ابن امین، ابواسحاق ابراهیم: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'ابن بشكوال' به 'ابن بشكوال'
جز (جایگزینی متن - '== وابسته‌ها ==' به '== وابسته‌ها == {{وابسته‌ها}}')
جز (جایگزینی متن - 'ابن بشكوال' به 'ابن بشكوال')
خط ۳۴: خط ۳۴:




«ابن امين، ابواسحاق ابراهيم بن يحيى بن ابراهيم بن سعيد»، فقيه، محدث، مورخ و لغت‌شناس، در سال 489ق در قرطبه (كردوا) كه در آن ايام مركز تجمع دانشمندان، فقيهان و محدثان بود، به دنيا آمد. وى از ابومحمد عبدالرحمان بن عتاب، ابوبكر ابن عربى، ابوالوليد بن رشد، ابوالحسن بن عفيف، ابوالقاسم بن صواب و ابوالوليد بن طريف حديث شنيد. بين او و ابوعلى حسين بن محمد صدفى دوستى استوارى برقرار بوده و هر يك از آن دو به ديگرى حديث آموخته و از هم روايت كرده‌اند و نيز چنان‌كه پيداست، ابن بشكوال نزد ابن امين درس خوانده و اين يك نيز به نوبه خود- چنان‌كه در قديم عادت دانشمندان بوده و تاكنون در بسيارى از دانشگاه‌هاى اسلامى و حوزه‌هاى علمى دينى مرسوم است- دروسى از او فراگرفته است. ابن امين از لحاظ روايت، درايت، صحت ضبط و استوارىِ سند، از بزرگان علم حديث بوده و به رجال سند نيك واقف و آگاه بوده است.
«ابن امين، ابواسحاق ابراهيم بن يحيى بن ابراهيم بن سعيد»، فقيه، محدث، مورخ و لغت‌شناس، در سال 489ق در قرطبه (كردوا) كه در آن ايام مركز تجمع دانشمندان، فقيهان و محدثان بود، به دنيا آمد. وى از ابومحمد عبدالرحمان بن عتاب، ابوبكر ابن عربى، ابوالوليد بن رشد، ابوالحسن بن عفيف، ابوالقاسم بن صواب و ابوالوليد بن طريف حديث شنيد. بين او و ابوعلى حسين بن محمد صدفى دوستى استوارى برقرار بوده و هر يك از آن دو به ديگرى حديث آموخته و از هم روايت كرده‌اند و نيز چنان‌كه پيداست، [[ابن بشکوال، خلف بن عبد الملک|ابن بشكوال]] نزد ابن امين درس خوانده و اين يك نيز به نوبه خود- چنان‌كه در قديم عادت دانشمندان بوده و تاكنون در بسيارى از دانشگاه‌هاى اسلامى و حوزه‌هاى علمى دينى مرسوم است- دروسى از او فراگرفته است. ابن امين از لحاظ روايت، درايت، صحت ضبط و استوارىِ سند، از بزرگان علم حديث بوده و به رجال سند نيك واقف و آگاه بوده است.


به موجب روايت ابن ابار، وى امامت نماز را در مسجد عبيدالله بن ادهم در قرطبه به عهده داشته است و اين سمت را جز به كسانى كه به زهد و پرهيزگارى متصف و مشهور بوده‌اند، نمى‌داند. وى در اواخر زندگانى خود به فتنه‌اى كه در قرطبه روى داد- و مصامده پس از قيام ابوجعفر بن حمدين بدان شهر درآمدند- دچار شد. فتنه مزبور آن بود كه لمتونيان (مرابطون) در 540ق، به سردارى يحيى بن غانيه در قرطبه با ابن حمدين جنگيدند و ابن حمدين شكست خورد و قرطبه را ترك كرد. در اين واقعه يكى از سپاهيان بربر ابن امين را تعقيب كرد و او خود را از بام به صحن خانه‌اى افكند كه بگريزد، اما در چاهى افتاد و بدين‌گونه نجات يافت و سپس به لبله رفت. او 4 سال پايان عمر خود را در همان‌جا به سر برد تا در سال 544ق درگذشت. او به هنگام وفات، 55 سال داشت.
به موجب روايت ابن ابار، وى امامت نماز را در مسجد عبيدالله بن ادهم در قرطبه به عهده داشته است و اين سمت را جز به كسانى كه به زهد و پرهيزگارى متصف و مشهور بوده‌اند، نمى‌داند. وى در اواخر زندگانى خود به فتنه‌اى كه در قرطبه روى داد- و مصامده پس از قيام ابوجعفر بن حمدين بدان شهر درآمدند- دچار شد. فتنه مزبور آن بود كه لمتونيان (مرابطون) در 540ق، به سردارى يحيى بن غانيه در قرطبه با ابن حمدين جنگيدند و ابن حمدين شكست خورد و قرطبه را ترك كرد. در اين واقعه يكى از سپاهيان بربر ابن امين را تعقيب كرد و او خود را از بام به صحن خانه‌اى افكند كه بگريزد، اما در چاهى افتاد و بدين‌گونه نجات يافت و سپس به لبله رفت. او 4 سال پايان عمر خود را در همان‌جا به سر برد تا در سال 544ق درگذشت. او به هنگام وفات، 55 سال داشت.
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش