۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'وي' به 'وی'
جز (جایگزینی متن - '}} '''' به '}} '''') |
جز (جایگزینی متن - 'وي' به 'وی') |
||
| خط ۳: | خط ۳: | ||
| عنوان =اساس الاقتباس | | عنوان =اساس الاقتباس | ||
| پدیدآوران = | | پدیدآوران = | ||
[[نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد]] ( | [[نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد]] (نویسنده) | ||
[[مدرس رضوی، محمدتقی]] (مصحح) | [[مدرس رضوی، محمدتقی]] (مصحح) | ||
| خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
طبق تصريح مؤلف کتاب در مقدمۀ آن نام کتاب «اساس الاقتباس» است و در وجه ناميدن آن به اين نام | طبق تصريح مؤلف کتاب در مقدمۀ آن نام کتاب «اساس الاقتباس» است و در وجه ناميدن آن به اين نام مى‌گوید: | ||
«و چون اين علم به نسبت با ديگر علوم خاصه اقسام حكمت به مثابت قاعده و بنياد است، اين مجموع را بر اساس الاقتباس موسوم كرد».<ref>اساس الاقتباس، تصحيح مدرسى رضوى، ص3</ref> | «و چون اين علم به نسبت با ديگر علوم خاصه اقسام حكمت به مثابت قاعده و بنياد است، اين مجموع را بر اساس الاقتباس موسوم كرد».<ref>اساس الاقتباس، تصحيح مدرسى رضوى، ص3</ref> | ||
با اين حال جاى شگفتى است كه مصحح دانشمند کتاب، [[مدرس رضوی، محمدتقی|مرحوم مدرس رضوى]] در مورد وجه تسميۀ کتاب به اساس الاقتباس با وجود تصريح مصنف آن هم در مقدمۀ کتاب، | با اين حال جاى شگفتى است كه مصحح دانشمند کتاب، [[مدرس رضوی، محمدتقی|مرحوم مدرس رضوى]] در مورد وجه تسميۀ کتاب به اساس الاقتباس با وجود تصريح مصنف آن هم در مقدمۀ کتاب، مى‌گوید: | ||
«وجه تسميۀ اين کتاب به اساس الاقتباس بدرستى معلوم نيست و شايد از آن روى كه اين کتاب در فن منطق است و منطق هم اساس اقتباس و كسب علوم مى‌باشد [[نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد|خواجه طوسى]] اين نام را براى اين کتاب مناسب ديده و تأليف خود را بدين نام ناميده است».<ref>مدرسی رضوى، مقدمۀ اساس الاقتباس، ص35</ref> | «وجه تسميۀ اين کتاب به اساس الاقتباس بدرستى معلوم نيست و شايد از آن روى كه اين کتاب در فن منطق است و منطق هم اساس اقتباس و كسب علوم مى‌باشد [[نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد|خواجه طوسى]] اين نام را براى اين کتاب مناسب ديده و تأليف خود را بدين نام ناميده است».<ref>مدرسی رضوى، مقدمۀ اساس الاقتباس، ص35</ref> | ||
| خط ۵۱: | خط ۵۱: | ||
در آخر برخى از نسخ خطى اين کتاب سال تأليف آن 642 ق ثبت گرديده است بنابراين کتاب اساس الاقتباس دو سال قبل از اتمام شرح خواجه بر اشارات [[ابن سینا، حسین بن عبدالله|ابن سينا]] به پايان رسيده است زيرا در آخر بعضى از نسخ خطى شرح اشارات چنين آمده است: | در آخر برخى از نسخ خطى اين کتاب سال تأليف آن 642 ق ثبت گرديده است بنابراين کتاب اساس الاقتباس دو سال قبل از اتمام شرح خواجه بر اشارات [[ابن سینا، حسین بن عبدالله|ابن سينا]] به پايان رسيده است زيرا در آخر بعضى از نسخ خطى شرح اشارات چنين آمده است: | ||
