في رحاب عاشوراء «محاضرات في شرح زيارة عاشوراء»

    از ویکی‌نور
    في رحاب عاشوراء «محاضرات في شرح زيارة عاشوراء»
    في رحاب عاشوراء «محاضرات في شرح زيارة عاشوراء»
    پدیدآورانقبانچی، صدرالدین (نويسنده) مکتب إمام جمعة النجف الأشرف (گردآورنده)
    ناشردليل ما
    مکان نشرایران - قم
    سال نشر1426ق
    چاپ2
    شابک964-397-068-X
    موضوعزیارت نامه عاشورا - نقد و تفسیر - زیارت نامه‌‎ها - نقد و تفسیر
    زبانعربی
    تعداد جلد1
    کد کنگره
    /‎‏ق‎‏2 271/602 BP
    نورلایبمطالعه و دانلود pdf

    في رحاب عاشوراء؛ «محاضرات في شرح زيارة عاشوراء»، نوشته سید صدرالدین قَپانچی است. این کتاب از مجموعه‌گفتارهایی فراهم آمده که وی در دهه محرم 1425ق، در نجف اشرف برای شنوندگانِ عزادار حسینی بیان نموده است. این گفتارها بدون تغییری در اسلوب خطابی عرضه شده است.

    محتوای کتاب

    قپانچی سخنش را با موضوع «همکاری آسمان و زمین و عمل متقابل آن دو در حرکت امام حسین(ع)»، آغاز می‌کند. او آدمی را کانون پدیده «هستی» می‌داند که مرتبه‌اش در پلکان آفرینش برتر از فرشتگان است؛ بدان‌گونه که پروردگار نیز آسمان‌ها را با هرچه در آن است، خادم و سامان‌دهنده به کار او نهاده است؛ تا جایی‌ که فرشتگانی که بار عرش ‌‌کشیده و گِرد آن می‌چرخند، برای انسان مؤمن بخشایش پروردگار را می‌طلبند.

    قپانچی سپس بندهایی از متن زیارت عاشورا را تفسیر می‌کند و از اعتبار و درستی آن (که به روایت امام باقر(ع) است) و معانی بلندی که دارد و نیز از جایگاهی که این زیارت‌نامه و متون زیارتی دیگر در فرهنگ شیعی دارند و در جای خود، آموزشگاهی پُربار از آموزه‌های دینی برای رشد فرهنگ مبارزه بشمار می‌آیند، سخن می‌گوید.

    قپانچی مباحث مهمی را در فضای کلام اعتقادی، قرآنی، فلسفی و تاریخی که منابع دینی ارائه می‌دهند، برای شنونده بیان می‌کند و دست او را گرفته، به بوستان پُردرختی که سایه‌سار بلندی دارد و میوه‌هایش در دسترس است، می‌برد.

    موضوع دیگر، مقام‌های اهل بیت پیامبر(ص) است. قپانچی با ترسیم این منزلت‌ها به نقطه آغازین «کژی» و گمراه ‌شدن از راه «راستی» که در پیش پای امت پیامبر(ص) بود، اشاره نموده، پیرویِ (ولایت) پیشوایان معصوم را شرط پذیرش اعمال توسط خداوند می‌داند و این نکته را که یک شیعه درستکار باید سر به فرمان معصوم بسپارد و از ایشان در گفتار و کردار مشق بگیرد، به شنونده گوشزد می‌کند.

    او سخن را به موضوع دیگری کشانده، آنچه را که به افزاری برای نزدیکی به درگاه خداوند می‌ماند و در پیروی از خاندان پیامبر(ص) و بیزاری ‌جستن از دشمنان جِلوه‌ می‌کند، به شنونده می‌نمایاند و می‌گوید که این افزار همان «امر به معروف و نهی از منکر» است که همه مسلمانان بدان فراخوانده گشته‌اند و بار سنگینی است که بر دوش ایشان گذارده شده است.

    وی در پایان به موضوع سازش (صلح) و ستیزه (نبرد) در نگاه اهل‌بیت(ع) و نیز به جایگاه والای شکیبایان و شاکران درگاه الهی می‌پردازد[۱]‏.

    این اثر با درج پاورقی‌هایی که به منابع ارجاع می‌دهند و با فهرست مطالب پایان می‌یابد.

    پانویس

    1. ر.ک: مقدمه ناشر، ص7-5

    منابع مقاله

    مقدمه ناشر.


    وابسته‌ها