ابن ابی‌داود، عبدالله بن سلیمان: تفاوت میان نسخه‌ها

|}

</div>

{{اشتباه نشود|ابوداود، سلیمان بن اشعث}}

{{کاربردهای دیگر|سجستانی (ابهام زدایی)}}

'''ابن ابى‌داوود، ابوبکر عبداللّه بن سلیمان بن اشعث بن اسحاق ابن بشیر بن شداد بن عمرو(یحیى) بن عمران ازدى سجستانى''' (230-316 ق)، قارى، فقیه و از حافظان بنام حدیث در قرن سوم هجری.  

چنانکه از احوال ابن ابى‌داوود بر مى‌آید او را حافظه‌اى نیرومند بود و بیش از پدرش حدیث از حفظ داشت. ابن شاهین، یکى از شاگردانش، مى‌گوید که هرگز در دست او کتابى ندیدم، همۀ احادیث را از حفظ املاء مى‌کرد. گویند که در اصفهان بى آنکه کتابى در دست داشته باشد،000،30 حدیث بر خواند. خود نیز ادعا کرده است که 30000 حدیث به یاد دارد.همچنین خود گفته:هر چه ابراهیم حربى از حفظ داشت، من نیز از حفظ دارم.وى افزون بر حدیث و فقه در ستاره شناسى نیز دستى داشت که ابراهیم حربى از آن بى بهره بود.

ولى [[ذهبى]] به دلیل دشمنى ابن صاعد با ابن ابى‌داوود این سخن را بى‌اعتبار شمرده است و خود، او را موثق مى‌داند و بر این باور است که نسبت کذب از سوى پدر بدو در زمینه‌هاى دیگر جز حدیث بوده است. این سخن [[ذهبى]] با این شهادت [[دارقطنی، علی بن عمر|دار قطنى]]، شاگرد ابن ابى‌داوود، که مى‌گوید: «او ثقه است ولى در بیان حدیث بسیار خطا مى‌کند» با روایتى دیگر از ابى‌داوود که در آن فقط از تمایل فرزندش به پذیرفتن مقام قضا اظهار