سبيل الهداية في علم الدراية و الفوائد الرجالية
| سبيل الهداية في علم الدراية و الفوائد الرجالية | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | رازی، علی خلیلی (نويسنده)
غریفی، محمود (مقدمه‌نويس) غریفی، محمود (محقق) |
| سال نشر | 1430ق - 2010م |
| چاپ | 1 |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
سبيل الهداية في علم الدراية و الفوائد الرجالية، نوشته حافظِ (قرآن، انجیل و تورات)، رجالی، فقیه و زاهد قرن سیزدهم هجری؛ علی خلیلی رازی نجفی (1226- 1297ق.)، اهمیت و چگونگی شناسایی راویان احادیث اهل‌بیت(ع) را توضیح می‌دهد و تعداد 19 فایده و 8 قاعده رجالی برای رسیدن به این هدف عرضه می‌کند.
محقق کتاب، افزون بر معرفی نویسنده و آثارش، متن کامل اجازه روایی علی خلیلی رازی نجفی (به شاگردش؛ شیخ حسین خاقانی مؤلف کتاب الرجال)، را نیز آورده است. [۱]
هدف و روش
محقق کتاب؛ سید محمود مقدّس غُرَیفی، با اشاره به پیدایش جمود اخباریگری در تاریخ علوم اسلامی و شیعی و اختلافات و مشاجرات اخباریان و اصولیان، تأکید کرده است که تأثیر علامه وحید بهبهانی در علم درایه و رجال، کمتر از نقش ممتاز وی در گسترش و تعمیق اصول فقه نبود و آثار این اثرگذاریِ فعال در کتاب حاضر به‌خوبی قابل‌مشاهده است. او هدفش را از تصحیح کتاب حاضر، احیای میراث‌فرهنگی اسلام و به‌ویژه اهل‌بیت(ع) و آشنایی بیشتر با ابعاد و مدارک و اصول علم درایه و رجال دانسته است.[۲] گفتنی است که نویسنده، بدون ذکر مقدمه روش‌شناسانه وارد مقدمات علمی شده و به همین جهت، برخی از اهداف، روش‌ها و چگونگی و مشخصات پیدایش و نگارش اثر حاضر پنهان مانده است.
ساختار و محتوا
اثر حاضر، از 2 بخش به ترتیب ذیل تشکیل شده است:
- سبيل الهداية في علم الدراية
- مقدمه (سبب نیاز به علم رجال، موضوع این علم؛ راویان و حدیث، منابع رایج حدیثی؛ کتب اربعه و کتاب مدینة العلم شیخ صدوق)
- تقسیم حدیث
- کسانی که حدیثشان پذیرفته شود (اشتراط اسلام در راوی و بلوغ و عقلش در هنگام ادا، الفاظ تعدیل، الفاظ مدح و ذمّ، پذیرش سخن یک عادل در جرح و تعدیل زیرا تزکیه، روایت است نه گواهی، ترجیح برخی از راویان، القاب معصومان(ع) و زمان آنان)
- تحمل حدیث و طرق نقل آن
- انگیزه‌های اجازه نقل روایت
- الفوائد الرجالية (27 فایده و قاعده رجالی)
نمونه مباحث
- نویسنده می‌گوید علم نجوم، حرام نیست و کراهت هم ندارد و یکی از ادله این مطلب، سخن سید بن طاووس در کتاب فرج المهموم في علم النجوم و آوردن فهرست اسامی منجمان شیعه است.[۳]
پانویس
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب.