ترجمه منظوم صحیفه سجادیه (تشکری آرانی)
ترجمه منظوم صحیفه سجادیه، اثر شهاب تشکری آرانی (متولد 1322ش)، فرهنگی بازنشسته، شاعر، مترجم منظوم قرآن، نهجالبلاغه و صحیفه سجادیه است. این کتاب ترجمهای است منظوم از کتاب شریف صحیفهٔ سجادیه، که دعاهای امام زینالعابدین (ع) را با هدف ترویج معارف اهل بیت(ع) و آشکارسازی مفاهیم بلند نیایشها، به نظم فارسی درآورده است.
| ترجمه منظوم صحیفه سجادیه (تشکری) | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | تشکری آرانی، شهاب (نويسنده) علی بن حسین (ع)، امام چهارم (نویسنده) |
| عنوانهای دیگر | ترجمه (تشکری آرانی) ** نگاهی منظوم بر صحیفه سجادیه |
| ناشر | سازمان اوقاف و امور خیریه، انتشارات اسوه |
| مکان نشر | ایران - قم |
| سال نشر | 1388ش |
| چاپ | 1 |
| شابک | 978-964-542-139-5 |
| موضوع | علی بن حسین (ع)، امام چهارم، 38 - 94ق. - صحیفه سجادیه - شعر - شعر فارسی - قرن 14 - شعر مذهبی فارسی - قرن 14 |
| زبان | عربی - فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | 8ن85ش 7994 PIR |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
انگیزه نگارش
نگارش این اثر به درخواست دوستان و اهلقلم صورتگرفته است. ناظم (شهاب تشکری آرانی) تصریح کرده است که این کار پس از پیشنهاد دوستان انجمن اهلقلم، بهویژه جناب حجتالاسلاموالمسلمین حاج شیخ حبیبالله سلمانی، مبنی بر نظم صحیفهٔ سجّادیه، آغاز شد. هدف اصلی وی از به نظم درآوردن این مجموعه، تبیین معارف الهی و گسترش فرهنگ شیعی از طریق ادعیهٔ ارزشمند و اعجاز گونهای است که بیانگر سطح شخصیت انسانها در دل و بر زبان است. ناظم بیان میکند که پس از توفیقات الهی، تصمیم به نظم کلام خدا و نهجالبلاغه گرفته و سپس کار نظم صحیفهٔ سجّادیه را شروع کرده است[۱].
ساختار
کتاب در یک جلد منتشر شده و شامل «سخن ناظم»، «مقدمه» و ترجمهٔ منظوم ۵۴ دعای اصلی صحیفهٔ سجادیه است که بر اساس ترتیب دعاهای صحیفه تنظیم شدهاند.
سبک نگارش
شیوه نگارش این اثر مبتنی بر ترجمهٔ منظوم است که در آن ناظم متن عربی صحیفه سجادیه را به شعر فارسی برگردانده است. ویژگی کلیدی این ترجمه، استفاده از قالب مثنوی و وزن «نظم فرقان» یعنی کوتاهترین وزن بحر خفیف است. در این سبک، تلاش شده تا انسجام معنایی حفظ شود؛ بهطوریکه ناظم ادعا کرده است مفاهیم زاید بر متن در نظم نیامده و کاستیهای وزن نیز به اصل معنی دعا لطمه نزند[۲].
نوع شرح یا ترجمه
این اثر یک ترجمه منظوم از صحیفهٔ سجّادیه است. ناظم در این نوع ترجمه، هر فراز از متن عربی را بهصورت اشعار موزون فارسی (اغلب مثنوی) و در وزن «فَعُولُن» درآورده است. مهمترین ویژگی این ترجمه، تلاش برای تطبیق معنایی دقیق با متن اصلی در عین رعایت قواعد شعری است، بهطوریکه ناظم سعی کرده تا از آوردن مفاهیم زاید بر متن خودداری کند. بهعنوانمثال، بخشی از دعای اول با عبارت «الْحَمْدُ لِلَّهِ الْأَوَّلِ بِلَا أَوَّلٍ كَانَ قَبْلَهُ، وَ الْآخِرِ بِلَا آخِرٍ يَكُونُ بَعْدَهُ»، در ترجمهٔ منظوم به این صورت آمده است: «جملهی حمد هست از یزدان/ اوست اول هم او بود پایان/ پس از او اولی به دهر نبود/ پس از او هم نه آخری به وجود». این تبدیل عبارات منثور عربی به ابیات موزون، نمونهای از شیوه ترجمه منظوم است[۳].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب.