دیوان خازن
| دیوان خازن | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | خازن، عبد الله بن احمد (شاعر) مهدوی دامغانی، احمد (مصحح) |
| ناشر | مرکز پژوهشی میراث مکتوب- آستان قدس رضوي مشهد |
| مکان نشر | تهران- مشهد |
| سال نشر | 1393ش |
| چاپ | اول |
| شابک | 978-600-203-095-5 |
| موضوع | شعر عربی - قرن 4ق. |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | د9 / 2576 PJA |
دیوان خازن اثر ابومحمد عبدالله بن احمد خازن با تصحیح احمد مهدوی دامغانی (متولد 1306ش)، محقق و مصحح متون کهن؛ این کتاب مجموعهای از اشعار عربی خازن، شاعر شیعی قرن چهارم هجری است که در دستگاه صاحب بن عباد میزیسته است. این دیوان شامل 39 قصیده با مجموع 1922 بیت میباشد که طولانیترین آنها قصیدهای 89 بیتی در مدح فخرالدوله دیلمی است.
ساختار
کتاب حاضر در یک جلد و با ساختار زیر تنظیم شده است:
- مقدمه مصحح درباره زندگی خازن و ویژگیهای شعری او
- متن اصلی دیوان شامل 39 قصیده
- فهارس فنی
گزارش کتاب
این کتاب تصحیحی است از اشعار ابومحمد عبدالله بن احمد خازن، شاعر برجسته شیعی قرن چهارم هجری که در دستگاه صاحب بن عباد میزیسته است. این اثر بر اساس نسخهای خطی شامل 68 برگ (136 صفحه) تهیه شده که در کتابخانه آستان قدس رضوی نگهداری میشود.
ویژگیهای بارز این دیوان عبارتند از:
1. تأثیرپذیری آشکار از شاعران بزرگ عرب مانند بحتری و ابوتمام
2. استفاده از لغات غریب و مصطلحات عربی
3. رعایت صنایع ادبی مختلف مانند مقابله، مراعات النظیر و جناس
4. داشتن حسن مطلع و حسن مقطع در قصاید
5. مدایحی در ستایش فخرالدوله دیلمی و دیگر حکام آل بویه
مصحح اثر، استاد احمد مهدوی دامغانی، در مقدمهای مبسوط به بررسی زندگی خازن، سبک شعری او و ویژگیهای نسخه خطی پرداخته است. از جمله نکات مهمی که در این مقدمه اشاره شده، تأثیر اقامت خازن در عراق و شام بر غنای زبان شعری اوست.
این دیوان منبعی ارزشمند برای پژوهش در شعر عربی سروده شده توسط ایرانیان در قرن چهارم هجری و همچنین بررسی روابط ادبی ایران و جهان عرب در دوره آل بویه به شمار میآید.[۱]
پانويس
منابع مقاله
پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات