إعراب الألفية المسماة بتمرين الطلاب في صناعة الإعراب: تفاوت میان نسخه‌ها

نويسنده در مقدمه کتاب، شناخت علم نحو را از واجباتى مى‌داند كه هر طلبه‌اى به آن نيازمند و هيچ فقيهى از آن بى‌نياز نيست. وى الفيه ابن مالك را از بهترين منابع علم نحو مى‌داند كه شارحينش را در فهم معانى آن به زحمت انداخته و البته جز در مواردى كه نياز بوده به بيان اعراب آن نپرداخته‌اند، لذا تصميم گرفته است كه اعراب تمامى ابيات آن را بيان كند و لغات دشوار آن را شرح دهد .<ref>مقدمه، ص 7</ref>.

ازهرى در کتاب اول، علاوه بر بيان اعراب كلمات الفيه، گاه نيز لازم ديده است كه مفصل‌تر توضيحاتى ارائه نمايد، لذا با عنوان «قواعد» به تبيين آن مطلب پرداخته است (متن کتاب، ص 10)؛ البته گاه نيز در خود متن لازم مى‌بيند كه توضيحات بيشترى داده شود؛ مثلاً در بحث معتل توضيحات مفصل‌ترى را ارائه مى‌كند .<ref>همان، ص 20</ref>. وى در شرح و توضيح مطالب از آيات قرآن كريم و اشعار نيز استفاده كرده است.

درباره کتاب دوم لازم به توضيح است كه کتاب «الإعراب في (عن) قواعد الإعراب» [[ابن هشام، عبدالله بن یوسف|ابن هشام انصارى]]، رساله كوچكى در چهار باب است. شرح‌هايى نيز بر اين کتاب نوشته‌اند كه شرح خالد بن عبدالله ازهرى با نام «موصل الطلاب إلى قواعد الإعراب» و شرح على بن احمد بن محمد جزولى با نام «مختصر الإعراب» از آن جمله است .<ref>دائرةالمعارف بزرگ اسلامى، ص 116</ref>.

نويسنده در کتاب دوم، صاحبين آرائى را كه ابن هشام تنها با عبارت «عند من قال» و مانند آن از آنها ياد كرده نام مى‌برد .<ref>پاورقى صفحه 23</ref>. همچنين اگر در يك مبحث، آراء مختلف وجود دارد، با ذكر نام آنها به بيان نظريات آنها مى‌پردازد. از نقاط قوت اين اثر، استفاده فراوان شارح از آيات قرآن كريم به‌عنوان شاهد مثال است.