۶۱٬۱۸۹
ویرایش
جز
جایگزینی متن - ' ؛' به '؛'
جز (جایگزینی متن - 'ابن عباس' به 'ابن عباس ') |
جز (جایگزینی متن - ' ؛' به '؛') |
||
| خط ۶۴: | خط ۶۴: | ||
گلدزيهر دربارۀ اين کتاب و شيوۀ بى سابقه‌اش مى‌گويد: «اين بديع‌ترين شيوۀ تحقيق لغوى در تفسير قرآن است». (-المذاهب الاسلامية فى تفسير القرآن،ص 69، به نقل از التفسير و المفسرون، محمد حسين ذهبى،ج 75/1). | گلدزيهر دربارۀ اين کتاب و شيوۀ بى سابقه‌اش مى‌گويد: «اين بديع‌ترين شيوۀ تحقيق لغوى در تفسير قرآن است». (-المذاهب الاسلامية فى تفسير القرآن،ص 69، به نقل از التفسير و المفسرون، محمد حسين ذهبى،ج 75/1). | ||
ابوبكر بن انبارى از قول او دربارۀ اين شيوه چنين نقل كرده است: «شعر،ديوان عرب است، هرگاه حرفى از قرآن كه خداوند به زبان عربى نازل فرموده است، بر ما پوشيده و دشوار باشد، به ديوان و سرچشمۀ آن[شعر قبل از عصر نزول قرآن]مراجعه مى‌كنيم و شواهد روشنگرى براى آن مى‌يابيم».(پيشين،ج 76/1.همچنين دربارۀ ارزيابى نسبت تفسير منسوب به [[ابن‌عباس، عبدالله بن عباس|ابن عباس]] -پيشين،ص 81-83). نيز-تفسير [[ابن‌عباس، عبدالله بن عباس|ابن عباس]] ؛مسائل نافع بن ازرق. | ابوبكر بن انبارى از قول او دربارۀ اين شيوه چنين نقل كرده است: «شعر،ديوان عرب است، هرگاه حرفى از قرآن كه خداوند به زبان عربى نازل فرموده است، بر ما پوشيده و دشوار باشد، به ديوان و سرچشمۀ آن[شعر قبل از عصر نزول قرآن]مراجعه مى‌كنيم و شواهد روشنگرى براى آن مى‌يابيم».(پيشين،ج 76/1.همچنين دربارۀ ارزيابى نسبت تفسير منسوب به [[ابن‌عباس، عبدالله بن عباس|ابن عباس]] -پيشين،ص 81-83). نيز-تفسير [[ابن‌عباس، عبدالله بن عباس|ابن عباس]]؛مسائل نافع بن ازرق. | ||
[[خرمشاهی، بهاءالدین|بهاء الدين خرمشاهى]] | [[خرمشاهی، بهاءالدین|بهاء الدين خرمشاهى]] | ||