آيات الغدير (كورانى عاملى): تفاوت میان نسخه‌ها

اما مسئله خلافت بعد از نبى (ص) موضوع بسيط و ساده‌اى است، زيرا به نظر اهل بيت و شيعيان، پيامبر اسلام، على(ع) را ولى بعد از خود قرار داده، به امر الهى و اختيارى نبوده است. اما قريش مى‌گويند كه پيامبر كسى را تعيين ننموده و خلافت حق همه قبايل قريش مى‌باشد.

خداوند به رسول گرامى قبل از حجة الوداع امر كرد تا امتش را براى حج بخواند، چنانچه ايشان را به نماز و زكات و روزه و غيره هدايت مى‌كرد، به امام بعد از خود راهنمايى نمايد. لذا پيامبر (ص) مسلمانان را براى حج دعوت نمود، تا حج را تعليم دهد و على(ع) را امام بعد از خود معرفى نمايد.

در راه برگشت، جبرئيل(ع) بر پيامبر (ص) نازل شد و آيه اول؛ يعنى '''"يا أيها الرسول بلغ ما أنزل إليك من ربك.."''' را آورد. پيامبر (ص) در جحفه نزديكى غدير خم ايستاد، و پيام خداوند را به امت رسانيد و دست على(ع) را بالا برد و ولايت حضرت را بيان نمود. سپس آيه دوم؛ يعنى آيه إكمال دين و اتمام نعمت به واسطه ولايت عترت طاهره نازل گشت، كه خداوند فرمود: '''"اليوم أكملت لكم دينكم و أتممت عليكم نعمتى و رضيت لكم الاسلام ديناً '''".

قبل از رسيدن پيامبر به مدينه، تحركات و اعتراضات قريش و منافقان نسبت به اين امر الهى آغاز شد، و لكن خداوند متعال اين توطئه‌ها را خنثى نمود و امت رسولش را از ارتداد در زمان حيات پيامبرش حفظ نمود. از جمله اين اعتراضات، اعتراض جابر بن نضر بن حارث است، كه به پيامبر (ص) براى تعيين ولايت على(ع) اعتراض نمود و خداوند متعال او را به باران سنگ عذاب نمود، و آيه سوم؛ يعنى آيه '''"سأل سائلٌ بعذاب واقع"''' در اين مقام نازل گشت.

بشارت به ائمه دوازده گانه كه از اهل بيت پيامبر هستند، وجوب اطاعت از اهل بيت كه به امر خداوند متعال، عدل قرآن كريم (ثقلين) مى‌باشند، حرام بودن صدقات به اهل بيت و تخصيص ماليات خاصى به نام خمس به ايشان و موارد ديگر، همگى بيانگر مقام و شأن بالاى عترت پيامبر (ص) نزد خداوند متعال است و اين به روشنى نقطه امتياز بنى هاشم از قريش و قبايل ديگر است، و همان چيزى است كه موجب دشمنى و حسادت قريش نسبت به اهل بيت مى‌باشد، تا جايى كه در منى در پى عهدى به نام "صحيفه ملعونه" هم قسم شدند كه نگذارند نبوت و خلافت هر دو در بنى هاشم استقرار يابد.