تاریخ آموزش در ایران

    از ویکی‌نور
    (تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
    تاریخ آموزش در ایران
    تاریخ آموزش در ایران
    پدیدآورانروستا، جمشید (به کوشش) روح‌بخش، رحیم (به کوشش)
    ناشرنگارستان اندیشه
    مکان نشرتهران
    سال نشر1398
    شابک6ـ05ـ6607ـ622ـ978
    کد کنگره

    تاریخ آموزش در ایران؛ مجموعه مقالات چهارمین همایش «آموزش تاریخ در مدارس»، کرمان، پنجم بهمن 1396 جمعی از نویسندگان به کوشش جمشید روستا، رحیم روح‌بخش، چهارمین همایش آموزش تاریخ در مدارس در بهمن ماه 1396 در استان کرمان برگزار گردید. موضوع آموزش و پژوهش دانش تاریخ در مدارس و دانشگاه‌های کشور، با چالش‌ها و مسائل بسیاری روبرو بوده و هست.

    ساختار

    کتاب از 28 مقاله تشکیل شده است.

    گزارش کتاب

    چهارمین همایش آموزش تاریخ در مدارس در بهمن ماه 1396 در استان کرمان برگزار گردید. موضوع آموزش و پژوهش دانش تاریخ در مدارس و دانشگاه‌های کشور، با چالش‌ها و مسائل بسیاری روبرو بوده و هست. اگرچه از نظر نوع موضوعات و مسائل تفاوت‌هایی بین حوزه آموزش و پرورش و آموزش عالی وجود دارد؛ اما زمینه‌های مشترک بسیاری نیز با یکدیگر دارند. در باب آموزش تاریخ در مدارس به عنوان بخشی از محتوای نظام تعلیم و تربیت کشور، بحث‌های بسیار درگرفته و بنا به ضرورت‌های بسیار باید با گستردگی و ابعاد بیشتری تداوم یابد.

    با تأملی در تاریخچۀ آموزش در ایران معاصر می‌توان دریافت که گرچه نخستین تلاش‌های اصلاح‌طلبانه از درون حاکمیت قاجار با کوشش شاهزاده عباس میرزا نایب السلطنه و فرماندۀ کل قوای ایران آغاز شد؛ اما این میرزا تقی‌خان امیرکبیر بود که با ساخت مدرسۀ دارالفنون و استخدام استادان کاردان، زمینه‌های رشد و ارتقای علوم و فنون مدرن و شیوه‌های آموزش در ایران را پایه‌ریزی کرد.

    موضوع «درس تاریخ» در کشور تاریخی ایران، واجد اهمیت‌های بسیاری است. اما یک وجه کاربردی این درس که کمتر بدان توجه آگاهان و سیاست‌گذاران و مدیران ارشد و میانه مختلف در حوزه‌های ذی‌ربط را به خود جلب کرده است، به موقعیت هویت ایرانیان چون امری تاریخی مربوط است. هویت ایرانیان به مثابۀ امری تاریخی، با تاریخ مردمان این کشور و کلیت مواریث معنوی و فرهنگی ایرانیان گره خورده است و از این‌رو شناخت و آگاهی تاریخ ایران، سازه هویتی و غنای مؤلفه‌های قوام‌دهندۀ آن را موجب می‌شود. نقش «درس تاریخ» در تداوم تاریخی فرهنگ و تمدن ایران از این زاویه هم قابل تأکید است. اما با وجود کاربردها و ضرورت‌هایی که «درس تاریخ» در رشد و توسعۀ کشور دارد، بی‌توجهی‌ها و چالش‌های بسیاری در راه تأثیرگذاری آن در آموزش مدارس به وجود آمده است که باید موارد انحطاط‌زا را فهم کرد و راه‌هایی برای برطرف کردن آنها جست و به کار برد.

    به نظر می‌رسد امروزه بازکاوی فرآیند و تحول نظام آموزشی نوین در ایران، به عنوان یک ضرورت تلقی می‌شود. همان‌طور که برخی از مسئله‌های طرح‌شده در آستانۀ طرح نظام نوین آموزشی و تأسیس مدارس جدید نیز هنوز هم به قوۀ خود باقی است. از این‌روی بررسی کارشناسانۀ مواجهۀ جامعۀ آن روز ایران با مدارس نوین، می‌تواند پاسخی به برخی معضلات امروز نیز باشد. از این‌رو در این کتاب بیست و هشت مقاله با این موضوعات انتخاب و در این مجموعه به چاپ رسیده است: نظام آموزش سنتی در ایران (چهار مقاله)، مدارس میسیونری در ایران (هفت مقاله)، چالش‌های نوین آموزشی در عصر قاجار (شش مقاله)، نظام آموزشی در دورۀ پهلوی (هفت مقاله). دو مقاله نیز دربارۀ نقش و جایگاه زنده‌یاد باستانی پاریزی در این کتاب آورده شده است. همچنین سه مقاله دربارۀ آموزش و پرورش استان‌های خوزستان، خراسان شمالی و مازندران نیز در این کتاب درج گردیده است.[۱]


    پانويس


    منابع مقاله

    پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات

    وابسته‌ها