۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'ضیاء الدین' به 'ضیاءالدین') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
(۱۰ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
<div class= | <div class="wikiInfo"> | ||
[[پرونده:NUR00209.jpg|بندانگشتی|آملی، هاشم]] | [[پرونده:NUR00209.jpg|بندانگشتی|آملی، هاشم]] | ||
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | ||
|- | |- | ||
! نام!! data-type= | ! نام!! data-type="authorName" |آملی، هاشم | ||
|- | |- | ||
|نامهای دیگر | |نامهای دیگر | ||
|data-type= | | data-type="authorOtherNames" | آیتالله آملی | ||
نجفی آملی، میرزا هاشم | نجفی آملی، میرزا هاشم | ||
خط ۱۳: | خط ۱۳: | ||
|- | |- | ||
|نام پدر | |نام پدر | ||
|data-type= | | data-type="authorfatherName" |میرزا محمد | ||
|- | |- | ||
|متولد | |متولد | ||
|data-type= | | data-type="authorbirthDate" |1282 ش | ||
|- | |- | ||
|محل تولد | |محل تولد | ||
|data-type= | | data-type="authorBirthPlace" | در روستاى «پَردمه» لاریجان | ||
|- | |- | ||
|رحلت | |رحلت | ||
|data-type= | | data-type="authorDeathDate" |۷ اسفند ۱۳۷۱ ش یا ۴رمضان ۱۴۱۳ق | ||
|- | |- | ||
|اساتید | |اساتید | ||
|data-type= | | data-type="authorTeachers" |آقا ضیاء عراقی، سید ابوالحسن اصفهانی، میرزا حسین نائینی، ابوالحسن شعرانی | ||
|- | |- | ||
|برخی آثار | |برخی آثار | ||
|data-type= | | data-type="authorWritings" |[[مجمع الأفکار و مطرح الأنظار]] | ||
[[منتهی الأفکار]] | [[منتهی الأفکار]] | ||
|-class= | |- class="articleCode" | ||
|کد مؤلف | |کد مؤلف | ||
|data-type= | | data-type="authorCode" |AUTHORCODE00209AUTHORCODE | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
''' | |||
{{کاربردهای دیگر|آملی (ابهام زدایی)}} | |||
'''میرزا هاشم آملى''' (1282-1371ش)، فقیه، اصولی، محقق، مجتهد، از عالمان و مدرسان حوزه علمیه قم | |||
== ولادت == | |||
در سال 1322 هجرى قمرى در در روستاى «پَردمه» لاریجان در هفتاد کیلومتری شهر آمل دیده به جهان گشود. | |||
== تحصیلات == | |||
تحصیلات مقدماتى را در آمل از جناب ثقةالاسلام آقا شیخ احمد آملى و حجتالاسلام آقا سید تاج فرا گرفت. در آستانۀ سال 1335 هجرى قمرى، كه سیزده بهار از عمر شریف ایشان گذشته بود، به تشویق و ترغیب یكى از بستگان، زادگاه خود را به عزم تحصیل در تهران ترك گفت. در بدو ورود به تهران مورد توجه مرحوم مدرس كه آن زمان متولى مدرسۀ عالى سپهسالار (مدرسۀ عالى شهید مطهرى) بود واقع گردید. | |||
در اقامت ده سالۀ خود در این مركز علمى، پس از فراگیرى شرح لمعه و قوانین، توانست، سطوح عالى را از اساتید برجستۀ وقت فرا گیرد. در فلسفه و اشارات و اسفار و الهیات در حوزۀ درس مرحوم میرزا طاهر تنكابنى و میرزا ید الله نظرپاک، و در دروس دیگر از محضر مرحوم میرزا محمدرضا فقیه لاریجانى و سید محمد تنكابنى و حجتالاسلام آقا شیخ حسین آملى و حاج شیخ على لواسانى و میرزا عبدالله غروى بهرههاى وافر برد. | در اقامت ده سالۀ خود در این مركز علمى، پس از فراگیرى شرح لمعه و قوانین، توانست، سطوح عالى را از اساتید برجستۀ وقت فرا گیرد. در فلسفه و اشارات و اسفار و الهیات در حوزۀ درس مرحوم میرزا طاهر تنكابنى و میرزا ید الله نظرپاک، و در دروس دیگر از محضر مرحوم میرزا محمدرضا فقیه لاریجانى و سید محمد تنكابنى و حجتالاسلام آقا شیخ حسین آملى و حاج شیخ على لواسانى و میرزا عبدالله غروى بهرههاى وافر برد. | ||
خط ۵۰: | خط ۶۰: | ||
==بازگشت به ایران== | ==بازگشت به ایران== | ||
ایشان بعد از 30 سال تحقیق و تدریس در دانشگاه بزرگ جهان تشیع «نجف اشرف» در سال 1381 هجرى قمرى به دعوت جمعى از اساتید و فضلاى حوزۀ علمیّۀ قم به ایران بازگشت و در جوار مرقد مطهر حضرت معصومه | ایشان بعد از 30 سال تحقیق و تدریس در دانشگاه بزرگ جهان تشیع «نجف اشرف» در سال 1381 هجرى قمرى به دعوت جمعى از اساتید و فضلاى حوزۀ علمیّۀ قم به ایران بازگشت و در جوار مرقد مطهر حضرت معصومه سلاماللهعلیها در شهر قم به تدریس فقه و اصول پرداخت. در همین فرصت عدۀ زیادى از محققین حوزه به شركت در درس ایشان موفق شدند. | ||
در این زمان كه یك سال از ارتحال زعیم بزرگ، مرحوم [[آيتالله بروجردی|آیتالله بروجردى]] مىگذشت، حوزۀ قم بیش از هر زمانى نیازمند فقها و عالمان بزرگ بود. ایشان با تلاش خستگى ناپذیر لحظهاى از هدایت و ارشاد باز نایستاد و به مناسبتهاى مختلف به اشاعۀ فقه و فقاهت شیعه پرداخته و ادامۀ این راه و تخصصى كردن این رشته را زیاد سفارش مىفرمودند. | در این زمان كه یك سال از ارتحال زعیم بزرگ، مرحوم [[آيتالله بروجردی|آیتالله بروجردى]] مىگذشت، حوزۀ قم بیش از هر زمانى نیازمند فقها و عالمان بزرگ بود. ایشان با تلاش خستگى ناپذیر لحظهاى از هدایت و ارشاد باز نایستاد و به مناسبتهاى مختلف به اشاعۀ فقه و فقاهت شیعه پرداخته و ادامۀ این راه و تخصصى كردن این رشته را زیاد سفارش مىفرمودند. | ||
آیتالله آملى به تربیت فقیه و تدریس فقه ارزش فوق العاده نهاده و از مدتى قبل در این فكر بودند كه مدرسهاى برای تربیت فقیه تأسیس كنند. یعنى آن گروه از جوانان مستعد و با ذوق را كه مدتى در فقه و اصول كار كردهاند در اختیار گرفته و با تأمین زندگى آنان، آنها را در مسیر فقاهت قرار دهند. حتى از روز نخست كه مدرسهاى در خیابان بیمارستان فاطمى به نام مدرسۀ ولى عصر عجلاللهتعالىفرجه را تأسیس كردند، تصمیم بر این داشتند كه این مدرسه را به این واحد اختصاص داده و | آیتالله آملى به تربیت فقیه و تدریس فقه ارزش فوق العاده نهاده و از مدتى قبل در این فكر بودند كه مدرسهاى برای تربیت فقیه تأسیس كنند. یعنى آن گروه از جوانان مستعد و با ذوق را كه مدتى در فقه و اصول كار كردهاند در اختیار گرفته و با تأمین زندگى آنان، آنها را در مسیر فقاهت قرار دهند. حتى از روز نخست كه مدرسهاى در خیابان بیمارستان فاطمى به نام مدرسۀ ولى عصر عجلاللهتعالىفرجه را تأسیس كردند، تصمیم بر این داشتند كه این مدرسه را به این واحد اختصاص داده و دارالفقاهة تشكیل دهند. | ||
