سیره صالحان در حجیت افعال و گفتار اولیاء الهی

    از ویکی‌نور
    (تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
    سیره صالحان در حجیت افعال و گفتار اولیاء الهی
    سیره صالحان در حجیت افعال و گفتار اولیاء الهی
    پدیدآورانحسینی طهرانی، محمد محسن (نويسنده)
    عنوان‌های دیگردر حجیت افعال و گفتار اولیاء الهی
    ناشرمکتب وحی
    مکان نشرایران - تهران
    سال نشر1440ق
    چاپ1
    شابک978-600-6112-75-6
    موضوعحسینی طهرانی، محمد محسن، ‏‫1334 ‏‏‏-‏ ‏1398 - وعظ - اولیا - کرامت انسانی - جنبه‌های مذهبی - اسلام - آداب طریقت - عرفان - عارفان
    زبانفارسی
    تعداد جلد1
    کد کنگره
    9س5ح 10/5 BP
    نورلایبمطالعه و دانلود pdf

    سیره صالحان در حجیت افعال و گفتار اولیای الهی، مجموعه سخنرانی‌های سید محمدحسین حسینی طهرانی، به قلم سید محمدمحسن حسینی طهرانی (1374-1440ق) است که با حذف و اضافات در قالب این کتاب منتشر شده است.

    کتابی که پیش روی شما است به نام سیره صالحان، در حجیت فعل و کلام ولی الهی و اتکا بر آن در مقام عمل و اتخاذ آن به‌عنوان روش و سنت و سیره می‌باشد[۱].

    این اثر حاوی بیانات آیت‌الله سید محمدحسین حسینی طهرانی است که در سال 1432ق، پس از ویرایش و حذف و اضافات و ضمیمه پاسخ‌های ایشان به سؤالات مطروحه به زیور طبع آراسته شده است[۲].

    این نکته از دیرباز در بین متکلمین مطرح بوده است که اطاعت از غیر پیامبر در مسائل شخصی و یا اجتماعی و سیاسی تا چه حد مورد قبول و پذیرش است. در دیدگاه تشیع هیچ‌گونه تعصبی نسبت به خلافت و وصایت و امامت ائمه معصومین(ع) پس از رحلت رسول خدا(ص) از جهت خود آنها و شخص آنها وجود ندارد، بلکه از جهت عصمت آنان و انطباق کلام و رفتار آنان با حاق واقع و متن و اصل عالم حقیقت است و اگر فرد دیگری را به همین خصوصیت و همین اوصاف بیابد، اطاعت از او را نیز لازم و واجب می‌شمرد[۳].

    کتاب، مشتمل بر مقدمه و شانزده مجلس است. عناوین مجالس کتاب عبارت است از: معنای تشیع علوی، توحید در عبادت احرار، جایگاه امید در سیره صالحان، حجیت عقلی اطاعت مطلقه از ولی خدا، حجیت ذاتیه اقوال و افعال اولیای پروردگار، میزان علم اولیای الهی، عدم امکان توصیف مقام و مرتبت اولیای الهی و اشراف عینی اولیای الهی نسبت به مصالح و مفاسد.

    نویسنده معتقد است حجیت کلام و فعل ولی خدا مانند کلام معصوم(ع) مشروط به عدم ‌القطع بخلاف حكم الله است؛ مثلاً اگر انسان در فرمایش معصوم قطع به داعی تقیه داشته باشد، آن کلام نمی‌تواند حجت باشد و اگر قطع وجود نداشته باشد، نفس همان حجیت ذاتیه در کلام آنها برای کسی که نسبت به موقعیت و شأن آنان مطلع است، منجز تکلیف خواهد بود[۴].

    پانویس

    1. ر.ک: مقدمه، ص35
    2. ر.ک: همان، پاورقی 1
    3. ر.ک: همان، ص39
    4. ر.ک: متن کتاب، ص492-493

    منابع مقاله

    مقدمه و متن کتاب.


    وابسته‌ها