شکیبی اصفهانی
ملامحمدرضا فرزند خواجه عبدالله معروف به شکیبی اصفهانی (962-1023ق) متخلص به شکیبی، از شاعران نامی پارسی سرای قرن دهم هجری.
| شکیبی اصفهانی | |
|---|---|
 | |
| نام کامل | ملامحمدرضا فرزند خواجه عبدالله اصفهانی |
| نامهای دیگر | شکیبی اصفهانی، شکیبی |
تبار و زادگاه
شکیبی از بازماندگان خواجه عبدالله امامی عارف، و از اولاد خواجه امینالدین حسن معاصر حافظ است.
او در سال ۹۶۴ هجری در اصفهان متولد شد.
زندگی و مهاجرتها
شکیبی در جوانی، پس از تحصیل علم و کسب دانش، در اصفهان و شیراز به هندوستان رفت و مورد توجه خان خانان قرار گرفت.
ایشان مدتی از خدمت خان خانان سر باز زد و به شهر سرونج در خاک مالوا رفت ولی در آنجا سخت بیمار شد و نذر کرد اگر شفا یابد به زیارت حرمین رود و چون شفا یافت در سال 1012ق به این سفر عزیمت کرد و پس از سه سال از راه سورت به هندوستان برگشت و در برهانپور با خان خانان مصادف شد و بار دیگر به خدمت او پیوست. در سال 1018ق دوباره از خدمت وی کناره گرفت و خان خانان وظیفهای درباره او برقرار کرد و صدارت دهلی را از جهانگیر برای او خواست. این شاعر توانا مدتی در دهلی زیست، تا سرانجام در سال 1023ق در این شهر زندگی را بدرود گفت.
شکیبی از مریدان خواجه علاءالدین عطار نقشبندی و شاعری داشنمند و نیکخو بودتده و در نجوم و رمل دست داشته است، علاوه بر انواع شعر ساقی نامهای برای خان خانان سروده و ده هزار روپیه صله دریافت داشته است[۱].
پانويس
- ↑ ر.ک: حقیقت، عبدالرفیع، ص395-396
منابع مقاله
حقیقت، عبدالرفیع، شاعران بزرگ ایران، از رودکی تا بهار، تهران، کومش، چاپ اول، 1381ش.