کیفر کردار

    از ویکی‌نور
    (تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
    کیفر کردار
    کیفر کردار
    پدیدآورانمقدم، محمدتقی (نويسنده)
    عنوان‌های دیگرقانون مجازات
    ناشراسلامیه ** مقدم
    مکان نشرایران - تهران ** ایران - مشهد مقدس
    سال نشر13سده - 1361ش - 1371ش - 1372ش - 1380ش - 1382ش - 1386ش - 1387ش
    چاپ6
    موضوعگناهان کبیره - اخلاق اسلامی - داستانهای اخلاقی - احادیث اخلاقی
    زبانفارسی
    تعداد جلد10
    کد کنگره
    /م7ک9 249/5 BP
    نورلایبمطالعه و دانلود pdf

    کیفر کردار یا قانون مجازات، نوشته سید محمدتقی مقدم (1302-1392ش)، به بررسی کیفر و پاداش اعمال انسان می‌پردازد و هدف کلی آن، تبیین پیامدهای کردارهای نیک و بد در دنیا و آخرت است.

    ساختار

    این مجموعه در ده جلد منتشر شده است و محتوای آن در ذیل عناوین متعدد و متنوع ارائه گردیده است.

    سبک نگارش

    1. نویسنده به‌طور مداوم برای اثبات مطالب خود به آیات قرآن، احادیث و روایات و متون تاریخی ارجاع می‌دهد[۱].
    2. برای تبیین مفاهیم، از داستان‌ها و سرگذشت‌های انبیا و شخصیت‌های تاریخی مانند فرعون، نمرود و... بهره گرفته شده است[۲].
    3. استفاده از اشعار و نقل‌قول‌های شاعرانه از شعرای بزرگ بر غنای ادبی و عمق معنایی متن افزوده است[۳].

    گزارش محتوا

    کیفر کردار یا قانون مجازات که مفهوم محوری کتاب است، بر پایه این اصل استوار است که هر عملی، چه نیک و چه بد، در این دنیا و سرای باقی، نتیجه و جزای خاص خود را در پی دارد. بخش قابل توجهی از کتاب به بیان داستان‌های تاریخی از سرنوشت اقوام و افراد معاندی می‌پردازد که در نتیجه کفر، ظلم یا گناهان بزرگ خود، به کیفر الهی دچار شده‌اند؛ افرادی همچون:

    1. فرعون و هامان: تکبر فرعون و ادعای خدایی و مخالفت او با حضرت موسی(ع)، به نابودی او و هامان منجر شد. سرنوشت آن‌ها نمادی از عاقبت خودکامگی و ستیز با حق است[۴].
    2. نمرود: داستان نمرود که باوجود قدرت و لشکر فراوان، به‌واسطه تکبر و مقابله با خداوند، توسط پشه‌ای کوچک به هلاکت رسید، نشان می‌دهد که "خداوند می‌تواند با کوچک‌ترین موجودات"، "بزرگ‌ترین ستمگران" را مجازات کند[۵].
    3. بنی‌اسرائیل و بخت‌النصر: به دلیل سرپیچی‌ها و گناهان بنی‌اسرائیل، بخت‌النصر بر آنان مسلط شد و "بیت‌المقدس ویران گشت" و آن‌ها به اسارت درآمدند. این کیفر به دلیل "کفر و شرک" و "مخالفت آنها با دین خداوند" بود[۶].
    4. قوم صالح: نافرمانی قوم ثمود و "کشتن ناقه صالح" منجر به عذاب و هلاکتشان شد. آن‌ها "با صیحه‌ای مهلک" نابود شدند[۷].
    5. معاویه: اعمال او به‌شدت مورد انتقاد قرار گرفته و او به‌عنوان ظالم و دشمن اهل‌بیت(ع) معرفی شده است. کیفر معاویه حتی در عالم برزخ نیز مطرح می‌شود[۸].
    6. یزید: اقدامات یزید، به‌ویژه واقعه کربلا و شهادت امام حسین(ع)، به‌شدت محکوم شده و یزید پلید، مستوجب کیفر و لعن دانسته شده است[۹].
    7. ابوجهل و ابولهب: این دو از دشمنان اولیه پیامبر(ص) محسوب می‌شوند و داستان کیفر آن‌ها در دنیا ذکر شده است[۱۰].

    مفهوم لعن (دوری از رحمت الهی و نفرین) به‌کرات در این کتاب تکرار شده و به‌عنوان یک نوع کیفر یا اعلام دوری از رحمت الهی برای افراد و گروه‌های معاند و ستمکار به‌کار رفته است. این بخش تأکید دارد که از لعن بی‌مورد و نابجا نهی شده است، اما لعن فرستادن بر دشمنان خداوند و اهل‌بیت(ع)، عملی مورد تأیید است[۱۱].

    پانویس

    1. ر.ک: متن کتاب، ج1، ص6-7
    2. ر.ک: همان، ص8
    3. ر.ک: همان، ص15-17
    4. ر.ک: همان، ص8-14
    5. ر.ک: همان، ص18
    6. ر.ک: همان، ص56
    7. ر.ک: همان، ص66-69
    8. همان، ص112-113
    9. ر.ک: همان، ص164-166
    10. ر.ک: همان، ص74-77
    11. ر.ک: همان، ص90-97

    منابع مقاله

    متن کتاب.

    وابسته‌ها