أكذوبة تحريف القرآن بين الشيعة و السنة: تفاوت میان نسخه‌ها

در فصل دوم کتاب پس از بررسی معنای تحریف، براهین تحریف نشدن قرآن از خود قرآن و روایات بیان شده است. در رابطه با ادله قرآنی به دو آیه از جمله آیه 42 سوره فصلت استناد شده است: «لاَ يأْتِيهِ الْبَاطِلُ مِنْ بَينِ یدَيهِ وَ لاَ مِنْ خَلْفِهِ تَنْزِيلٌ مِنْ حَکِيمٍ حَمِيدٍ»؛ «از پیش روى آن و از پشت سرش باطل به سویش نمی‌آید؛ چراکه از سوی خداوند حکیم و شایسته ستایش نازل شده است». علامه طباطبائى در استدلال به این آیه مى‌فرماید: آمدن باطل به‌سوی قرآن، به این معنى است که باطل در آن، راه پیدا کند. یا بعضى از اجزاء آن یا همه‌اش از بین برود و باطل شود؛ به‌طورى‌که بعضى از حقائق و معارف حقه آن غیرحقه شود؛ و یا بعضى از احکام و شرایع و نیز توابع آن احکام از معارف اخلاقی و یا همه آنچه گفته شد لغو گردد به‌طورى‌که دیگر قابل عمل نباشد؛ بنابراین، این آیه کریمه، منکر ورود باطل به حریم قرآن است.<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/8356/1/18 ر.ک: متن کتاب، ص19-18]؛ [https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/12866/1/18 جعفریان، رسول، ص18]</ref>.

در چهارمین فصل کتاب به این نکته مهم اشاره شده که هدف از نگارش این اثر پیرامون موضوع تحریف، پاسخ‌دادن به شبهه برخی علمای اخباری است که اخباری را در ظاهر دلالت بر تحریف قرآن می‌کنند ذکر کرده‌اند. در واقع پاسخی است به کسانی که قول به تحریف را به شیعه نسبت می‌دهند. حال آن‌که روایات موجود در منابع اهل سنت بیشتر از شیعه است.<ref>ر.ک: همان، ص37؛ همان، ص35-34</ref>. نویسنده پس از نقل روایات منابع اهل سنت و از جمله صحاح چنین پاسخ می‌دهد: باید این روایاتى را که از کتب اهل سنت نقل شد و روایات دیگرى که دلالت بر تحریف قرآن دارند طرد کرده و کنار بگذاریم اگرچه در صحیح بخارى، یا مسلم، یا در صحاح و سنن دیگر باشند. چون قرآن به تواتر پیش همه مسلمانان به اثبات رسیده است و نقل این‌گونه روایات یا ناشى از خلط‍‌ اصحاب است یا ناشى از اشتباه و استنباط‍‌ غلط‍‌ آن‌ها یا اینکه نسبت دروغ و افتراء به اصحاب داده‌اند<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/8356/1/59 ر.ک: همان، ص59]-58؛ [https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/12866/1/64 همان، ص64]</ref>.