خدمت به مردم از دیدگاه قرآن و نهج‌البلاغه

    از ویکی‌نور
    (تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
    خدمت به مردم از دیدگاه قرآن و نهج البلاغه
    خدمت به مردم از دیدگاه قرآن و نهج‌البلاغه
    پدیدآورانلاجوردی، عدنان (نويسنده)
    ناشربنياد نهج البلاغه
    مکان نشرایران - تهران
    سال نشر1390ش
    چاپ1
    شابک978-600-5076-43-1
    موضوعاخلاق اجتماعی - جنبه‌های قرآنی، اسلام، احادیث
    زبانفارسی
    تعداد جلد1
    کد کنگره
    /ل2خ4 103/3 BP
    نورلایبمطالعه و دانلود pdf

    خدمت به مردم از دیدگاه قرآن و نهج‌البلاغه، اثر سید عدنان لاجوردی (متولد 1343ش) به بررسی ارزش و اهمیت خدمت‌رسانی به مردم از منظر آموزه‌های قرآن کریم و سیره و تعالیم معصومین(ع) می‌پردازد.

    ساختار

    کتاب شامل یک مقدمه بوده و مطالب در پنج فصل اصلی تنظیم شده است.

    سبک نگارش

    مبنای اصلی مباحث و محورهای کتاب، آیات قرآن کریم و کلمات امیرالمؤمنین(ع) در نهج‌البلاغه است و نویسنده مفاهیم را از طریق نقل روایات و آیات متعدد و توضیح ابعاد مختلف نیکوکاری و احسان در جامعه بیان می‌کند[۱].

    گزارش محتوا

    فصل اول: خدمت به خلق از دیدگاه قرآن: این فصل به تحلیل مفهوم خدمت به مردم از دیدگاه قرآن کریم اختصاص دارد. خدمت‌رسانی در قرآن با مفاهیمی چون عدالت‌ورزی، نیکوکاری، و انجام اعمال صالح و پسندیده عجین شده است. از جمله مصادیق مهم خدمت به مردم که در این فصل تشریح شده‌اند می‌توان به انفاق و کمک به نیازمندان اشاره کرد. همچنین، قرآن تأکید می‌کند که نیکوکاری به دیگران و شتاب در انجام کارهای خیر (احسان) بخشی از خصلت‌های مؤمنان است. این فصل به تأکید بر این نکته می‌پردازد که خدمت به خلق نوعی عبادت محسوب می‌شود، مشروط بر آنکه در راستای ایمان به خدا و طلب رضای الهی انجام شود[۲].

    فصل دوم: خدمت به مردم در آموزه‌های معصومین(ع): در این فصل، دیدگاه ائمۀ معصوم(ع) در مورد خدمت به مردم بررسی می‌شود. آموزه‌های اهل‌بیت(ع) خدمت به مردم را به جایگاهی ویژه ارتقا داده‌اند. این فصل شامل مباحثی چون احساس مسئولیت در قبال دیگران و تلاش برای رفع مشکلات مسلمانان، برآوردن نیازها و رفع گرفتاری‌های مردم، و شادی بخشیدن به بندگان خدا است که موجب قرب الهی می‌شود. این آموزه‌ها نشان می‌دهند که خدمت‌رسانی وسیله‌ای برای تحقق مشیت الهی و تدبیر خدا در زندگی مردم است[۳].

    فصل سوم: خدمت‌رسانی علمای دین به مردم: این بخش، نمونه‌های عملی و کاربردی از رفتار علمای دین در زمینۀ خدمت‌رسانی به مردم را ارائه می‌دهد. نمونه‌هایی از خدمات گسترده و متنوع آنان شامل رسیدگی به محرومان و نیازمندان جامعه است. در این راستا، علما خود را خادم بندگان خدا می‌دانستند و این عمل را برترین جلوه کردار خویش معرفی می‌کردند[۴].

    فصل چهارم: خدمت به مردم در کلام امیرالمؤمنین(ع): این فصل بر سخنان حضرت علی(ع) در مورد خدمت‌رسانی متمرکز است. از نظر ایشان، خدمت به مردم و برآوردن حاجات آنان از بهترین کارهایی است که انسان را به خدا نزدیک می‌کند. تأکید ویژه‌ای بر اهمیت شادی بخشیدن به دل‌های مردم و رفع غم و اندوه آنان شده است، زیرا این عمل آثار نیکو و برکات دنیوی و اخروی فراوانی دارد. همچنین، احسان و نیکوکاری به دیگران منجر به کسب محبت قلبی مردم می‌شود. حضرت علی(ع) تأکید می‌کند که هر کس نیکوکاری کند، پاداش و ثواب الهی نصیب او می‌شود و در نهایت، انسان شایسته در زمرۀ رستگاران قرار می‌گیرد[۵].

    فصل پنجم: خدمت‌رسانی در سیره عملی امیرالمؤمنین(ع): این فصل، خدمات عملی حضرت علی(ع) در دوران حکومت و خلافت را شرح می‌دهد. یکی از مهم‌ترین محورها، خدمات علمی و فرهنگی ایشان است که شامل جمع‌آوری قرآن و پایه‌گذاری علوم اسلامی (همچون نحو و قواعد زبان عربی) است. در حوزه اجتماعی، ایشان به رسیدگی به امور نیازمندان و محرومان جامعه، و اجرای عدالت در توزیع بیت‌المال تأکید داشت. همچنین، حضرت علی(ع) همواره از وابستگی به دنیا پرهیز می‌دادند و این عدم دنیاگرایی یکی از عوامل مهم در موفقیت خدمت‌رسانی ایشان بود. خدمات ایشان به مردم، از جمله آزادی بردگان و یاری محرومان، نشان‌دهنده گستره و عمق مسئولیت حکومت اسلامی در قبال آحاد جامعه است[۶].

    پانویس

    1. ر.ک: متن کتاب، ص35- 37
    2. همان، ص14- 32
    3. همان، ص33- 88
    4. همان، ص89- 100
    5. همان، ص99- 138
    6. همان، ص139- 172

    منابع مقاله

    مقدمه و متن کتاب.


    وابسته‌ها