أبواب التصوف: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴۱: | خط ۴۱: | ||
زمانی که در یکی از این حالات داخل شد، و ورود و خروجش معلوم باشد، از اهل تحقیق می‌شود که همان مقام میانه (وسط) است. پس زمانی که موفق شد و به آن شناخت پیدا کرد از اهل پایان گردیده و حالش محول به مقامی ثابت تغییر یافته است. | زمانی که در یکی از این حالات داخل شد، و ورود و خروجش معلوم باشد، از اهل تحقیق می‌شود که همان مقام میانه (وسط) است. پس زمانی که موفق شد و به آن شناخت پیدا کرد از اهل پایان گردیده و حالش محول به مقامی ثابت تغییر یافته است. | ||
مؤلف در این کتاب روشی اصیل از خود افزوده که در آثار صوفیانه به ندرت با این وضوح و روشنی می‌یابیم. برای هر مقامی آفتی است. آفت آغاز، آفت میانه، آفت انتهاء و پایان. | مؤلف در این کتاب روشی اصیل از خود افزوده که در آثار صوفیانه به ندرت با این وضوح و روشنی می‌یابیم. برای هر مقامی آفتی است. آفت آغاز، آفت میانه، آفت انتهاء و پایان.<ref>ر.ک: مقدمه، ص19</ref> | ||
| خط ۴۹: | خط ۴۹: | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||
مقدمه کتاب | |||
==وابسته‌ها== | ==وابسته‌ها== | ||
نسخهٔ ۷ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۲۳:۳۹
| أبواب التصوف: مقاماته و آفاته | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | کيلاني، محمد بن عبدالقادر (نویسنده) کيلاني، ميعاد شرف‌الدين (شارح) |
| ناشر | دار الکتب العلمية |
| مکان نشر | لبنان - بيروت |
| سال نشر | 2010م. |
| چاپ | چاپ يکم |
| زبان | عربي |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | /ک9الف2 / 282/6 BP |
أبواب التصوف، مقاماته و آفاته، تألیف سید محمد بن عبدالقادر گیلانی
این کتاب مشتمل بر سی و نه باب است و هر باب شامل مقام و حالاتی از مقامات صوفیه است. پس در ابتدای هر بابی اسم باب را آورده، مثلا (باب الورع) یا (باب المعرفة) سپس می‌گوید (ورع در سه مقام است).
به‌عبارت دیگر هر باب از ابواب سی و نه‌گانه از سه مقام تشکیل شده و هیچ‌کدام از ابواب کتاب از این تقسیم‌بندی مستثنی نشده‌اند.
شاید خواننده محترم در این مورد تعجب کند که دلیل این تقسیم بندی به سه مقام چیست. جواب آن است که این مقامات به عنوان آغاز و میانه و پایان عمل می‌کند، و در نزد اهل تصوف به آغاز و پایان نامیده می‌شود.
پس آغاز برای سالک راه است و پایان برای واصل و میانه برای کسی است اراده کرده تحقق در آن مقام را.
مرید در آغاز ملازم و همراه با حالی از احوالات صوفیه است، مثلا زهد یا رضا و یا توکل و چیزهای دیگر.
زمانی که در یکی از این حالات داخل شد، و ورود و خروجش معلوم باشد، از اهل تحقیق می‌شود که همان مقام میانه (وسط) است. پس زمانی که موفق شد و به آن شناخت پیدا کرد از اهل پایان گردیده و حالش محول به مقامی ثابت تغییر یافته است.
مؤلف در این کتاب روشی اصیل از خود افزوده که در آثار صوفیانه به ندرت با این وضوح و روشنی می‌یابیم. برای هر مقامی آفتی است. آفت آغاز، آفت میانه، آفت انتهاء و پایان.[۱]
پانویس
- ↑ ر.ک: مقدمه، ص19
منابع مقاله
مقدمه کتاب