«و نقل ما وجد بخطه رحمه اللّه تعالى في آخر المسورة بعد قوله و إليه المعاد. و قد فرغت من | «و نقل ما وجد بخطه رحمه اللّه تعالى في آخر المسورة بعد قوله و إليه المعاد. و قد فرغت من تسویده في أواسط صفر سنة أربع و أربعين و ستمائة حامدا مصليا و داعيا و مستغفرا».<ref>مدرسى رضوى، احوال و آثار [[نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد|خواجه نصير‌الدين طوسى]]، ص434</ref> | ||
البته کتاب شرح اشارات به تصريح خواجه بيست سال بطول انجاميده، اين مطلب را دكتر سليمان دينا در مقدمۀ خود بر شرح اشارات ص84 و مرحوم مدرسى رضوى در کتاب احوال و آثار [[نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد|خواجه نصير‌الدين طوسى]] ص433 آورده‌اند، لكن در نسخه‌هاى موجود چنين بيانى از محقق طوسى مشاهده نشد. | البته کتاب شرح اشارات به تصريح خواجه بيست سال بطول انجاميده، اين مطلب را دكتر سليمان دينا در مقدمۀ خود بر شرح اشارات ص84 و مرحوم مدرسى رضوى در کتاب احوال و آثار [[نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد|خواجه نصير‌الدين طوسى]] ص433 آورده‌اند، لكن در نسخه‌هاى موجود چنين بيانى از محقق طوسى مشاهده نشد. | ||
| خط ۵۷: | خط ۵۷: | ||
اما از آغاز تأليف اساس الاقتباس اطلاعى در دست نيست و از اين جهت معلوم نيست كه آغاز به تأليف اساس الاقتباس پيش از آغاز به تأليف شرح اشارات بوده يا بعد از آن. | اما از آغاز تأليف اساس الاقتباس اطلاعى در دست نيست و از اين جهت معلوم نيست كه آغاز به تأليف اساس الاقتباس پيش از آغاز به تأليف شرح اشارات بوده يا بعد از آن. | ||
قابل توجه اينست كه محقق طوسى اين آثار ارزشمند را در شرايطى پديد آورده است كه بلا و مصيبت و گرفتارى از هر سو او را احاطه نموده و آرامش خاطر را از او سلب كرده بوده است چنان كه در آخر شرح اشارات | قابل توجه اينست كه محقق طوسى اين آثار ارزشمند را در شرايطى پديد آورده است كه بلا و مصيبت و گرفتارى از هر سو او را احاطه نموده و آرامش خاطر را از او سلب كرده بوده است چنان كه در آخر شرح اشارات مى‌گوید: | ||
رقمت أكثرها في حال صعب لا يمكن أصعب منها حال و رسمت أغلبها في مدّة كدورة بال بل في أزمنة يكون كل جزء منها ظرفا لنحقته و عذاب أليم و ندامة و حسرة عظيم. و أمكته توقد كلّ آن فيها زبانية نار جحيم و بقيت من فوقها حميم، ما مضى وقت ليست عيني فيه مقطرا و لا بالي مكدّرا و لم يجىء حين لم يزد ألمي و لم يضاعف همّي و غمّي، نعم ما قال الشاعر بالفارسیة.<ref>شرح اشارات، ج 3، ص421 - 420</ref>: | رقمت أكثرها في حال صعب لا يمكن أصعب منها حال و رسمت أغلبها في مدّة كدورة بال بل في أزمنة يكون كل جزء منها ظرفا لنحقته و عذاب أليم و ندامة و حسرة عظيم. و أمكته توقد كلّ آن فيها زبانية نار جحيم و بقيت من فوقها حميم، ما مضى وقت ليست عيني فيه مقطرا و لا بالي مكدّرا و لم يجىء حين لم يزد ألمي و لم يضاعف همّي و غمّي، نعم ما قال الشاعر بالفارسیة.<ref>شرح اشارات، ج 3، ص421 - 420</ref>: | ||
| خط ۷۵: | خط ۷۵: | ||
الف - در اين کتاب مباحث منطق به روش 9 بخشى عرضه شده است كه لازم است جهت روشن شدن تمايز اين روش با روش ديگر موسوم به روش دو بخشى نكاتى عرض شود. در روش 9 بخشى مباحث منطق در 9 قسمت و با | الف - در اين کتاب مباحث منطق به روش 9 بخشى عرضه شده است كه لازم است جهت روشن شدن تمايز اين روش با روش ديگر موسوم به روش دو بخشى نكاتى عرض شود. در روش 9 بخشى مباحث منطق در 9 قسمت و با عناوین زير تنظيم گرديده است. | ||
