جمع الجوامع في اصول الفقه

    از ویکی‌نور
    جمع الجوامع في اصول الفقه
    جمع الجوامع في اصول الفقه
    پدیدآورانسبکی، عبدالوهاب بن علی (نويسنده) ابراهیم، عبدالمنعم خلیل (محقق)
    ناشردار الکتب العلمية
    مکان نشرلبنان - بیروت
    سال نشر1424ق - 2003م
    چاپ2
    شابک2-7451-3223-7
    زبانعربی
    تعداد جلد1
    کد کنگره
    /س۲ج۸ 156 BP
    نورلایبمطالعه و دانلود pdf

    جمع الجوامع اثر تاج‌الدین عبدالوهاب سُبکی شافعی (متوفی 771ق) از مهم‌ترین کتاب‌های اصول فقه اهل‌سنت است. تحقیق و پانوشت‌های کتاب به قلم عبدالمنعم خلیل ابراهیم است.

    به نوشته سبکی در مقدمه، این کتاب برگزیده دو کتاب اصولی است: یکی شرح او بر مختصر المنتهی اثر ابن حاجب (رفع الحاجب عن مختصر ابن الحاجب) و دیگری شرح مشترک او و پدرش، تقی‌الدین سبکی، بر منهاج الوصول بیضاوی (الابهاج)؛ البته بنا به گفته برخی چون زرکشی و خود سبکی، وی برخی آرای کلامی و اصولی را نخستین‌بار در این کتاب مطرح کرده است. او در مقدمه جمع الجوامع این کتاب را چکیده مباحث یک‌صد منبع پیش از آن شمرده است.[۱]

    جمع الجوامع در چند مقدمه و هفت بخش اصلی تدوین شده است. مقدمه‌ها مشتمل‌اند بر کلیاتی که غالباً از مبادی کلامی علم اصول است و آگاهی از آن‌ها برای درک علم اصول ضروری به شمار می‌رود، مانند: تعریف علم فقه و اصول فقه، اقسام تکلیف، اقسام واجب و شروط تحقق تکلیف. عناوین بخش‌های اصلی کتاب عبارت‌اند از: کتاب (قرآن)، و مباحث اقوال (الفاظ)، سنت، اجماع، قیاس، استدلال، تعادل و تراجیح و اجتهاد. ازاین‌رو، این کتاب، همچنان که مؤلف در مقدمه، و اثر دیگر خود، طبقات الشافعیة الکبری تصریح کرده است، یک منبع اصولی صرف نیست و مباحث کلامی بسیاری را نیز در بردارد..[۲]

    جایگاه علمی سبکی و ویژگی‌ها و مزایای جمع الجوامع، مانند ساختار و محتوای غنی و ایجاز و اختصار، استفاده از تعابیر روشن و دقیق، پرهیز از مباحث جدلی و اختلاف‌برانگیز و جامعیت، موجب توجه ویژه علمای متأخر به آن شده است، تا آنجا که این کتاب یکی از منابع اصلی پنج‌گانه در اصول فقه اهل‌سنت به شمار می‌رود و تا سال‌های اخیر در حوزه‌های علوم دینی اهل‌سنت، مانند جامع الازهر، کتاب‌درسی مهمی محسوب می‌شده است. براین‌اساس، شروح متعددی بر آن نگاشته شده که از مهم‌ترین آن‌هاست: البدر الطالع فی حل جمع الجوامع، اثر مشهور جلال‌الدین محمد مَحَلّی (متوفی 846ق)؛ النجم اللامع فی شرح جمع الجوامع، اثر محمد بن ابوبکر کنانی شافعی معروف به ابن جماعة (متوفی 819ق)؛ شرح شهاب‌الدین احمد رَملی قدسی (متوفی 844ق)؛ شرح عبدالوهاب بن احمد شعرانی (متوفی 793ق) و شرح بدرالدین محمد زرکشی (متوفی 794ق) به نام تشنیف المسامع بجمع الجوامع که از قدیم‌ترین شروح است..[۳]‏ بر این اثر حواشی و تلخیص‌هایی نیز نوشته شده است.[۴]

    محقق اثر مقدمه‌ای تمهیدی در معرفی علوم دینی و شرعی نوشته است. پاورقی‌هایی نیز در توضیح متن کتاب نوشته که اساس آن مستند بر شرح جلال‌الدین محمد بن احمد محلی شافعی است. همچنین بیشتر اعلام کتاب را معرفی کرده، لغات دشوار را مستند به معاجم لغت توضیح داده، آیات قرآنی و نیز احادیث نبوی را از منابع حدیثی استخراج کرده است. شرح‌حال مختصری نیز از نویسنده آورده است[۵]

    پانویس

    1. ر.ک: مرقاتی، سید طه، ص680
    2. ر.ک: همان
    3. ر.ک: همان، ص681-680
    4. ر.ک: همان؛ مقدمه، ص7
    5. ر.ک: همان، ص9-8

    منابع مقاله

    1. مقدمه محقق.
    2. مرقاتی، سید طه، دانشنامه جهان اسلام، جلد 10، زیر نظر غلامعلی حداد عادل، تهران، بنیاد دائرةالمعارف اسلامی، چاپ اول، 1385.


    وابسته‌ها