آشتیانی، احمد: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - '= ' به '='
جز (جایگزینی متن - ' ' به '')
جز (جایگزینی متن - '= ' به '=')
 
(۴۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۷ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
<div class='wikiInfo'>
<div class="wikiInfo">
[[پرونده:NUR10459.jpg|بندانگشتی|آشتیانی، احمد]]
[[پرونده:NUR10459.jpg|بندانگشتی|آشتیانی، احمد]]
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ |
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ |
|-
|-
! نام!! data-type='authorName'|آشتیانی، احمد
! نام!! data-type="authorName" |آشتیانی، احمد
|-
|-
|نام‌های دیگر  
|نام‌های دیگر  
|data-type='authorOtherNames'| آشتیانی، میرزا احمد
| data-type="authorOtherNames" | آشتیانی، میرزا احمد
Mirza Ahmad Ashtiani
|-
|-
|نام پدر  
|نام پدر  
|data-type='authorfatherName'|
| data-type="authorfatherName" |میرزا حسن مجتهد آشتيانى
|-
|-
|متولد  
|متولد  
|data-type='authorbirthDate'|1261 ش
| data-type="authorbirthDate" |1261 ش
|-
|-
|محل تولد
|محل تولد
|data-type='authorBirthPlace'|
| data-type="authorBirthPlace" |تهران
|-
|-
|رحلت  
|رحلت  
|data-type='authorDeathDate'|1353 ش یا 1395 ‌‎ق
| data-type="authorDeathDate" |1353ش یا 1395ق
|-
|-
|اساتید
|اساتید
|data-type='authorTeachers'|
| data-type="authorTeachers" |[[نایینی، محمدحسین|میرزاى نائينى]]
آقا[[عراقی، ضیاء‎الدین|ضياءالدين عراقى]]،
|-
|-
|برخی آثار
|برخی آثار
|data-type='authorWritings'|
| data-type="authorWritings" |[[بیست رساله]]
|-class='articleCode'
 
 
[[لوامع الحقائق في أصول العقائد]]
|- class="articleCode"
|کد مؤلف
|کد مؤلف
|data-type='authorCode'|AUTHORCODE10459AUTHORCODE
| data-type="authorCode" |AUTHORCODE10459AUTHORCODE
|}
|}
</div>
</div>
{{کاربردهای دیگر|آشتیانی (ابهام زدایی)}}
'''میرزا احمد آشتيانى''' (۱۲۶۱ - ۱۳۵3 ش)، فقيه و فيلسوف شيعى امامى، از مشاهیر علمای تهران
==ولادت ==
او چهارمین و كوچك‌ترين فرزند میرزا حسن مجتهد آشتيانى، فقيه سرشناس روزگار ناصرالدين شاه و مظفرالدين شاه قاجار، در حدود سال 1261-1300ش در تهران به دنيا آمد.


==ولادت==
==تحصیلات==
 
وى پس از تحصيل علوم مقدماتى، چندى در درس فقه و اصول پدرش حاضر گرديد. پس از رحلت او، تحصيلاتش را نزد علماى ديگرى مانند سيد‌ ‎محمد يزدى، میرزا هاشم رشتى، حكيم کرمانشاهى و حكيم اشكورى، شيخ مسيح طالقانى، میرزا شهاب‌الدين نيريزى شيرازى و آخوند ملا محمد هديجى زنجانى و سيد‌ ‎عبدالكريم لاهيجى دنبال كرد و آنگاه در مدرسه سپهسالار به تدريس معقول و منقول مشغول شد. پس از مدتى حكمت مشاء، حكمت متعاليه، عرفان نظرى، طب و رياضيات و نجوم را آموخت و به مقاطع بالاى علمى رسيد. در سال 1340ش و در چهل سالگى رهسپار نجف شد و افزون بر كسب فيض از محضر استادانى چون [[نایینی، محمدحسین|میرزاى نائينى]] و آقا[[عراقی، ضیاء‎الدین|ضياءالدين عراقى]]، خود نيز مجلس درس فلسفه داير ساخت.
«ميرزا احمد آشتيانى»، فقيه و فيلسوف شيعى امامى، چهارمين و كوچك‌ترين فرزند ميرزا حسن مجتهد آشتيانى، فقيه سرشناس روزگار ناصرالدين شاه و مظفرالدين شاه قاجار، در حدود سال 1261-1300ش در تهران به دنيا آمد.==تحصیلات==
ايشان در سال 1350ش پس از اقامت ده ساله در نجف، به ایران بازگشت و بقيه عمر را در تهران به تدريس فقه و اصول و علوم عقلى، تألیف کتاب و ارشاد مردم گذراند. وى علاوه بر احاطه بر علوم عقلى و نقلى، در پزشکى قديم و دانش‌هاى رياضى نيز دستى داشت و خط را به نیکویى مى‌نوشت و با تخلص «واله» شعر مى‌سرود. وى عارفى خوش‌خلق، متواضع، سليم النَّفس، متعبّد و پارسا بود. میرزا احمد از پنج تن از مراجع زمان يعنى میرزاحسين نائينى، حايرى يزدى، آقا[[عراقی، ضیاء‎الدین|ضياءالدين عراقى]]، [[اصفهانی، سید ابوالحسن|سيد‌ ‎ابوالحسن اصفهانى]] و حاج آقا حسن بروجردى گواهى اجتهاد داشت.
 
وى پس از تحصيل علوم مقدماتى، چندى در درس فقه و اصول پدرش حاضر گرديد. پس از رحلت او، تحصيلاتش را نزد علماى ديگرى مانند سيد محمد يزدى، ميرزا هاشم رشتى، حكيم کرمانشاهى و حكيم اشكورى، شيخ مسيح طالقانى، ميرزا شهاب‌الديننيريزى شيرازى و آخوند ملا محمد هديجى زنجانى و سيد عبدالكريم لاهيجى دنبال كرد و آنگاه در مدرسه سپهسالار به تدريس معقول و منقول مشغول شد. پس از مدتى حكمت مشاء، حكمت متعاليه، عرفان نظرى، طب و رياضيات و نجوم را آموخت و به مقاطع بالاى علمى رسيد. در سال 1340ش و در چهل سالگى رهسپار نجف شد و افزون بر كسب فيض از محضر استادانى چون [[نایینی، محمدحسین|ميرزاى نائينى]] و آقا[[عراقی، ضیاء‎الدین|[[عراقی، ضیاء‎الدین|ضياءالدين عراقى]]، خود نيز مجلس درس فلسفه داير ساخت.
 
ايشان در سال 1350ش پس از اقامت ده ساله در نجف، به ايران بازگشت و بقيه عمر را در تهران به تدريس فقه و اصول و علوم عقلى، تألیف کتاب و ارشاد مردم گذراند. وى علاوه بر احاطه بر علوم عقلى و نقلى، در پزشکى قديم و دانش‌هاى رياضى نيز دستى داشت و خط را به نيكويى مى‌نوشت و با تخلص «واله» شعر مى‌سرود. وى عارفى خوش‌خلق، متواضع، سليم النَّفس، متعبّد و پارسا بود. ميرزا احمد از پنج تن از مراجع زمان يعنى ميرزاحسين نائينى، حايرى يزدى، آقا[[عراقی، ضیاء‎الدین|[[عراقی، ضیاء‎الدین|ضياءالدين عراقى]]، [[اصفهانی، ابوالحسن|سيد ابوالحسن اصفهانى]] و حاج آقا حسن بروجردى گواهى اجتهاد داشت.


==شاگردان==
==شاگردان==
از شاگردان ايشان مى‌توان به: [[آشتیانی، سید جلال‌الدین|سيد‌ ‎جلال‌الدين آشتيانى]]، میرزا محمدباقر آشتيانى، حسن [[حسن‌زاده آملی، حسن|حسن‌زاده آملى]] و سيد‌ ‎عباس طباطبايى اشاره نمود.


از شاگردان ايشان مى‌توان به: [[آشتیانی، جلال‎‌الدین|سيد جلال‌الدين آشتيانى]]، ميرزا محمدباقر آشتيانى، حسن [[حسن‌زاده آملی، حسن|حسن‌زاده آملى]] و سيد عباس طباطبايى اشاره نمود.== آثار==
==وفات==
 
وى در سوم تيرماه 1354 برابر با 14 جمادى‌الثانى 1395 در نودوپنج سالگى در تهران درگذشت و در صحن حرم عبدالعظيم حسنى در رى به خاک سپرده شد.
از ميرزا احمد آشتيانى جمعاً 62 کتاب و رساله و حاشيه باقى‌مانده كه بيش از 27 کتاب و رساله آن به چاپ نرسيده است. از تأليفات چاپ نشده وى 32 حاشيه است كه ميرزا احمد آنها را بر کتاب‌هاى معتبر فقه، اصول، حكمت، معانى و بيان، عرفان، صرف و نحو عربى، هيئت و منطق نوشته است.


==آثار==
از میرزا احمد آشتيانى جمعاً 62 کتاب و رساله و حاشيه باقى‌مانده كه بيش از 27 کتاب و رساله آن به چاپ نرسيده است. از تأليفات چاپ نشده وى 32 حاشيه است كه میرزا احمد آنها را بر کتاب‌هاى معتبر فقه، اصول، حكمت، معانى و بيان، عرفان، صرف و نحو عربى، هيئت و منطق نوشته است.
از جمله آثار اوست:
از جمله آثار اوست:
 
# رساله قول ثابت (فارسی
# رساله قول ثابت (فارسى
# نامه رهبران (فارسی
# نامه رهبران (فارسى
# مقالات احمديه (فارسی
# مقالات احمديه (فارسى
# طرائف الحكم (عربى)؛
# طرائف الحكم (عربى)؛
# لوامع الحقايق في اصول العقايد (عربى)؛
# لوامع الحقايق في اصول العقايد (عربى)؛
# چهارده رساله (فارسى
# چهارده رساله (فارسی
# صدوبيست حديث و چهار رساله عرفانى و فلسفى (عربى)؛
# صدوبيست حديث و چهار رساله عرفانى و فلسفى (عربى)؛
# رساله سرمايه سعادت (فارسى).==وفات==
# رساله سرمايه سعادت (فارسی).


وى در سوم تيرماه 1354 برابر با 14 جمادى‌الثانى 1395 در نودوپنج سالگى در تهران درگذشت و در صحن حرم عبدالعظيم حسنى در رى به خاک سپرده شد.
==منابع مقاله==
آشتيانى، احمد، چهارده رساله فارسی، به كوشش [[استادی، رضا|رضا استادى]]، ص18-24، چهل‌ستون، تهران، 1403ق.


== منبع مقاله==آشتيانى، احمد، چهارده رساله فارسى، به كوشش [[استادی، رضا|رضا استادى]]، ص18-24، چهل‌ستون، تهران، 1403ق.== وابسته‌ها ==
==وابسته‌ها==
{{وابسته‌ها}}
{{وابسته‌ها}}
[[سر سلوک ترجمه و شرح رسالة الولاية]]
[[بیست رساله]]


[[طرایف الحکم یا اندرزهای ممتاز]]


[[بیست رساله]]  
[[لوامع الحقائق في أصول العقائد]]


[[طرائف الحکم (اندرزهای ممتاز)]]


[[مقالات احمديه]]  
[[طرایف الحکم یا اندرزهای ممتاز]]


[[رساله قول ثابت]]


[[سرمايه سعادت]]  
[[مقالات احمديه]]


[[نامه ي رهبران]]


[[طرائف الحکم يا اندرزهاي ممتاز (3 جلدي)]]  
[[رساله قول ثابت]]


[[لوامع الحقائق في أصول العقائد]]


[[117حديث از مکارم الاخلاق]]  
[[سرمايه سعادت]]
 
 
[[نامه ي رهبران]]
 
 
[[طرائف الحکم يا اندرزهای ممتاز (3 جلدي)]]
 
 
[[117حديث از مکارم الاخلاق]]
 


[[رده:زندگی‌نامه]]
[[رده:زندگی‌نامه]]
[[رده:فقیهان شیعه]]
[[رده:فیلسوفان]]
[[رده:نویسندگان جدید و معاصر فلسفه اسلامی]]