إتحاف فضلاء البشر في القراءات الأربعة عشر: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۴۲: خط ۴۲:


'''اتحاف فضلاء البشر فى القراءات الاربعة عشر''' اثر [[شهاب الدين احمد بن محمد بن عبد الغنى الدمياطى]] پيرامون يكى از موضوعات علوم قرآنى يعنى مسالۀ قرائات نوشته شده است. مؤلف كه از دانشمندان اسلامى قرن دوازدهم مى‌باشد در اين كتاب برخى از مسائل مربوط به علم تجويد را بيان
'''اتحاف فضلاء البشر فى القراءات الاربعة عشر''' اثر [[شهاب الدين احمد بن محمد بن عبد الغنى الدمياطى]] پيرامون يكى از موضوعات علوم قرآنى يعنى مسالۀ قرائات نوشته شده است. مؤلف كه از دانشمندان اسلامى قرن دوازدهم مى‌باشد در اين كتاب برخى از مسائل مربوط به علم تجويد را بيان
نموده است. وى در ابتداء اسامى قاريان چهارده‌گانه را همراه با طريق نقل آنان ذكر و سپس به بررسى و توضيح موضوعاتى همچون:ادغام
نموده است. وى در ابتداء اسامى قاريان چهارده‌گانه را همراه با طريق نقل آنان ذكر و سپس به بررسى و توضيح موضوعاتى همچون:ادغام،حكم نون ساكن،مدّ و قصر و وقف بر آخر كلمه پرداخته است.


حكم نون ساكن،مدّ و قصر و وقف بر آخر كلمه پرداخته است.
وى بيشترين قسمت كتاب را به بررسى اختلاف قرائات دربارۀ كلمات اختصاص داده كه در اين زمينه تمام سوره‌ها را ذكر و موارد اختلافى را بيان و سبب آنها را نيز شرح مى‌دهد. اين بخش از كتاب به اثر حاضر اعتبار خاصى داده و مى‌تواند براى قرآن‌پژوهان منبع مناسبى در تفسير قرآن قرار گيرد.
 
وى بيشترين قسمت كتاب را اختصاص داده به بررسى اختلاف قراءآت
 
دربارۀ كلمات كه در اين زمينه تمام سوره‌ها را ذكر و موارد اختلافى
 
را بيان و سبب آنها را نيز شرح مى‌دهد.اين بخش از كتاب
 
به اثر حاضر اعتبار خاصى داده و مى‌تواند براى قرآن‌پژوهان
 
منبع مناسبى در تفسير قرآن قرار گيرد.


==ساختار كتاب:==
==ساختار كتاب:==




كتاب داراى يك مقدمه و بيست و يك باب مى‌باشد كه فهرست مطالب آن
كتاب داراى يك مقدمه و بيست و يك باب مى‌باشد که هر باب خود مشتمل بر عناوین متعددی است.
 
كه فهرست مطالب آن به قرار زير است:
به قرار زير است:
 
اسامى قاريان چهارده گانه همراه با راويان و طريق نقل آنها،
 
استعاذه،


ادغام،شامل شش فصل كه عبارتند از:
اسامى قاريان چهارده گانه همراه با راويان و طريق نقل آنها،استعاذه،ادغام،شامل شش فصل كه عبارتند از:


حكم حرف ذال در كلمۀ«اذ»،
حكم حرف ذال در كلمۀ«اذ»،
۹۵۹

ویرایش