قوانین و مقررات جنگ و صلح در اسلام

    از ویکی‌نور
    (تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
    قوانین و مقررات جنگ و صلح در اسلام
    قوانین و مقررات جنگ و صلح در اسلام
    پدیدآورانتقی‌زاده اکبری، علی (نويسنده) سپاه پاسداران انقلاب اسلامی. نمایندگی ولی فقیه. پژوهشکده تحقیقات اسلامی (تهيه کننده)
    عنوان‌های دیگرمباحثی از نظام دفاعی اسلام
    ناشرزمزم هدايت
    مکان نشرایران - قم
    سال نشر1386ش
    چاپ1
    شابک978-964-2854-05-9
    موضوعاسلام - جنبه‏‌های مذهبی - اسلام و جنگ - اسلام و صلح
    زبانفارسی
    تعداد جلد1
    کد کنگره
    ‎‏/‎‏ت‎‏7‎‏ق‎‏9 231/6 BP
    نورلایبمطالعه و دانلود pdf

    قوانین و مقررات جنگ‌وصلح در اسلام اثر علی تقی‌زاده اکبری و دیگران با موضوع سیاست و تاریخ اسلام.

    كتاب حاضر در مبحث قوانين و مقررات جنگ‌وصلح در اسلام در سه بخش سامان‌یافته است. در بخش نخست و طى سه فصل، جنگ‌وصلح از ديدگاه اديان گذشته يعنى يهود، مسيحيت و زرتشت به بحث گذاشته شده. بدين منظور، ابتدا با مراجعه به كتب مقدس آنان يعنى تورات، اناجيل اربعه و اوستا، مطالب مربوط به جنگ‌وصلح گردآورى و پس از آن به تجزیه‌وتحلیل آن‌ها پرداخته شده است. در تحليل، بر دو نكته پافشاری شده؛ نخست اينكه آيا آنچه را در اين متون در بارۀ جنگ‌وصلح به خداوند و پيامبران الهى نسبت‌داده‌شده مى‌توان معتبر دانست، و دوم اينكه در قرآن كريم چه مطالبى در بارۀ جنگ‌وصلح اديان گذشته آمده است.

    بخش دوم به ديدگاه كلى اسلام در بارۀ جنگ‌وصلح اختصاص دارد. در فصل اول و دوم به ترتيب ماهيت جنگ‌وصلح و اهداف جنگ‌وصلح تبيين شده‌اند. فصل سوم به اين پرسش پاسخ مى‌دهد كه در روابط مسلمانان با غیرمسلمانان، جنگ اصل اوليه است يا صلح. فصل چهارم به بيان گونه‌هاى جنگ ازنظر اسلام مى‌پردازد.

    بخش سوم كه هدف اصلى تدوين كتاب است، در بارۀ قوانين و مقررات جنگ‌وصلح در اسلام است. از همين رو، حجمى بيشتر از مجموع دو بخش قبل دارد و كتاب، نام خود را وامدار آن است. در فصل اول، شرايط جنگ، در فصل دوم، وظايف مجاهدان و در فصل سوم، سلاح و تجهيزات محور بحث است. در فصل چهارم، اقدامات ممنوع و مشروع در جنگ تبيين شده است. در فصل پنجم به پيامدهاى حقوقى جنگ در امور مادى يعنى غرامت و غنيمت پرداخته شده و در فصل ششم، از پيامدهاى حقوقى جنگ در امور انسانى سخن رفته است. آخرين فصل، به بيان راه‌هاى پايان جنگ اختصاص دارد. شايان يادآورى است كه در اين مباحث، بنابراین بوده كه افزون بر آراى فقيهان، ادلّۀ فقهى آن‌ها نيز تا حدودى مطرح گردد. از همين رو، بحث به‌ویژه در بخش سوم بيشتر شكل فنى و استدلالى به خود گرفته است.[۱]

    پانویس

    1. ر.ک: مقدمه کتاب، ص13-14

    منبع مقاله

    مقدمه کتاب.

    وابسته‌ها