ترجمه تفسیر طبری (رجبی‌فر)

(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

ترجمۀ تفسیر طبری تألیف الهه رجبی‌فر (متولد ۱۳۵۹ش)، پژوهشگر و نویسنده؛ ترجمۀ تفسیر طبری یکی از نثرهای کهن زبان فارسی است که از روزگار سامانیان یادگار مانده است. این کتاب «نخستین ترجمه و تفسیر رسمی قرآن کریم» به زبان فارسی است که در پی صدور فتوای فقهای ماوراءالنهر بر جواز ترجمۀ قرآن پدید آمد. در میانۀ قرن چهارم هجری، امیر منصور بن نوح سامانی (۳۵۰-۳۶۵ق) گروهی از علما را مأمور ترجمه و تفسیر این اثر ارزشمند به زبان فارسی کرد.

ترجمۀ تفسیر طبری
ترجمه تفسیر طبری (رجبی‌فر)
پدیدآورانطبری، محمد بن جریر بن یزید (نویسنده)

رجبی‌فر، الهه (نویسنده) اوجبی، علی (ناظر)

ثقفيان، اکبر (ناظر)
ناشرخانه کتاب
مکان نشرتهران
سال نشر1392
چاپاول
شابک978-600-222-162-9
موضوعطبري، محمد بن جرير، 224؟ - 310ق. - جامع البيان في تفسير القرآن -- نقد و تفسير تفاسير اهل سنت - قرن 3ق.
زبانفارسی
تعداد جلد1
کد کنگره
204184ج2ط / 93 BP
نورلایبمطالعه و دانلود pdf

ساختار

این کتاب در ۱۷۴ صفحه و در سه فصل اصلی تنظیم شده است.

گزارش کتاب

کتاب «ترجمۀ تفسیر طبری» تألیف الهه رجبی‌فر، در سال ۱۳۹۲ توسط خانه کتاب در تهران منتشر شده است. این اثر به بررسی و تحلیل ترجمۀ تفسیر طبری، یکی از کهن‌ترین متون فارسی بازمانده از عصر سامانیان می‌پردازد.

ترجمۀ تفسیر طبری که در واقع نگارشی مستقل یا ترجمه‌ای آزاد از تفسیر ارزندۀ طبری است، در قرن چهارم هجری به دستور امیر منصور بن نوح سامانی و توسط گروهی از علمای ماوراءالنهر به فارسی ترجمه شد. این اثر نه تنها نخستین ترجمه و تفسیر رسمی قرآن کریم به زبان فارسی است، بلکه گنجینه‌ای سرشار از واژگان ناب فارسی محسوب می‌شود.

کتاب حاضر در سه فصل اصلی سازمان یافته است: فصل نخست به بیان معنا و ویژگی‌های ترجمه و تفسیر در کتاب مورد نظر اختصاص دارد و مباحثی در حوزۀ ترجمه و تفسیر قرآن کریم را دربر می‌گیرد. فصل دوم به معرفی و ارزیابی جنبه‌های گوناگون ترجمۀ تفسیر طبری می‌پردازد. فصل سوم نیز به بررسی ادبی این متن کهن اختصاص یافته است.

نویسنده در این کتاب نشان می‌دهد که نثر ترجمۀ تفسیر طبری دارای ویژگی‌های نثر مرسل یا سبک خراسانی است. این نثر مبتنی بر طبیعت گفتار است، لغات عربی در آن کم به کار رفته، جملاتش کوتاه و روشن است و از نظر ادبی خالی از صنایع بیانی و بدیعی پیچیده می‌باشد.

این اثر از دیرباز مورد توجه مفسران، مترجمان قرآن کریم و ادیبان قرار گرفته و جایگاه آن چنان رفیع است که همسنگ با شاهنامۀ فردوسی در ادب فارسی خوانده شده است. اهمیت این کتاب تا بدانجاست که شماری از مترجمان قرآن در قرون بعدی از آن به عنوان مرجع و الگو بهره برده‌اند.[۱]

پانويس

منابع مقاله

پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات

وابسته‌ها