أنيس الفقهاء في تعريفات الألفاظ المتداولة بين الفقهاء: تفاوت میان نسخه‌ها

    جز (جایگزینی متن - 'يك' به 'یک')
    جز (جایگزینی متن - ' اين ' به ' این ')
    خط ۲۲: خط ۲۲:
    }}
    }}


    '''أنيس الفقهاء في تعريفات الألفاظ المتداولة بين الفقهاء'''، تأليف شيخ [[قاسم قونوى]]، به زبان عربى است. اين كتاب در توضيح الفاظ متداول و معروف بين فقهاء است.
    '''أنيس الفقهاء في تعريفات الألفاظ المتداولة بين الفقهاء'''، تأليف شيخ [[قاسم قونوى]]، به زبان عربى است. این كتاب در توضيح الفاظ متداول و معروف بين فقهاء است.


    اين اثر یکى از كتاب‌هاى ارزشمند در باب اصطلاحات رايج در فقه است. نویسنده با استفاده از كتب متعدد لغت و آيات و احاديث، اصطلاحات مزبور را توضيح داده است. اين كتاب توسط [[احمد بن عبدالرزاق]] كبيسى تحقيق شده است.
    اين اثر یکى از كتاب‌هاى ارزشمند در باب اصطلاحات رايج در فقه است. نویسنده با استفاده از كتب متعدد لغت و آيات و احاديث، اصطلاحات مزبور را توضيح داده است. این كتاب توسط [[احمد بن عبدالرزاق]] كبيسى تحقيق شده است.


    ==ساختار==
    ==ساختار==
    خط ۳۰: خط ۳۰:


    ==گزارش محتوا==
    ==گزارش محتوا==
    محقق در مقدمه خویش از نام كتاب و نام مؤلف آن، نسخ خطى و ویژگى آنها، روش مؤلف و ویژگى‌هاى كتاب وى و عمل خویش در تحقيق اين كتاب سخن گفته است.
    محقق در مقدمه خویش از نام كتاب و نام مؤلف آن، نسخ خطى و ویژگى آنها، روش مؤلف و ویژگى‌هاى كتاب وى و عمل خویش در تحقيق این كتاب سخن گفته است.


    مؤلف سخن خویش را در كتاب طهارت، با توضيح واژه‌هاى «كتاب»، «طهارت»، «طهور» و... آغاز كرده و در كتاب وصايا با شرح واژه‌هاى «وصيت»، «فرائض»، «عصبه» و... «تناسخ در ميراث»، «حيل» و «ترفق» به پایان برده است. آنگاه پس از طرح یک مسئله، عنوان «ذيل» را گشوده و در ذيل آن، واژه‌هاى «شيخان»، «طرفان»، «آخران»، «حنيف»، «فقه»، «فقيه»، «شريعت»، «مشروعات»، «فتوا»، «مستفتى» و «مفتى» را توضيح داده‌است؛ مثلاًدر ذيل عنوان «حنيف» نوشته: حنيف، يعنى كسى كه از هر دين باطلى روى برتافته و به دين حق روى آورده است. حنيفه، قبيله‌اى است از عرب و «تاء» آن برای مبالغه است، نه برای تأنيث، مثل «تاء» خليفه و علامه و...
    مؤلف سخن خویش را در كتاب طهارت، با توضيح واژه‌هاى «كتاب»، «طهارت»، «طهور» و... آغاز كرده و در كتاب وصايا با شرح واژه‌هاى «وصيت»، «فرائض»، «عصبه» و... «تناسخ در ميراث»، «حيل» و «ترفق» به پایان برده است. آنگاه پس از طرح یک مسئله، عنوان «ذيل» را گشوده و در ذيل آن، واژه‌هاى «شيخان»، «طرفان»، «آخران»، «حنيف»، «فقه»، «فقيه»، «شريعت»، «مشروعات»، «فتوا»، «مستفتى» و «مفتى» را توضيح داده‌است؛ مثلاًدر ذيل عنوان «حنيف» نوشته: حنيف، يعنى كسى كه از هر دين باطلى روى برتافته و به دين حق روى آورده است. حنيفه، قبيله‌اى است از عرب و «تاء» آن برای مبالغه است، نه برای تأنيث، مثل «تاء» خليفه و علامه و...