۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
جز (جایگزینی متن - 'ولي' به 'ولی') |
||
خط ۷۰: | خط ۷۰: | ||
مؤلف همان طور كه در ابتداى کتاب تصريح كرده، به اجمال سخن گفته و تنها به بيان اصول مطالب مىپردازد. | مؤلف همان طور كه در ابتداى کتاب تصريح كرده، به اجمال سخن گفته و تنها به بيان اصول مطالب مىپردازد. | ||
ویژگىهاى کتاب عبارتند از: 1- | ویژگىهاى کتاب عبارتند از: 1- اولین متكلم اهل سنت: بغدادى [[امام على(ع)|امیرالمؤمنین(ع)]] را اولین متكلم اهل سنت از صحابه مىداند، زيرا قائل است كه آن حضرت اولین كسى است كه در مسائل وعد و وعيد با خوارج و در مسائل مربوط به قضا و قدر و مشيت و استطاعت با قدريه به مناظره پرداخت. عبدالقاهر، عمر بن عبدالعزيز را اولین متكلم از تابعين برمىشمارد و پس از او زيد بن على، حسن بصرى و ديگران را نام مىبرد. او در طبقه بعد از تابعين اولین متكلم اهل سنت را [[امام جعفر صادق(ع)|امام صادق(ع)]] مىداند كه در رد قدريه، خوارج و غلات رافضى کتاب نگاشته است. | ||
2- جايگاه اهل تصوف: مؤلف در دستهبندى و اصناف اهل سنت و جماعت، به صوفيان و بزرگان آنها اشاره كرده و طريقۀ آنها را توكل، قناعت و نفى تشبيه تعريف مىكند و كرامات آنها را قبول مىكند، او با اشاره به کتاب تاريخ الصوفيه عبدالرحمن [[سلمی، محمد بن حسین |سلمى]] مىگوید، هزار عارفى كه در مورد آنها بحث شده، همگى از اهل سنت و جماعت هستند، مگر سه نفر از آنها. | 2- جايگاه اهل تصوف: مؤلف در دستهبندى و اصناف اهل سنت و جماعت، به صوفيان و بزرگان آنها اشاره كرده و طريقۀ آنها را توكل، قناعت و نفى تشبيه تعريف مىكند و كرامات آنها را قبول مىكند، او با اشاره به کتاب تاريخ الصوفيه عبدالرحمن [[سلمی، محمد بن حسین |سلمى]] مىگوید، هزار عارفى كه در مورد آنها بحث شده، همگى از اهل سنت و جماعت هستند، مگر سه نفر از آنها. | ||
خط ۹۱: | خط ۹۱: | ||
اين کتاب برای | اين کتاب برای اولین بار در سال 1346ق در استانبول توسط مطبعة الدولة، بدون هيچ تحقيق مقدمهاى در 343 صفحه به چاپ رسيده است. | ||
همین نسخه برای بار دوم در بيروت توسط دار المدينه تجديد چاپ گرديد. | همین نسخه برای بار دوم در بيروت توسط دار المدينه تجديد چاپ گرديد. |
ویرایش