ابوداود، سلیمان بن اشعث

ابوداود سليمان بن اشعث سجستانى (202 -275ق)، معروف به امام حافظ ابوداود، یکى از محدّثان طراز اول اهل سنت، امام اهل حدیث در زمانش، نویسندهٔ کتاب سنن ابوداود است که یکی از صحاح سته است.

نام	ابوداود، سلیمان بن اشعث
نام‌های دیگر	اب‍و داود، س‍ل‍ی‍م‍ان ب‍ن الاش‍ع‍ث‌ اب‍وداود س‍ج‍س‍ت‍ان‍ی‌ س‍ج‍س‍ت‍ان‍ی‌، اب‍و داود
نام پدر	اشعث
متولد	202ق
محل تولد	سیستان
رحلت	275ق
اساتید	احمد بن حنبل يحيى بن معين محمد بن عيسى بن نجيح ابراهیم بن خالد
برخی آثار	‏سنن أبي‌داود
کد مؤلف	AUTHORCODE21126AUTHORCODE

برای دیگر کاربردها، سجستانی (ابهام‌زدایی) را ببینید.

با ابن ابی‌داود، عبدالله بن سلیمان اشتباه نشود.

ولادت

در سال 202ق در سیستان، در عهد مأمون متولد شد،

تحصیلات

برای اخذ و استماع حديث به بلاد خراسان، شام، مصر و حجاز مسافرت كرد و در آخرین سفر در بصره سكنا گزيد و در همان جا به سال 275ق، درگذشت. وى نزد احمد بن حنبل، يحيى بن معين، محمد بن عيسى بن نجيح و ابراهیم بن خالد تلمذ كرده و جمعى از بزرگان از جمله دو تن از صاحبان صحاح (ترمذى و نسائى) از وى اخذ حديث كرده‌اند.

ابوداود کتاب سنن خود را از مسموعات خویش از ثقات جمع كرد و به نظر احمد بن حنبل رسانيد. احمد از آن به‌شايستگى تجليل كرد. ابوداود گوید: پانصد هزار حديث نوشتم و از آنها کتاب السنن را انتخاب كردم و در آن چهارهزاروهشتصد حديث صحيح و مشابه گرد آوردم، چنان‌كه هيچ‌یک از سنن نبوى در آن فروگذار نشده است.^[۱]