آثار ابن المقفع: تفاوت میان نسخه‌ها

هیچ تغییری در اندازه به وجود نیامده‌ است. ،  ‏۲۷ سپتامبر ۲۰۱۸
جز
جایگزینی متن - 'فارسى' به 'فارسی'
جز (جایگزینی متن - 'براي' به 'برای')
جز (جایگزینی متن - 'فارسى' به 'فارسی')
خط ۴۷: خط ۴۷:
آخرين رساله كتاب، مشتمل بر حكمت‌هايى است كه به [[ابن‌مقفع، عبدالله بن دادویه|ابن‌المقفع]] نسبت داده شده است. اين رساله در دارالكتاب مصر نگهدارى مى‌شود و كاتب آن على بن احمد حلبى به سال 844ق مى‌باشد.<ref>حكم ابن‌المقفع، ص381</ref>
آخرين رساله كتاب، مشتمل بر حكمت‌هايى است كه به [[ابن‌مقفع، عبدالله بن دادویه|ابن‌المقفع]] نسبت داده شده است. اين رساله در دارالكتاب مصر نگهدارى مى‌شود و كاتب آن على بن احمد حلبى به سال 844ق مى‌باشد.<ref>حكم ابن‌المقفع، ص381</ref>


از آنجايى كه [[ابن‌مقفع، عبدالله بن دادویه|ابن‌المقفع]] ايرانى الاصل و زرتشتىِ طرفدار مسلك مانى بوده و اسلام را در ظاهر اختيار كرده بود، لذا انگيزه او در ترجمه آثار فارسى به عربى، جلوگيرى از انقراض يادگارهاى ايران باستان است. بنابراین آنچه توانست از كتاب‌هاى ايران قديم را كه متضمن اين فضائل بود، از طريق نقل و ترجمه از زبان و خط پهلوى به عربى، از انقراض نجات داد. هدف او از اين كار آن بود كه هم مسلمين غير عرب را با شوكت ايران قديم آشنا كند، هم ايرانيان مسلمان را به ياد آداب اجداد خود بيندازد و شواهدى به دست ايشان دهد، تا كُميت هم‌وطنانش، در مقابل عرب كه به نسب خود و اخبار شجعان و فرسان خویش مى‌باليدند، لنگ نماند.
از آنجايى كه [[ابن‌مقفع، عبدالله بن دادویه|ابن‌المقفع]] ايرانى الاصل و زرتشتىِ طرفدار مسلك مانى بوده و اسلام را در ظاهر اختيار كرده بود، لذا انگيزه او در ترجمه آثار فارسی به عربى، جلوگيرى از انقراض يادگارهاى ايران باستان است. بنابراین آنچه توانست از كتاب‌هاى ايران قديم را كه متضمن اين فضائل بود، از طريق نقل و ترجمه از زبان و خط پهلوى به عربى، از انقراض نجات داد. هدف او از اين كار آن بود كه هم مسلمين غير عرب را با شوكت ايران قديم آشنا كند، هم ايرانيان مسلمان را به ياد آداب اجداد خود بيندازد و شواهدى به دست ايشان دهد، تا كُميت هم‌وطنانش، در مقابل عرب كه به نسب خود و اخبار شجعان و فرسان خویش مى‌باليدند، لنگ نماند.


==وضعيت كتاب==
==وضعيت كتاب==
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش