تاریخ روابط ایران و عثمانی در عصر صفوی

    از ویکی‌نور
    (تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
    تاریخ روابط ایران و عثمانی در عصر صفوی
    تاریخ روابط ایران و عثمانی در عصر صفوی
    پدیدآورانصالحی، نصرالله (کوششگر)
    ناشرطهوری
    مکان نشرتهران
    سال نشر1394
    چاپاول
    شابک978-600-5911-23-7
    موضوعایران‌ -- روابط خا‌رجی‌ -- ۹۰۷ - ۱۱۴۸ق‌.,ترکیه‌ -- روابط خا‌رجی‌ -- ایران‌,ایران‌ -- روابط خا‌رجی‌ -- ترکیه‌,ترکیه‌ -- روابط خا‌رجی‌ -- ۱۲۸۸-۱۹۱۸م‌.,ایران‌ -- تا‌ریخ‌ -- صفویا‌ن‌، ۹۰۷ - ۱۱۴۸ق‌.,ترکیه‌ -- تا‌ریخ‌ -- امپراتوری عثما‌نی‌، ۱۲۸۸ - ۱۹۱۸م‌.
    زبانفارسی
    تعداد جلد1
    کد کنگره
    DSR ۱۱۸۲/ص۱۶ت۲

    تاریخ روابط ایران و عثمانی در عصر صفوی به کوشش نصرالله صالحی (متولد 1333ش) پژوهشگر تاریخ؛ این کتاب مجموعه‌ای از جدی‌ترین و جدیدترین پژوهش‌های محققان ترکیه در خصوص روابط ایران و عثمانی در عصر صفوی است که به منظور آشنایی پژوهشگران ایرانی با دیدگاه‌های همتایان ترکیه‌ای خود گردآوری شده است.

    ساختار

    این کتاب در پنج بخش اصلی و پانزده مقاله سازماندهی شده است.

    گزارش کتاب

    کتاب «تاریخ روابط ایران و عثمانی در عصر صفوی» به کوشش نصرالله صالحی، مجموعه‌ای ارزشمند از مقالات پژوهشگران برجسته ترکیه‌ای در زمینه روابط ایران و عثمانی در دوره صفوی است که با ترجمه به فارسی، دیدگاه‌های محققان ترکیه را در اختیار پژوهشگران ایرانی قرار می‌دهد.

    کتاب با مقدمه‌ای جامع آغاز می‌شود که به بررسی کلی روابط پرفراز و نشیب دو کشور می‌پردازد. عثمانیان که در ابتدا امیرنشینی کوچک در آناتولی بودند، به تدریج به امپراتوری بزرگی تبدیل شدند که بخش‌هایی از سه قاره آسیا، اروپا و آفریقا را دربر می‌گرفت. با این حال در مرزهای شرقی، همواره با مقاومت دولت‌های حاکم بر ایران مواجه شدند و هیچ‌گاه نتوانستند بر ایران غلبه کامل پیدا کنند.

    بخش اول کتاب شامل سه مقاله است که همگی به منبع‌شناسی روابط دو کشور اختصاص دارد. مقاله اول با عنوان «مروری بر منابع مربوط به روابط عثمانی ـ صفوی» نوشته مصطفی آرواجی و ترجمه نصرالله صالحی، به بررسی منابع تاریخی این دوره می‌پردازد. مقاله دوم «روابط عثمانی ـ صفوی در منابع عثمانی و تاریخ‌نگاری معاصر ترک» اثر احمد یاشار اوجاق است و مقاله سوم «منبعی مهم دربارۀ روابط عثمانی ـ صفوی: مجموعه منشآتی از سدۀ دهم» نوشته رفعت اینانچ و عمر اُزکان می‌باشد.

    بخش دوم شامل سه مقاله است که بیشتر مربوط به واکنش عثمانی به تشکیل دولت صفوی و برخوردهای دو طرف در اوایل شکل‌گیری صفویان است. از جمله مقاله «پیدایش دولت صفوی و روابط عثمانی ـ صفوی در روزگار بایزید دوم» اثر به‌ست قاراجا و مقاله «اقدامات دولت عثمانی بر ضد تلاش‌های شاه اسماعیل برای گسترش تشیع در آناتولی» نوشته اسماعیل کوچک داغ.

    بخش سوم به روابط دو کشور در زمان شاه طهماسب و سلطان سلیمان قانونی می‌پردازد و شامل مقالاتی درباره طلاها و هدایای گرانبهای ارسالی از سوی سلطان سلیمان برای شاه طهماسب و نیز اهمیت نصرت‌نامۀ مصطفی عالی افندی در تاریخ دیپلماسی عثمانی است.

    بخش چهارم شامل دو مقاله با عناوین «مسئلۀ گیلان و مکاتبات مابین ایران و عثمانی» و «رویارویی عثمانی و صفوی در عراق عرب (سده‌های دهم و یازدهم)» است که به بررسی تنش‌های منطق‌ای بین دو امپراتوری می‌پردازد.

    بخش پنجم به دوره پایانی سلطنت صفویان اختصاص دارد و شامل مقالاتی درباره پیامدهای اجتماعی کشمکش‌های عثمانی ـ صفوی، مناسبات ایران و عثمانی از منظر دین و سیاست، و تدارکات و پشتیبانی در لشکرکشی‌های عثمانی است.[۱]

    پانويس

    منابع مقاله

    پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات

    وابسته‌ها