ديوان الشريف الرضي
| نام کتاب | ديوان الشريف الرضي |
|---|---|
| نام های دیگر کتاب | دیوان |
| پدیدآورندگان | شریف الرضی، محمد بن حسین (سراينده)
فرحات، یوسف شکری (شارح) |
| زبان | عربی |
| کد کنگره | PJA 3947 /د9 |
| موضوع | شعر عربی - قرن4ق. |
| ناشر | دار الجيل |
| مکان نشر | بیروت - لبنان |
| سال نشر | 1415 هـ.ق یا 1995 م |
| کد اتوماسیون | AUTOMATIONCODE11392AUTOMATIONCODE |
معرفى اجمالى
«ديوان الشريف الرضى»، اثر ابو الحسن، محمد بن طاهر، معروف به شريف رضى و شرح و توضيح يوسف شكرى فرحَات، به زبان عربى است و محتواى آن اشعار شريف رضى است.
ساختار
كتاب، در دو جلد تنظيم گرديده و شامل مقدمه شارح و اشعار مؤلف است.
اشعار، با توجه به حرف روى و به ترتيب حروف الفبا تنظيم شده است.
اشعار، از قافيه همزه تا پايان قافيه غين در جلد اول كتاب بيان شده است و از قافيه فاء تا پايان قافيه ياء در جلد دوم ذكر شده است.
عنوان هر شعر، در ابتداى آن و در كنار عنوان، «بحر» آن(وزن عروضى آن) بيان شده است.
گزارش محتوا
اشعار مؤلف، در موضوعات مدح، رثاء، فخر، نسيب، حكمت، زهد و موارد ديگر است، مانند هجويات كه در دو موضوع سياسى و اخلاقى بيان شده است.
بيشترين حجم اشعار ديوان را مدايح در بر گرفته است كه غالبا طولانى‌ترين قصايد موجود در ديوان، همين‌هاست.
مدايح وى بيشتر در مورد خلفا، ملوك، وزراء و... است كه وى با آنها در ارتباط بوده است. مدح او پيرامون شجاعت، كرم، عدل و درستى رأى و درست‌كردارى خلفا و وزراء و ملوك است. برخى از اين اشعار به مبالغه و زياده‌گويى در مورد اين افراد كشيده شده است.
از جمله كسانى كه وى، به مدح وستايش آنها پرداخته، عبارتند از شرف الدوله بويهى، صاحب اسماعيل بن عباد و برادر وى فخر الدوله، ابو الحسين دايى شاعر، ابو الفتح عثمان بن جنى نحوى، خليفه عباسى الطائع لله، بهاء الدوله و...
برخى از اشعار وى، رثاء و سوگوارى پيرامون اهل بيت(ع)، دوستان و اقوام و خويشانى است كه فوت كرده‌اند يا بين آنها به‌گونه‌اى جدايى افتاده است. اين اشعار، سوزناك‌ترين مراثى به شمار مى‌رود و بارزترين آنها اشعارى است كه در مورد اهل بيت و امام حسين(ع) سروده شده است. شاعر، در مراثى خويش براى امام حسين(ع) روش جديدى را در پيش گرفته است، چون به اهل بيت افتخار نموده و از قبور آنها ياد كرده و تشويق به زيارت آنها نموده است.
از جمله كسانى كه مرحوم شريف رضى در رثاى آنها شعر سروده است، عبارتند از عمر بن عبد العزيز خليفه اموى، شرف الدوله بويهى، ابو القاسم صاحب بن عباد، الطائع لله، تقيه بنت سيف الدوله حمدانى، بهاء الدوله بويهى و...
مرثيه شريف رضى بيشتر بيان‌گر مناقب و فضايل مرثى است تا گريستن و ناليدن بر فقدان وى، چنان‌كه حاكى از گذرا بودن عمر آدمى و رفتنى بودن وى و بى‌فايده بودن گريه است.
فخر، از جمله ميادينى است كه شاعر در آن خوش درخشيده است و به خويش و آباء خويش افتخار نموده است. اشعار حماسى و انقلابى وى در افتخار به قهرمانان، در سراسر ديوان وى مى‌درخشد.
اشعار شريف رضى در نسيب، در نهايت رقت و لطافت و نمايان‌گر اخلاقى عالى و حاكى از دلى است كه وجد، آن را جلا داده و درد، آن را مهذب نموده است. مجموعه قصايد عاشقانه وى، حجازيات ناميده مى‌شود كه حدود چهل‌تاست و بسيار زيبا و دل‌نشين است.
شارح، در مقدمه خود، شرح مختصرى از زندگى مؤلف را نقل مى‌كند و سپس در مورد اشعار و ديوان او مطالب باارزشى را بيان مى‌كند. در اين مقدمه، از نسخه‌هاى خطى كتاب در ايران، سوريه، عراق، مغرب، مصر و هند نام برده مى‌شود.
وضعيت كتاب
فهرست قوافى و محتويات، در پايان كتاب ذكر شده است. پاورقى‌هاى كتاب، توسط شارح درج شده است و در آن، كلمات و اصطلاحاتى كه در اشعار وجود دارد، شرح و توضيح داده شده است.
منابع
مقدمه و متن كتاب.
پیوندها
مطالعه کتاب ديوان الشريف الرضي در پایگاه کتابخانه دیجیتال نور