آداب المريدين و يليه داعي الفلاح إلی سبل النجاح: تفاوت میان نسخه‌ها

آداب المريدين و يليه داعي الفلاح إلی سبل النجاح (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۱۳ نوامبر ۲۰۱۸، ساعت ۱۵:۲۴

هیچ تغییری در اندازه به وجود نیامده‌ است. ، ‏۱۳ نوامبر ۲۰۱۸

جز

جایگزینی متن - 'مي' به 'می'

Hbaghizadeh@noornet.net

۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش

@@ خط ۲۰: / خط ۲۰: @@
 نثر فارسی - قرن 6ق.
 | ناشر =
-دار الکتب العلمية، منشورات محمد علي بيضون
+دار الکتب العلمیة، منشورات محمد علي بيضون
 | مکان نشر =بیروت - لبنان
 | سال نشر = 1426 ق
@@ خط ۳۵: / خط ۳۵: @@
 '''آداب المريدين''' اثر [[سهروردی، عبدالقاهر بن عبدالله|ضياء‌ الدين عبدالقاهر بن عبدالله بن محمد سهروردى بكرى]] (490-563ق)، از مشايخ بزرگ صوفيان، کتابى عرفانى به زبان عربى است كه در نيمه اول قرن ششم هجرى تألیف شده است.
-اين کتاب از آغاز تأليف مورد توجّه صوفيه و مستمسك جميع ارباب طريقت بوده است. از آن ميان، [[سهروردی، عمر بن محمد|شهاب‌الدّين ابوحفص عمر بن محمّد سهروردى]] (539-632ق)، برادرزاده نویسنده، در نوشتن کتاب [[عوارف المعارف]] این کتاب را مبناى كار خود ساخته است. نيز [[باخرزی، یحیی بن احمد|ابوالمفاخر سيف‌الدّين يحيى باخَرزى]] (586-659ق) در بخش دوم کتاب [[اوراد الاحباب و فصول الاداب|اورادُ الاَحباب]] از این اثر بهره فراوان برده است.<ref>بجنوردى، سيد‌‎كاظم و همكاران، ص165</ref>
+اين کتاب از آغاز تأليف مورد توجّه صوفيه و مستمسك جمیع ارباب طريقت بوده است. از آن میان، [[سهروردی، عمر بن محمد|شهاب‌الدّين ابوحفص عمر بن محمّد سهروردى]] (539-632ق)، برادرزاده نویسنده، در نوشتن کتاب [[عوارف المعارف]] این کتاب را مبناى كار خود ساخته است. نيز [[باخرزی، یحیی بن احمد|ابوالمفاخر سيف‌الدّين يحيى باخَرزى]] (586-659ق) در بخش دوم کتاب [[اوراد الاحباب و فصول الاداب|اورادُ الاَحباب]] از این اثر بهره فراوان برده است.<ref>بجنوردى، سيد‌‎كاظم و همكاران، ص165</ref>
 ==ساختار==
-کتاب با دو مقدمه از محقق اثر، دكتر شيخ عاصم ابراهيم الكيالى و نویسنده آغاز و مطالب در 27 فصل، ارائه شده است. در فصول کتاب از اصول اعتقادات صوفيان، احوال و مقامات سالكان، شَطْحيات صوفيان، آداب صوفيان در سفر و حضر و سّماع و جز آن سخن به ميان آمده است.
+کتاب با دو مقدمه از محقق اثر، دكتر شيخ عاصم ابراهيم الكيالى و نویسنده آغاز و مطالب در 27 فصل، ارائه شده است. در فصول کتاب از اصول اعتقادات صوفيان، احوال و مقامات سالكان، شَطْحيات صوفيان، آداب صوفيان در سفر و حضر و سّماع و جز آن سخن به میان آمده است.
 نویسنده با نقل شواهد و سخنانى از مشايخ سلف، خود نيز به اظهار عقيده پرداخته و دستورهايى داده است.
-در پایان این اثر، کتاب ديگرى تحت عنوان «داعى الفلاح الى سبل النجاح» اثر شيخ محمد بن محمد زين‌العابدين مرصفى با حجم مختصرى ضميمه گرديده است.
+در پایان این اثر، کتاب ديگرى تحت عنوان «داعى الفلاح الى سبل النجاح» اثر شيخ محمد بن محمد زين‌العابدين مرصفى با حجم مختصرى ضمیمه گرديده است.
 ==گزارش محتوا==
 در مقدمه محقق، ضمن اشاره به نام دو کتاب، زندگى‌نامه بسيار مختصرى از مؤلفين آنها ذكر شده است. در مقدمه نویسنده نيز به این نكته اشاره شده است كه طالب هر چيزى، بايد ابتدا به ماهيت و حقيقت آن پى‌برد تا رغبت كامل برای پيگرى آن چيز، در وى به وجود آيد و سالك طريق تصوف نيز ابتدا بايد به آداب ظاهرى و باطنى، اصطلاحات، كلمات و اطلاقات مربوط به تصوف آگاهى كامل پيدا كرده و سپس اقدام به طى طريق آن نمايد.
-فصل اول، پيرامون در رابطه با فقر و غنى است. نویسنده معتقد است كه فقر، در صورت رضايت به آن، افضل از غنى بوده و به همين دليل پيامبر(ص) آن را برگزيده است.
+فصل اول، پيرامون در رابطه با فقر و غنى است. نویسنده معتقد است كه فقر، در صورت رضايت به آن، افضل از غنى بوده و به همین دليل پيامبر(ص) آن را برگزيده است.
-در فصل دوم، تفاوت ميان فقر، تصوف و زهد بيان شده است. به اعتقاد نویسنده، این سه با یکديگر متفاوت بوده و ترك اشتغال به مكاسب و صناعات و پرداختن به طاعات، از ديد وى، برتر از طلب رزق مى‌باشد.
+در فصل دوم، تفاوت میان فقر، تصوف و زهد بيان شده است. به اعتقاد نویسنده، این سه با یکديگر متفاوت بوده و ترك اشتغال به مكاسب و صناعات و پرداختن به طاعات، از ديد وى، برتر از طلب رزق مى‌باشد.
-در فصل سوم، اشاره‌اى به فروع دين و احكام آن شده است. نویسنده تعليم و فراگيرى احكام شريعت و علم يافتن به حلال و حرام، را واجب مى‌شمارد تا آنكه عمل، موافق علم انجام گيرد. وى به این نكته تصريح دارد كه اگرچه اصحاب حديث، وظيفه رساندن شريعت و تبليغ آن را برعهده دارند، اما فقها، به واسطه فهم، استنباط و فقه الحديث و دقت در ترتيب احكام، حدود دين، تميز بين ناسخ و منسوخ، مطلق و مقيد، مجمل و مفسر، خاص و عام و محكم و متشابه، از آن‌ها افضل مى‌باشند.
+در فصل سوم، اشاره‌اى به فروع دين و احكام آن شده است. نویسنده تعليم و فراگيرى احكام شريعت و علم يافتن به حلال و حرام، را واجب مى‌شمارد تا آنكه عمل، موافق علم انجام گيرد. وى به این نكته تصريح دارد كه اگرچه اصحاب حديث، وظيفه رساندن شريعت و تبليغ آن را برعهده دارند، اما فقها، به واسطه فهم، استنباط و فقه الحديث و دقت در ترتيب احكام، حدود دين، تمیز بين ناسخ و منسوخ، مطلق و مقيد، مجمل و مفسر، خاص و عام و محكم و متشابه، از آن‌ها افضل مى‌باشند.
 در فصل چهارم، اقوال علما در تصوف و آداب آن و در فصل پنجم، احكام مذهب بيان شده است. نویسنده معتقد است كه مذهب، داراى ظاهر و باطنى است كه ظاهر آن، متخلق بودن به اخلاق ظاهرى و باطن آن، احوال و مقامات روحانى و عرفانى است.
@@ خط ۵۷: / خط ۵۷: @@
 مقام عبدنزد خداوند در هنگام عبادت، احوال معاملات قلوب، اختلاف مسالك، فضيلت علم، آداب متصوفه در محاوراتشان، شطحات حكايت شده از ابى يزيد و ديگران، آداب ابتدايى مريد، اجتهاد در معرفت نفس، آداب متصوفه در مصاحب با هم، عنوان ساير فصول و ديگر امورى هستند كه نویسنده به بحث و بررسى پيرامون آن پرداخته است.
-در کتاب «داعى الفلاح الى سبل النجاح»، ضمن بيان احكام تجريد ظاهرى و باطنى، فضيلت تحلى به محاسن اخلاقى، تجريد حقيقى برای اهل كمال، انواع خواطر و كيفيت نفى آن‌ها توضيح داده شده است. در ادامه، به ذكر و توضيح آداب ذكر، شروط شيخ، تصوف و صوفى، فرق ميان تصوف، فقر و زهد، كرامات اوليا، معنى اصطلاحاتى همچون وصال، وصل، وصول، اتصال، علامات اولياء و احوال آن‌ها هنگام موت و خروج از دنيا، پرداخته شده است.
+در کتاب «داعى الفلاح الى سبل النجاح»، ضمن بيان احكام تجريد ظاهرى و باطنى، فضيلت تحلى به محاسن اخلاقى، تجريد حقيقى برای اهل كمال، انواع خواطر و كيفيت نفى آن‌ها توضيح داده شده است. در ادامه، به ذكر و توضيح آداب ذكر، شروط شيخ، تصوف و صوفى، فرق میان تصوف، فقر و زهد، كرامات اوليا، معنى اصطلاحاتى همچون وصال، وصل، وصول، اتصال، علامات اولياء و احوال آن‌ها هنگام موت و خروج از دنيا، پرداخته شده است.
 ==وضعيت کتاب==