۶۱٬۱۸۹
ویرایش
جز
جایگزینی متن - ' اين ' به ' این '
جز (جایگزینی متن - ' حسين' به ' حسین') |
جز (جایگزینی متن - ' اين ' به ' این ') |
||
| خط ۴۱: | خط ۴۱: | ||
ابن باديس مقدمات ادب و علوم اسلامى را در زادگاه خود فراگرفت و در 13 سالگى قرآن را از بر كرد. در آغاز جوانى همسر برگزيد و در 1326ق، برای تحصيل در جامع زيتونه به تونس رفت و نزد عالمانى چون شيخ محمد نخلى قيروانى، علامه محمدطاهر بن عاشور، شيخ محمد خضر حسین و شيخ صالح النيفر به شاگردى پرداخت. | ابن باديس مقدمات ادب و علوم اسلامى را در زادگاه خود فراگرفت و در 13 سالگى قرآن را از بر كرد. در آغاز جوانى همسر برگزيد و در 1326ق، برای تحصيل در جامع زيتونه به تونس رفت و نزد عالمانى چون شيخ محمد نخلى قيروانى، علامه محمدطاهر بن عاشور، شيخ محمد خضر حسین و شيخ صالح النيفر به شاگردى پرداخت. | ||
در 1330ق، حج گزارد و در بازگشت از لبنان و سوريه به مصر رفت و از پيشوايان دينى آنجا اجازه حديث و روايت گرفت. سپس به قسنطينه بازگشت و در مسجد الاخضر به تربيت شاگردان و مبارزه با خرافه‌پرستى همت گماشت و از | در 1330ق، حج گزارد و در بازگشت از لبنان و سوريه به مصر رفت و از پيشوايان دينى آنجا اجازه حديث و روايت گرفت. سپس به قسنطينه بازگشت و در مسجد الاخضر به تربيت شاگردان و مبارزه با خرافه‌پرستى همت گماشت و از این پس تا پایان عمر (حتى به هنگامى كه تلاش‌هايش جنبه سياسى تند و تعيين‌كننده پيدا كرد)، به این امور پرداخت: | ||
== فعالیتها == | == فعالیتها == | ||
| خط ۴۷: | خط ۴۷: | ||
=== تأسيس جمعيت علماى الجزاير === | === تأسيس جمعيت علماى الجزاير === | ||
بى‌گمان در ميان كارهاى ابن باديس، از همه مهم‌تر تأسيس جمعيت علماى الجزاير در 1350ق است. | بى‌گمان در ميان كارهاى ابن باديس، از همه مهم‌تر تأسيس جمعيت علماى الجزاير در 1350ق است. این جمعيت، اگرچه در آغاز كار هدف اخلاقى داشت و شايد الگوى آنان جماعت المنار رشيد رضا در مصر بود، اما به‌تدريج در پرتو انديشه‌ها و كارهاى ابن باديس گام‌هاى بلندترى برداشت و سرانجام به مهم‌ترين سازمان سياسى برای مقاومت در برابر استعمار فرانسه تبديل شد و دامنه كارش به جايى رسيد كه پس از تشكيل كنگره اسلامى در 1355ق، برای مطالبه استقلال به پاريس رفت و در برابر مسائل حساسى همچون ممنوعيت آموزش زبان عربى و الحاق الجزاير به خاک فرانسه به مخالفت برخاست. | ||
ابن باديس در علوم و معارف سنتى از قبيل فقه، حديث، كلام، تفسير و نيز ادبيات كهن و نو عرب و همچنين روزنامه‌نگارى چنان توانا بود كه بزرگ‌ترين عالم شمال افريقا بشمار آمده است. وى اگرچه مالكى‌مذهب بود، اما بر مذاهب ديگر نيز احاطه داشت. ابن باديس از ذوق شعر بى‌بهره نبود. | ابن باديس در علوم و معارف سنتى از قبيل فقه، حديث، كلام، تفسير و نيز ادبيات كهن و نو عرب و همچنين روزنامه‌نگارى چنان توانا بود كه بزرگ‌ترين عالم شمال افريقا بشمار آمده است. وى اگرچه مالكى‌مذهب بود، اما بر مذاهب ديگر نيز احاطه داشت. ابن باديس از ذوق شعر بى‌بهره نبود. | ||