# مدخل كه آن را به يونانى ايساغوجى | # مدخل كه آن را به يونانى ايساغوجى گویند. | ||
# مقولات عشر يا قاطيغورياس. | # مقولات عشر يا قاطيغورياس. | ||
# العبارة يا قضايا يا باريرميناس، بارى ارميناس، بارا ارمانياس. | # العبارة يا قضايا يا باريرميناس، بارى ارميناس، بارا ارمانياس. | ||
| خط ۸۷: | خط ۸۷: | ||
# شعر يا بوطيقا. | # شعر يا بوطيقا. | ||
روش 9 بخشى با جمع‌آورى و | روش 9 بخشى با جمع‌آورى و تدوین رساله‌هاى منطقى [[ارسطو]] و افزودن ايساغوجى فرفوريوس به آن شكل گرفت به اين نحو كه تك نگاره‌هاى [[ارسطو]] در منطق در حدود سال‌هاى 395 - 330م در مجموعه‌اى با نام ارغنون گردآورى شد كه مشتمل بر شش رساله بود يعنى قاطيغورياس، باريرميناس، آنالوطيقاى اوّل، انالوطيقاى دوم، طوبيقا، سوفسطيقا. | ||
از آنجا كه شارحان [[ارسطو]] در يونان خطابه و شعر را جزو منطق نمى‌دانستند دو رسالۀ [[ارسطو]] در شعر و خطابه، در اين مجموعه قرار نگرفت امّا نو افلاطونيان حوزۀ اسكندرانى در اوايل قرن پنجم با اعتقاد به اين كه شعر و خطابه نيز جزو منطق هستند دو رسالۀ [[ارسطو]] را در اين دو فن به مجموعۀ شش قسمتى ارغنون افزودند كه در مجموع هشت رساله در هشت بحث از مباحث منطق گرد آمد. | از آنجا كه شارحان [[ارسطو]] در يونان خطابه و شعر را جزو منطق نمى‌دانستند دو رسالۀ [[ارسطو]] در شعر و خطابه، در اين مجموعه قرار نگرفت امّا نو افلاطونيان حوزۀ اسكندرانى در اوايل قرن پنجم با اعتقاد به اين كه شعر و خطابه نيز جزو منطق هستند دو رسالۀ [[ارسطو]] را در اين دو فن به مجموعۀ شش قسمتى ارغنون افزودند كه در مجموع هشت رساله در هشت بحث از مباحث منطق گرد آمد. | ||
| خط ۱۰۸: | خط ۱۰۸: | ||
از اين کتاب دستنوشت‌هاى متعددى بجاى مانده كه قديمى‌ترين نسخۀ تاريخ‌دار آن نسخۀ خطى کتابخانۀ مرحوم حاج سيد نصر اللّه تقوى است كه در تاريخ 843 ق يعنى حدود | از اين کتاب دستنوشت‌هاى متعددى بجاى مانده كه قديمى‌ترين نسخۀ تاريخ‌دار آن نسخۀ خطى کتابخانۀ مرحوم حاج سيد نصر اللّه تقوى است كه در تاريخ 843 ق يعنى حدود دویست سال پس از تأليف کتاب نوشته شده است. | ||
[[مدرس رضوی، محمدتقی|مرحوم مدرسى رضوى]] اين نسخه را اقدم و اصح و اكمل نسخ دانسته است.<ref>اساس الاقتباس، تصحيح مدرسى رضوى، ص37 از مقدمۀ کتاب</ref> | [[مدرس رضوی، محمدتقی|مرحوم مدرسى رضوى]] اين نسخه را اقدم و اصح و اكمل نسخ دانسته است.<ref>اساس الاقتباس، تصحيح مدرسى رضوى، ص37 از مقدمۀ کتاب</ref> | ||
| خط ۲۰۳: | خط ۲۰۳: | ||
و امّا تنها ترجمۀ عربى اين کتاب را ركن‌الدين محمد بن على فارسى استرآبادى به انجام رسانيده است. | و امّا تنها ترجمۀ عربى اين کتاب را ركن‌الدين محمد بن على فارسى استرآبادى به انجام رسانيده است. | ||
[[مدرس رضوی، محمدتقی|مرحوم مدرسى رضوى]] در مورد اين ترجمه | [[مدرس رضوی، محمدتقی|مرحوم مدرسى رضوى]] در مورد اين ترجمه مى‌گوید: «تاكنون نگارنده، ترجمۀ عربى اساس الاقتباس را نديده و در فهرست کتابخانه‌هاى مهم نيز اسمى از آن نيافته است».<ref>مدرسى رضوى، مقدمۀ اساس الاقتباس، ص36</ref> | ||
=پانویس = | =پانویس = | ||