کشف أسرار الشهادة
کشف اسرار الشهادة ، از آثار مرجع دینی قرن سیزدهم و اوایل قرن چهاردهم هجری قمری، آیتالله محمد اشرفی مشهور به «مقدّس اشرفی» (بهشهر 1220- 1315ق بابل) پژوهشی است که به بررسی ابعاد عمیق و معنوی شهادت امام حسین (ع)، واقعه عاشورا، و جایگاه ائمه اطهار (ع) در عالم وجود میپردازد. پژوهشگر معاصر، مجتبی خورشیدی (متولد 1361ش) این کتاب را بازنگری و تصحیح و تحقیق کرده و زندگی، ویژگیها، شخصیت و آثار نویسنده را شناسانده است.
| کشف أسرار الشهادة | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | اشرفی، ملامحمد (نويسنده) خورشیدی، مجتبی (محقق) |
| ناشر | طوبای محبت |
| مکان نشر | ایران - قم |
| سال نشر | 1389ش |
| چاپ | 1 |
| شابک | 978-964-8894-85-1 |
| موضوع | حسین بن علی (ع)، امام سوم، 4 - 61ق. - حسین بن علی (ع)، امام سوم، 4 - 61ق. - فضایل - واقعه کربلا، 61ق. - عاشورا - احادیث شیعه - قرن 12ق. |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | /الف5ک5 41/4 BP |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
هدف و روش
- مجتبی خورشیدی با تأکید بر آنکه شهادتی که باعث نجات انسانیت شد، اسرار بسیاری دارد، افزوده است:
- پس باید کسی مانند «مقدّس اشرفی» پیدا شود که خودش اسرار بداند تا بتواند رازهایی به دیگران بفهماند. [۱]
ساختار و محتوا
- در این اثر مباحث متعددی مطرح شده است مانند اینکه، امام حسین (ع) ثمره لیلة القدر است، معنای عرش و زینتش و جایگاه امام حسین (ع) در ساختار هستی که قوام عرش الهی بر دو نور است: نور امام حسن مجتبی (ع) در جانب راست عرش و نور امام حسین (ع) در جانب چپ عرش، امام حسین (ع) مربی موجودات، ایجاد و تربیت موجودات و نقش ائمه (ع)، وجود حسنی (ع) مظهر اسمای جمالیه و وجود حسینی (ع) مظهر اسمای جلالیه است و هر دو برای ایجاد تسبیح و تحمید لازم هستند. مراد از مربی طرف راست، وجود حسن (ع) و مراد از مربی طرف چپ، وجود حسین (ع) است. نقش امام حسین (ع) در دفع شرور، امام حسین (ع) علت بقا و جاودانگی اسلام، شهادت حسینی (ع) و گریستن بر مصائب ایشان، علت بقای ابدی خاندان رسالت (ع) و شفا در تربت او، گریه و عزاداری برای امام حسین (ع) سبب تزکیه، توبه، پرهیزگاری و صعود.
نمونه مباحث
- مقام حضرت علی اکبر (ع) اگر چه حضرت خلیل (ع) به ذبح اسماعیل (ع) به دست خودش مأمور شد و در واقع از برکت شهادت حسینیه (ع)، آن عمل را انجام نداد و اسماعیل کشته نشد، با این حال ذبیحالله شد ولی وقتی که در عالم باطن ملاحظه کنی، حضرت امام حسین (ع) علی اکبر (ع) را در راه خدا قربانی کرد.... احتمال دارد که مراد از «ذبح عظیم» - که در قرآن ذکر شده – او باشد، اگر چه ظاهراً با توجه به تفسیر مشهور بین مفسرین، خود وجود حضرت امام حسین (ع) است. [۲]
پانویس
منابع مقاله
- مقدمه و متن کتاب.