الاجتهاد و التقلید (شاهرودی)
| الاجتهاد و التقلید (شاهرودی) | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | حسینی شاهرودی، حسین (نويسنده) رضوی، باقر (مقرر) |
| ناشر | فقه |
| مکان نشر | ایران - قم |
| سال نشر | 1439ق |
| چاپ | 1 |
| شابک | 978-964-499-386-2 |
| موضوع | اجتهاد و تقلید |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | /ح5الف3 167 BP |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
الاجتهاد والتقليد تقریرات درس خارج فقه سید حسین حسینی شاهرودی (معاصر) در موضوع اجتهاد و تقلید است که به قلم سید باقر رضوی، به رشته تحریر درآمده است.
کتاب حاصل سلسله دروس و مباحثی است که پیرامون موضوع اجتهاد و تقلید، توسط معظم‌له مطرح شده است. این دروس، از 17 رجب 1419ق آغاز و تا 8 رجب 1420ق، ادامه یافته است. نویسنده در این کتاب، به تدوین موضوعات و مباحثی پرداخته است که حاصل استفاده و بهره وی، از تحقیقات و مطالب ارائه شده توسط استاد خود بوده و ضمن بررسی و مراجعه به منابع و مصادر و تحقیق در اقوال مطرح شده، به طبقه‌بندی و تبویب مطالب پرداخته و برای موضوعات آن، فهارسی مفید و کاربردی تهیه کرده است. وی پس از تهیه مطالب و تدوین آن، کتاب را به استاد خود عرضه نموده و از تأیید ایشان، بهره برده است[۱].
در مقدمه کوتاهی که نویسنده در ابتدای کتاب آورده، به بیان این موضوع پرداخته شده است که علمای برجسته و اساتید گرانقدر در بررسی مسائل حلال و حرام و انجام تکلیف شرعی و رفع نیازهای جامعه در دانستن وظایف شرعی خود، از هیچ کوششی فروگذار نکرده و در آگاه نمودن مردم از احکام مورد نیاز خود پیرامون اصول و فروع دین، تلاش فراوان کرده‌اند و آیت‌الله شاهرودی نیز در توفیقات پربرکت علمی خود که اولین اثر از تحقیقات عالی فقهی ایشان است، سرآمد بوده و اثر حاضر نیز عبارت است از تحقیق و پژوهشی از مباحث مطرح شده توسط ایشان پیرامون مسائل اجتهاد و تقلید. در این مباحث، با ارائه اقوال و ادله مطرح شده درباره موضوع اجتهاد و تقلید، سعی شده است تا وظایف متولیان عصر غیبت، تبیین شود، به طوری که برای طلاب و محققینی که در این فن، به دنبال تحقیق و پژوهش هستند، مطالب و مباحث مناسبی تهیه گردد تا بدین ترتیب، در تلاش خود برای انجام تعهدات و تکالیف خود در قبال بندگان خدا، یاری شوند[۲].
از جمله ویژگی‌های کتاب، استفاده نویسنده آن از منابع معتبر و ارزشمندی است که فهرست آنها، در انتهای کتاب آمده است. از جمله این منابع، می‌توان از «امالی» شیخ مفید، «بحار الأنوار» علامه مجلسی و «عوالي اللآلي» ابن جمهور نام برد[۳].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب.