مجمع‌الحساب: دانشنامه‌ای در فن سیاق از دوره افشاریه
| مجمع‌الحساب | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | محاربی، ذوالفقار (نویسنده) نیک‌نژاد، علیرضا (تصحیح) |
| ناشر | مولی |
| مکان نشر | تهران |
| سال نشر | 1400 |
| شابک | 9ـ136ـ339ـ600ـ978 |
| کد کنگره | |
مجمع‌الحساب: دانشنامه‌ای در فن سیاق از دوره افشاریه تألیف ذوالفقار محاربی، تصحیح علیرضا نیک‌نژاد؛ این چنان‌که از نامش پیداست، رساله‌ای از آثار متأخرین است که با الگوبرداری از آثار پیشینیان، بسیار هنرمندانه به رشتۀ نگارش درآمد. این کتاب توسط ذوالفقار بن محاربی (غافل) و در زمان سلطنت مستعجل نادرشاه افشار نوشته شده است. غافل از نویسندگان زبردست قرن دوازدهم هجری است و به نظر می‌رسد اثر او تنها رسالۀ سیاقی بازمانده از دورۀ افشاریه است.
ساختار
کتاب در دوازده جلد به نگارش درآمده است.
گزارش کتاب
میان رسائل سیاقی چند کتاب مهم و ارزشمند موجود است که قانون السعادة، سعادت‌نامه، فلک السعادة، رسالۀ فلکیه، لطایف شرفی، المرشد فی الحساب و خلاصة الحساب (حدیقة الحساب) خسروشاه یزدی از جملۀ آنها هستند. غالب این آثار به زبان فارسی نوشته شدند. فرق کتاب‌های متقدم با کتاب‌هایی که در دورۀ متأخر به سلک تحریر درآمدند، در آن است که کتاب‌های متقدمین در واقع پایه و اساس تألیف کتب مابعد خود شدند؛ چنان‌که مستوفیان نویسنده در نگارش اثرشان از آنها الگوبرداری کردند و دست به تألیف کتاب‌های خود زدند؛ از جمله بحر الجواهر فی علم الدفاتر اثر شهشهانی، قوانین السیاق محمدکاظم شیبانی کاشانی و ... .
کتاب «مجمع الحساب» چنان‌که از نامش پیداست، رساله‌ای از این دست آثار متأخرین است که با الگوبرداری از آثار پیشینیان، بسیار هنرمندانه به رشتۀ نگارش درآمد. این کتاب توسط ذوالفقار بن محاربی (غافل) و در زمان سلطنت مستعجل نادرشاه افشار نوشته شده است. غافل از نویسندگان زبردست قرن دوازدهم هجری است و به نظر می‌رسد اثر او تنها رسالۀ سیاقی بازمانده از دورۀ افشاریه است.
از چندوچون احوال و صوادر افعال و حوادث حیات نویسنده آگاهی‌ای در دست نیست. اطلاعات از نویسنده تنها به مندرجات کتاب متکی است و بر این اساس نویسنده در دیباچۀ اثر عنوان می‌کند که در سنین پیری ـ 71 سالگی ـ در سال 1147ق این کتاب را تألیف کرد. با محاسبۀ آن می‌توان گفت که تاریخ تولد غافل در سال 1076 قمری بوده است. با وجود این وی متخلص به غافل و از ملتزمین رکاب و مقربین حضور بوده و در دستگاه دیوانی ـ دیوان استیفا ـ اشتغال داشت: «هرچند این بی‌بضاعت را در بندر کمال قماش مطاعی که در نظر خیرمنظر ارباب بصر و خریداران و مشتریان این جزء زمان جلوۀ نمود تواند نمود، در بار نبود و ضعف پیری و ناتوانی گوی قوای جسمانی و روحانی را به چوگان قامت چون کمان در مضمار مرحلۀ هفتادویکم از کف اختیار این معتکف گوشۀ حرمان و چله‌نشین زاویۀ هجران ربوده بود .... قلم‌وار سر بر خط فرمان ایشان که رشته در این سال میمنت‌مآل که بارس‌ئیل مطابق 1147 هجری است، ابواب مال افراد، اوارجۀ این مدعا را به اتصال مقدمه و دوازده جلد و خاتمه به مفاتیح قلم بیان بروجیات صحیفه جلد اظهار گشود و این رساله را مسمی به «مجمع الحساب» نمود».
موضوع این کتاب مانند دیگر کتب از این دست، حساب و سیاق است. بخش حساب آن بسیار مختصر است و نویسنده خیلی سریع از کنار آن می‌گذرد و تنها سه صفحه از کتاب، بخش حساب را دربر دارد، ولی بقیۀ کتاب به بخش سیاق اختصاص دارد.
نویسنده در بخش حساب حرف تازه‌ای ندارد و عاری از نوآوری و بداعت است و تکرار مو به موی کتاب‌های دیگر از این دست و بیشتر تکرار آثار پیشینیان است، با مقایسۀ این کتاب با کتاب‌هایی مانند بحر الجواهر فی علم الدفاتر و قوانین السیاق، چنین برمی‌آید که هر سه کتاب در بخش حساب از مأخذ واحدی استفاده کردند. جدا از ادعای نویسنده، بخش سیاق چنان‌که نمایان است، حاوی سیاهۀ سیاقی و تمارین ارزشمندی است.
شالودۀ این کتاب مانند اکثر رسائل سیاقی یک‌نواخت و در واقع دارای موضوع و محتوا و هیئت یکسانی‌اند، ولی تقسیم‌بندی و ارائۀ هر یک از این رسائل متفاوت است. همچنین این کتاب مشتمل بر دیباچه‌ای در مدح و ثنای نادرشاه و پسرش می‌باشد. افزون بر آن کتاب لاحقه‌ای دارد که بعد از نویسنده به کتاب الحاق شده است.
تصحیح این کتاب از روی تنها نسخۀ شناسایی‌شدۀ آن به شمارۀ 6849 کتابخانۀ مجلس شورای اسلامی انجام شده است. این نسخه به خط نستعلیق خوش استنساخ شده و تاریخ کتابت آن 18 محرم 1298 قمری است.[۱]
پانويس
منابع مقاله
پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات