۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - '،ف' به '، ف') برچسبها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
جز (جایگزینی متن - '،ج' به '، ج') برچسبها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
خط ۴۷: | خط ۴۷: | ||
حضرت رسول(ص)به او عنايت و علاقۀ خاص داشت و در حق او دعاهايى فرموده است كه مشهور است: «اللّهم فقّهه فى الدين و علم التأويل»/«اللّهم فقّهه فى الدين و علّمه التأويل». | حضرت رسول(ص)به او عنايت و علاقۀ خاص داشت و در حق او دعاهايى فرموده است كه مشهور است: «اللّهم فقّهه فى الدين و علم التأويل»/«اللّهم فقّهه فى الدين و علّمه التأويل». | ||
او 1660 حديث از رسول اللّه(ص)نقل كرده است. او قرآن شناسى خود را حاصل صحبت و مصاحبت استادش حضرت [[امام على(ع)|اميرالمؤمنين على(ع)]] مىداند.او را حبر الامّة/بحر الامة، ترجمان القرآن، و رئيس المفسرين لقب دادهاند.(-دايرة المعارف تشيع، مقالۀ «ابن | او 1660 حديث از رسول اللّه(ص)نقل كرده است. او قرآن شناسى خود را حاصل صحبت و مصاحبت استادش حضرت [[امام على(ع)|اميرالمؤمنين على(ع)]] مىداند.او را حبر الامّة/بحر الامة، ترجمان القرآن، و رئيس المفسرين لقب دادهاند.(-دايرة المعارف تشيع، مقالۀ «ابن عبّاس»، ج /1 344).ابن مسعود با همه جلالت قدر و مقام شامخى كه در قرآن شناسى دارد، او را ترجمان القرآن خوانده است. | ||
مجاهد كه خود مفسرى بزرگ است و تفسيرش محفوظ مانده و به طبع رسيده است، در حق او مىگويد: «چون تفسير مىكرد، همه چيز را واضح و روشن مىكرد». | مجاهد كه خود مفسرى بزرگ است و تفسيرش محفوظ مانده و به طبع رسيده است، در حق او مىگويد: «چون تفسير مىكرد، همه چيز را واضح و روشن مىكرد». | ||
خط ۶۲: | خط ۶۲: | ||
نافع بن ازرق و يكى از دوستانش به نام نجدة بن عويمر يك روز كه ديدند [[ابنعباس، عبدالله بن عباس|ابن عباس]] فارغبال در صحن مسجد الحرام نزديك كعبه نشسته است، مدعيانه و براى آنكه به خيال خود عجز [[ابنعباس، عبدالله بن عباس|ابن عباس]] را در مسائل قرآنى آشكار كنند، با او سؤالاتى مطرح كردهاند و شرح و معناى حدودا دويست كلمه يا تعبير قرآنى را از او پرسيدهاند.پاسخهاى [[ابنعباس، عبدالله بن عباس|ابن عباس]] همه متين و مستند به شعر كهن است.چنانكه گفته شد اين قديمترين واژهنامۀ قرآنى محفوظ مانده است و هم در اتقان [[سيوطى]] مندرج است و هم مستقلا تحت عنوان-مسائل نافع بن ازرق به چاپ رسيده است. | نافع بن ازرق و يكى از دوستانش به نام نجدة بن عويمر يك روز كه ديدند [[ابنعباس، عبدالله بن عباس|ابن عباس]] فارغبال در صحن مسجد الحرام نزديك كعبه نشسته است، مدعيانه و براى آنكه به خيال خود عجز [[ابنعباس، عبدالله بن عباس|ابن عباس]] را در مسائل قرآنى آشكار كنند، با او سؤالاتى مطرح كردهاند و شرح و معناى حدودا دويست كلمه يا تعبير قرآنى را از او پرسيدهاند.پاسخهاى [[ابنعباس، عبدالله بن عباس|ابن عباس]] همه متين و مستند به شعر كهن است.چنانكه گفته شد اين قديمترين واژهنامۀ قرآنى محفوظ مانده است و هم در اتقان [[سيوطى]] مندرج است و هم مستقلا تحت عنوان-مسائل نافع بن ازرق به چاپ رسيده است. | ||
گلدزيهر دربارۀ اين کتاب و شيوۀ بى سابقهاش مىگويد: «اين بديعترين شيوۀ تحقيق لغوى در تفسير قرآن است». (-المذاهب الاسلامية في تفسير القرآن، ص 69، به نقل از التفسير و المفسرون، محمد حسين | گلدزيهر دربارۀ اين کتاب و شيوۀ بى سابقهاش مىگويد: «اين بديعترين شيوۀ تحقيق لغوى در تفسير قرآن است». (-المذاهب الاسلامية في تفسير القرآن، ص 69، به نقل از التفسير و المفسرون، محمد حسين ذهبى، ج 75/1). | ||
ابوبكر بن انبارى از قول او دربارۀ اين شيوه چنين نقل كرده است: «شعر، ديوان عرب است، هرگاه حرفى از قرآن كه خداوند به زبان عربى نازل فرموده است، بر ما پوشيده و دشوار باشد، به ديوان و سرچشمۀ آن[شعر قبل از عصر نزول قرآن]مراجعه مىكنيم و شواهد روشنگرى براى آن مىيابيم».( | ابوبكر بن انبارى از قول او دربارۀ اين شيوه چنين نقل كرده است: «شعر، ديوان عرب است، هرگاه حرفى از قرآن كه خداوند به زبان عربى نازل فرموده است، بر ما پوشيده و دشوار باشد، به ديوان و سرچشمۀ آن[شعر قبل از عصر نزول قرآن]مراجعه مىكنيم و شواهد روشنگرى براى آن مىيابيم».(پيشين، ج 76/1.همچنين دربارۀ ارزيابى نسبت تفسير منسوب به [[ابنعباس، عبدالله بن عباس|ابن عباس]] -پيشين، ص 81-83). نيز-تفسير [[ابنعباس، عبدالله بن عباس|ابن عباس]]؛مسائل نافع بن ازرق. | ||
[[خرمشاهی، بهاءالدین|بهاء الدين خرمشاهى]] | [[خرمشاهی، بهاءالدین|بهاء الدين خرمشاهى]] |
ویرایش