==ویژگیهاى اخلاقى== | ==ویژگیهاى اخلاقى== | ||
آیتالله میرزا هاشم آملى از خصایص والاى انسانى برخوردار و متخلق به اخلاق الهى بود. ایشان در رفتار و گفتار به انبیاء و ائمۀ اطهار علیهمالسلام اقتدا مىكرد. او خوش بیان، خوش برخورد و خوش اخلاق بود. از تجمل پرستى و مظاهر بزرگنمایى سخت بیزار و متنفر بود و با طلاب جوان همان گونه برخورد مىكرد كه با بزرگان بود و به همین دلیل در دل مؤمنان جاى گرفته بود. | آیتالله میرزا هاشم آملى از خصایص والاى انسانى برخوردار و متخلق به اخلاق الهى بود. ایشان در رفتار و گفتار به انبیاء و ائمۀ اطهار علیهمالسلام اقتدا مىكرد. او خوش بیان، خوش برخورد و خوش اخلاق بود. از تجمل پرستى و مظاهر بزرگنمایى سخت بیزار و متنفر بود و با طلاب جوان همان گونه برخورد مىكرد كه با بزرگان بود و به همین دلیل در دل مؤمنان جاى گرفته بود. | ||
در خانهاش همیشه به روى همگان باز بود. در سرما و گرما پیاده جهت تدریس از منزل به مسجد اعظم مىرفتند. | در خانهاش همیشه به روى همگان باز بود. در سرما و گرما پیاده جهت تدریس از منزل به مسجد اعظم مىرفتند. غالباً كارهاى دفترشان را خود انجام داده و حتى در بسیارى از مواقع خود شخصا به تلفن جواب مىدادند. دوست داشتند زندگى ایشان در گمنامى و خارج از هیاهوى دنیاى مادى سپرى شود. | ||
==عشق به اهلبیت علیهمالسلام== | ==عشق به اهلبیت علیهمالسلام== | ||
خط ۶۹: | خط ۷۹: | ||
==شاگردان== | ==شاگردان== | ||
گروهى از آیات و حجج اسلام از شاگردان مجرب و برجستۀ ایشان به شمار مىآیند از جمله: | گروهى از آیات و حجج اسلام از شاگردان مجرب و برجستۀ ایشان به شمار مىآیند از جمله: | ||
خط ۸۲: | خط ۹۱: | ||
# [[محفوظی، عباس|آیتالله حاج شیخ عباس محفوظى]] | # [[محفوظی، عباس|آیتالله حاج شیخ عباس محفوظى]] | ||
== | ==رحلت== | ||
در تاریخ هفتم اسفند ماه سال 1371 هجرى شمسى، برابر با چهارم رمضان 1413 هجرى قمرى، روح بلند عالم بزرگ و روحانى خدمتگذار و دانشپرور، مرحوم آیتالله آقاى حاج میرزا هاشم آملى - قدسسره - شخصیتى كه بیش از نیم قرن در سنگر علم و دانش درس خوانده و تدریس كرده و شاگرد پرورش داده بود، به ملكوت اعلى پیوست. پیكر پاک آن فقیه نامدار از مسجد امام حسن عسکرى علیه السّلام قم در میان اندوه فراوان مردم تشییع شده و در حرم مطهر حضرت معصومه سلاماللهعلیها به خاک سپرده شد. | |||
==آثار== | |||
از جملۀ آثار ایشان كه به رشتۀ تحریر درآمده و به طبع رسیده عبارت است از: | از جملۀ آثار ایشان كه به رشتۀ تحریر درآمده و به طبع رسیده عبارت است از: | ||
خط ۱۰۳: | خط ۱۱۵: | ||
# دورۀ مباحث طهارت | # دورۀ مباحث طهارت | ||
# دورههاى متعدد اصول | # دورههاى متعدد اصول | ||
{{فقیهان شیعه}} | |||
==وابستهها== | ==وابستهها== | ||
خط ۱۵۲: | خط ۱۳۱: | ||
[[الاجتهاد و التقلید (آملی، میرزا هاشم)]] | [[الاجتهاد و التقلید (آملی، میرزا هاشم)]] | ||
[[بدائع الأفكار في الأصول ( | [[بدائع الأفكار في الأصول (عراقی، ضیاءالدین)]] | ||
[[منتهی الأفکار]] | [[منتهی الأفکار]] | ||
[[رده:زندگینامه]] | [[رده:زندگینامه]] |
ویرایش