode" | ||
|کد مؤلف | |کد مؤلف | ||
| خط ۵۵: | خط ۵۳: | ||
ابن عقیل با فقر دست‌وپنجه نرم می‌کرد که به آموختن علم پرداخت؛ او تنگدست بود و از شدت احتیاج استنساخ می‌کرد و اجرت می‌گرفت. وی این‌گونه سپری می‌کرد تا اینکه شیخ ابومنصور عبدالملک بن یوسف متکفل رزقش شد تا ابن عقیل فقط به علم بپردازد. | ابن عقیل با فقر دست‌وپنجه نرم می‌کرد که به آموختن علم پرداخت؛ او تنگدست بود و از شدت احتیاج استنساخ می‌کرد و اجرت می‌گرفت. وی این‌گونه سپری می‌کرد تا اینکه شیخ ابومنصور عبدالملک بن یوسف متکفل رزقش شد تا ابن عقیل فقط به علم بپردازد. | ||
ابن عقیل نشئت علمی‌اش را در بغداد داشت که در آن زمان سرشار از علما و فقهای مذاهب مختلف بود. این امر او را یاری کرد که در علوم مختلف و معارف گوناگون خوشه بچیند. این است که ابن رجب درباره وی گفته: «کان ابن عقیل | ابن عقیل نشئت علمی‌اش را در بغداد داشت که در آن زمان سرشار از علما و فقهای مذاهب مختلف بود. این امر او را یاری کرد که در علوم مختلف و معارف گوناگون خوشه بچیند. این است که ابن رجب درباره وی گفته: «کان ابن عقیل رحمه‌الله من افاضل العلماء، و اذکیاء بنی آدم، مفرط الذکاء، متسع الدائرة فی العلوم.»<ref>ر.ک: همان، ص9</ref> | ||
خود ابن عقیل در مقدمه کتاب «الفنون» می‌نویسد: «اما بعد، فان خیر ما قطع به الوقت و شغلت له النفس فتقرب به الی الرب جلت عظمته، طلب علم أخرج من ظلمة الجهل الی نور الشرع، و اطلع به علی عاقبة محمودة یعمل لها و غائلة مذمومة یتجنب ما یوصل الیها» و در جای دیگر درباره ارزش وقت می‌نویسد: «انی لا یحل لی ان اضیع ساعة من عمری حتی اذا تعطل لسانی عن مذاکرة و مناظرة و بصری عن مطالعة أعمل فکری فی حال راحتی و أنا مستطرح، فلا أنهض إلا و قد خطر لی ما أسطره» یعنی در زمانی که زبانم به مناظره و مذاکره مشغول نبود به طرح چیزهایی که قرار بود بنویسم می‌اندیشیدم.<ref>ر.ک: همان، ص10</ref> | خود ابن عقیل در مقدمه کتاب «الفنون» می‌نویسد: «اما بعد، فان خیر ما قطع به الوقت و شغلت له النفس فتقرب به الی الرب جلت عظمته، طلب علم أخرج من ظلمة الجهل الی نور الشرع، و اطلع به علی عاقبة محمودة یعمل لها و غائلة مذمومة یتجنب ما یوصل الیها» و در جای دیگر درباره ارزش وقت می‌نویسد: «انی لا یحل لی ان اضیع ساعة من عمری حتی اذا تعطل لسانی عن مذاکرة و مناظرة و بصری عن مطالعة أعمل فکری فی حال راحتی و أنا مستطرح، فلا أنهض إلا و قد خطر لی ما أسطره» یعنی در زمانی که زبانم به مناظره و مذاکره مشغول نبود به طرح چیزهایی که قرار بود بنویسم می‌اندیشیدم.<ref>ر.ک: همان، ص10</ref> | ||