المقتصد في شرح التكملة

    از ویکی‌نور
    (تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
    المقتصد في شرح التكملة
    المقتصد في شرح التكملة
    پدیدآورانجرجانی، عبدالقاهر بن عبدالرحمن (نويسنده) دویش، احمد ابراهیم (محقق)
    ناشرالمملکة العربیة السعودیة. وزارة التعلیم العالي. جامعة الامام محمد بن سعود الاسلامیة
    مکان نشرعربستان - ریاض
    سال نشر1428ق - 2007م
    چاپ1
    شابک978-9960-04-748-5
    زبانعربی
    تعداد جلد3
    نورلایبمطالعه و دانلود pdf

    المقتصد في شرح التکملة اثر عبدالقاهر عبدالرحمان جرجانی(متوفی 471 یا 474ق)، شرحی است غیرمزجی بر کتاب «التکملة» ابوعلی فارسی(288- 377ق).

    «التکمله» از جمله نگارش‎‌‌های ارزشمند است که تمام مطالب و ابواب آن به لغت و صرف اختصاص‌یافته و نویسنده تنها در مواردی اندک و گذرا متعرض برخی از مسائل نحو در راستای استدلال بر مسائل صرفی در آن شده است[۱].

    پیرامون ارزش و اهمیت کتاب، باید به این نکته اشاره نمود که برخی معتقدند دلایل اولیه و ملموسی وجود دارد که اثبات می‌کند، عبدالقاهر جرجانی، از جمله کسانی بوده است که بیش از دیگران، تحت‌تأثیر ابوعلی فارسی بوده است. این تأثیرات در شخصیت وی تجلی‌یافته و اثر حاضر، از جمله مهم‌ترین نشانه‌ها و دلایل ابتدایی این اثر، برشمرده شده است[۲].

    رویکرد جرجانی در شرح، بدین صورت است که در اکثر موارد، به ذکر تمام متن «التکملة» به‌صورت کامل پایبند بوده و هیچ بخش یا قسمتی از آن را از قلم نینداخته است. می‌توان مهم‌ترین ویژگی‌های کتاب را در امور زیر، خلاصه نمود:

    1. اقوال و نظریات ابوعلی تحت عنوان «قال صاحب الکتاب» مطرح شده و توضیحات و شرح جرجانی، تحت عنوان «قال المفسر»؛
    2. در اکثر موارد، ابواب به‌صورت کامل ذکر شده و سپس، شرح و توضیح آن آمده است، مانند باب التقاء ساکنین، باب همزه وصل، باب وقف بر اسم معتل و...؛
    3. در برخی موارد، یک باب به چندین بخش تقسیم و سپس برای هر بخش، شرح و توضیحی ارائه شده است؛ مانند باب حکم اجتماع دو حرف ساکن هنگام تلاقی آنها، باب دو حرف ساکن وقتی در یک کلمه به هم می‌رسند و باب اضافه‌کردن همزه وصل به اسامی؛
    4. گاهی در خلال توضیح مطالب، عباراتی از «التکملة» ذکر شده و گاهی این مطلب در متن بیان گردیده و گاهی به طور غیرمستقیم، به آن اشاره شده و در پی آن، چنین گفته شده است: «یعنی...»[۳].

    از ویژگی‌های سبک نگارشی شارح می‌توان به‌صراحت بیان، شیوایی تعبیر، زیبایی تدوین و گرایش به‌وضوح و پرهیز از پیچیدگی و ابهام اشاره نمود. خواننده با مطالعه این کتاب، نکات ارزشمندی را در می‌یابد که از جمله آنها، می‌توان به امور زیر اشاره نمود:

    1. گاهی شرح برخی از مطالب، به اطناب کشیده شده است، بااین‌حال، در مواردی نیز طریقه ایجاز پیش گرفته شده و تمامی متن، پوشش داده نشده، بلکه تنها قسمتی شرح شده است که شایسته توضیح تشخیص‌داده‌شده است.
    2. وجود استطراد در برخی موارد، بدین صورت که گاهی شارح از موضوع اصلی منحرف شده و به‌تفصیل در موضوعات دیگر، پرداخته است، مانند آنچه در موضوع مخارج حروف و صفات آن، پدیدآمده است.
    3. بررسی احتمالات عقلانی و فرض اشکالات و سپس پاسخ به آنها[۴].

    پانویس

    1. سایت ویکی نور، مقاله کتاب‌شناسی «التکمله»
    2. عربی، سجاد؛ فرع شیرازی، سید حیدر، ص109
    3. مقدمه محقق،،ص54-55
    4. همان، ص55-56

    منابع مقاله

    1. مقدمه کتاب.
    2. عربی، سجاد؛ فرع شیرازی، سید حیدر، «تأثیر ابوعلی فارسی بر نظریه «نظم» جرجانی از جنبه‌های نحوی، لغوی و بافت کلام»، مطالعات ادب اسلامی، دوره 1، شماره 2، مرداد 1401، به آدرس:

    https://jilr.uok.ac.ir/article_62297.html https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/1966601/

    1. سایت ویکی نور، «التکمله»


    وابسته‌ها