أدب الشيعة إلی نهاية القرن الثاني الهجري: تفاوت میان نسخه‌ها

انگيزه تأليف اين اثر، دو موضوع بوده است: اول آنكه در ادبيات شيعه، سلاله پيامبر(ص) مورد ستايش و تمجيد قرار گرفته و به واسطه آن، جايگاه، حق و ظلمى كه به ايشان روا شده بيان مى‌گردد؛ ثانيا ادبيات، به تصوير كشيدن عواطف و احساسات ناب و پاك انسانى مى‌باشد.<ref>همان، ص6</ref>

نويسنده در تدوين اين اثر، از مصادر و منابع فراوانى استفاده نموده است كه از جمله آن‌ها، مى‌توان به كتب زير اشاره نمود: «[[الأغاني]]» ابوفرج اصفهانى، «العقد الفريد» ابوعمر شهاب‌الدين‌احمد بن محمد بن عبدربه، «البيان و التبيين» [[جاحظ، عمرو بن بحر|جاحظ]]، «شرح نهج‌البلاغة» ابن ابى‌الحديد، «ديوان المعاني» عسكرى، «زهر الأدب» قيروانى، «الكامل» ازدى، «طبقات الشعراء» ابن سلام، «بلاغات النساء» ابوالفضل احمد بن ابى‌طاهر طيفور، «أمالي» ابوعلى اسماعيل بن قاسم بغدادى و.<ref>متن کتاب، ص376</ref>

آخرين فصل، به بررسى تأثيرات تشيع در ادبيات عرب اختصاص يافته است. از جمله مباحث اين فصل عبارتند از: ادبيات اعتقادى شيعه، ادبيات عاطفى و سياسى تشيع، تنازع ميان شيعه و دشمنانش، مجالس ادبى بين منصور و نفس زكيه و.<ref>همان، ص346</ref>

==پانويس ==

<references />

مقدمه و متن کتاب.