شریعتمداری، محمدتقی
محمدتقی شریعتمداری (۱۳۱۳-۱۴۰۰ش) فقیه، فیلسوف و مدرس برجسته حوزه علمیه تهران، امام جماعت مسجد دباغخانه سنگلج و از عالمان گمنام پایتخت که تحصیلات حوزوی خود را منحصراً نزد استادان مقیم تهران به پایان رساند و به درجه اجتهاد نائل آمد. وی از شاگردان نزدیک آیتالله محمدتقی آملی و شهید مرتضی مطهری بود و سالها به تدریس سطوح عالی و خارج فقه و اصول در مدرسه مروی اشتغال داشت.
ولادت
محمدتقی شریعتمداری در بهار سال ۱۳۱۳ هجری شمسی در تهران متولد شد. پدرش حجتالاسلام شیخ غلامرضا شریعتمداری، نوۀ دختری شیخ علی شریعتمدار (فرزند ملا محمدجعفر شریعتمدار استرآبادی) بود و نام خانوادگی «شریعتمداری» از این انتساب نشأت میگیرد. خاندان ملا محمدجعفر شریعتمدار از دودمانهای عالمان تهران بود. پدرش امامت جماعت مسجد دباغخانۀ سنگلج را بر عهده داشت و خود متصدی آموزش دروس اولیه به فرزندش شد، اما در سنین نوجوانی محمدتقی درگذشت.[۱]
تحصیلات
تحصیلات ابتدایی و ادبیات را نزد پدر و سپس مرحوم سید حسین مدرسی یزدی (ریاضیات)، حجتالاسلام سید مرتضی آل طعمه و آیتالله سید مرتضی تنکابنی فراگرفت. بخش عمده زندگی علمی او در مدرسه مروی تهران گذشت. دروس پایه فقه و اصول (تبصره، شرایع، لمعه، معالم و قوانین) را نزد حجتالاسلام سید صدرالدین رضوی قمی آموخت. در سطوح عالی (رسائل و مکاسب) از محضر دو مدرس بزرگ مدرسه مروی، آیتالله سید عباس آیتاللهزاده (فرزند آیتالله سید محمد فشارکی) و آیتالله عبدالرزاق قائنی بهره برد. در خارج فقه و اصول نیز نزد دو فقیه تراز اول تهران، آیتالله محمدتقی آملی (که مهمترین استاد او شمرده میشود) و آیتالله سید احمد خوانساری تلمذ کرد.[۲] وی بدون نیاز به تحصیل در قم یا نجف، نزد عالمان مقیم تهران به مقام اجتهاد رسید.[۳]
فعالیتها
پس از درگذشت استادش رضوی قمی، امامت جماعت مسجد دباغخانه را به عهده گرفت و دههها در این سمت باقی ماند. وقت خود را صرف تدریس در مدرسه مروی، اقامه جماعت در سه وقت و اداره جلسات متعدد مذهبی نمود. مشرب فکری او ابتدا متمایل به حکمت متعالیه و فلسفه بود، اما از دهه ۵۰ شمسی تغییر کرد و به سوی روش متکلمان شیعه گرایش یافت، اگرچه با مکتب معارف خراسان نیز مخالف بود. در مسائل شرعی، مردم را به تقلید از مراجعی مانند آیتالله سیستانی و آیتالله شبیری زنجانی ارجاع میداد و ارادت خاصی به رهبر معظم انقلاب داشت. برخوردی صمیمی، متواضعانه و زاهدانه با مردم داشت و همواره بر گمنامی و سادهزیستی تأکید میورزید.[۴]
وفات
آیتالله محمدتقی شریعتمداری سرانجام پس از یک دوره بیماری، در روز ۱۶ خرداد ماه سال ۱۴۰۰ هجری شمسی در سن ۸۷ سالگی در تهران درگذشت.[۵] [۶]پیکر او در حرم علی بن موسی الرضا (ع)، در رواق دارالعباده به خاک سپرده شد. مراجع عظام تقلید از جمله آیتالله سیستانی، آیتالله صافی گلپایگانی و آیتالله شبیری زنجانی درگذشت او را تسلیت گفتند.[۷]
آثار
- اصول دین (جلد اول: خداشناسی)
- تعلیقه بر ریاض العارفین فی شرح صحیفة سید الساجدین
- الزهراء (علیها السلام) و خطبة فدک (شرح علامه مجلسی بر خطبه فدک با تعلیقه و تکملۀ ایشان)
- سورة الحمد و تسمی فاتحة الکتاب (تفسیر سوره حمد)
- شرح خطبۀ فدک
- نسیم بهشت (شرح چهل دعای نخست صحیفۀ سجادیه در دو جلد)
- تقریرات دروس فلسفی شهید مطهری (به عربی)
- جزوهای مستقل با عنوان «مباهله»
- جزوهای با عنوان «خلافت و ولایت از نظر قرآن و سنت»[۸]
پانويس
- ↑ ر.ک: در پاسداشت مرحوم آیتالله حاج شیخ محمدتقی شریعتمداری، پایگاه مباحثات
- ↑ ر.ک: آیتالله محمدتقی شریعتمدار درگذشت، خبرگزاری رسمی حوزه، دوشنبه ۱۷ خرداد ۱۴۰۰
- ↑ ر.ک: در پاسداشت مرحوم آیتالله حاج شیخ محمدتقی شریعتمداری، پایگاه مباحثات
- ↑ ر.ک: در پاسداشت مرحوم آیتالله حاج شیخ محمدتقی شریعتمداری، پایگاه مباحثات
- ↑ ر.ک: آیتالله محمدتقی شریعتمداری درگذشت، خبرگزاری مهر، ۱۷ خرداد 1400
- ↑ ر.ک: آیتالله محمدتقی شریعتمدار درگذشت، خبرگزاری رسمی حوزه، دوشنبه ۱۷ خرداد ۱۴۰۰
- ↑ ر.ک: تسلیت آیت الله سیستانی در پی ارتحال آیت الله محمدتقی شریعتمداری، پایگاه اطلاع رسانی و خبری جماران، ۱۴۰۰/۰۳/۱۷
- ↑ ر.ک: در پاسداشت مرحوم آیتالله حاج شیخ محمدتقی شریعتمداری، پایگاه مباحثات