لغتنامه جامع صحیفه سجادیه
لغتنامه جامع صحیفه سجادیه، اثر سید احمد سجادی جزی (متولد 1344ش)، لغتنامهای است در ترجمه فارسی واژگان و الفاظ مذکور در ادعیه کتاب «صحیفه سجادیه».
| لغتنامه جامع صحیفه سجادیه | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | سجادی، احمد (نويسنده) علی بن حسین (ع)، امام چهارم (نویسنده) |
| عنوانهای دیگر | صحیفه سجادیه. فارسی - عربی |
| ناشر | حوزه علميه اصفهان. مرکز تحقيقات رايانهای |
| مکان نشر | ایران - اصفهان |
| سال نشر | 1396ش |
| چاپ | 1 |
| موضوع | علی بن حسین (ع)، امام چهارم، 38 - 94ق. صحیفه سجادیه - واژه نامهها - دعاها |
| زبان | عربی - فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | 3065ص8ع 267/1 BP |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
نویسنده بر این باور است که شناخت بیشتر هریک از دعاهای صحیفه سجادیه، ما را به وادی عرفان غنی اسلامی راهنما خواهد بود و انسان متحیرگشته امروز را از زاویه دید و منظر امام سجاد(ع) بهسوی خدایی شدن و دست نیاز به آسمان داشتن و زدودن رذائل اخلاقی و علماندوزی معنوی، همراهی خواهد نمود. ازاینرو، انس هرچه بیشتر با این کتاب ارزشمند که عصاره افکار امام زینالعابدین(ع) است، وی را بر آن داشت تا با دقت بیشتری به کلمات و جملات آن نگریسته و برای واژههای آن با توجه به دعا بودن جملات، معانی مناسب و درخوری ارائه نماید تا خواننده در هریک از کلمات و سپس جملات، بهتفکیک تأمل نماید و گذرا از مطالب آن عبور نکند[۱].
وی در ترجمه لغات دعاها، سیاق و سبک یکنواختی را پیگیری کرده و هریک از لغات - هرچند بهدفعات تکرار شده، ولی - یک ترجمه گردیده تا مخاطب را دچار سردرگمی ننماید؛ ازاینروی ممکن است هر لغت چند ترجمه داشته باشد که یا همه ترجمهها با جمله همخوانی دارد و یا برخی از ترجمهها در این موضع همخوان بوده و برخی دیگر، در جاهای دیگر مناسب باشد که انتخاب با خواننده است و از سویی تمام لغات هر فراز را هرچند در فرازهای قبل ترجمه کرده، ولی باز تکرار نموده تا یافتن لغات برای خواننده سهل و آسان باشد. ترکیب جملات، بیانگر برخی از ترجمههاست؛ لذا مترجم مد نظر داشته که در ترجمه صحیح علم به موقعیت صرفی و ترکیب نحوی کلمات و جملات مهم است تا بتوان معنی صحیح را از آن استخراج نمود[۲].
نمونهای از متن کتاب
متن: «الحمد لله الأول بلا أول كان قبله و الآخر بلا آخر يكون بعده» ترجمه: «الحمد: سپاس، ستایش. لله: برای خدا. الأول: آغاز. اولیت خدا: بودن خدا پیش از وجود همه موجودات. بلا: بدون. أول: وجود اولی، آغازگری. كان: است. قبله: جلوی او، پیش از او، قبلش. الآخر: پایان. بلا: بدون. آخر: وجود آخری، پایانگری. يكون: میباشد. بعده: پس از آن، بعد از او»[۳].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب.