الاصطلام في الخلاف بين الأمامين الشافعي و أبي‌حنيفة

    از ویکی‌نور
    (تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
    الإصطلام فی الخلاف بین الإمامین الشافعی و أبی حنیفة رحمهما الله
    الاصطلام في الخلاف بين الأمامين الشافعي و أبي‌حنيفة
    پدیدآورانابو مظفر سمعانی، منصور بن محمد (نويسنده) عمری، نایف بن نافع (محقق)
    ناشردار المنار
    مکان نشرمصر - قاهره
    سال نشر1412ق - 1413ق - 1416ق - 1417ق - 1992م - 1993م - 1995م - 1997م
    چاپ1
    زبانعربی
    تعداد جلد4
    کد کنگره
    /ع۸الف۶ 169/7 BP
    نورلایبمطالعه و دانلود pdf

    الاصطلام في الخلاف بين الأمامين الشافعي و أبي‌حنيفة رحمهماالله، اثر ابوالمظفر منصور بن محمد بن عبدالجبار بن احمد مروزى سمعانى (426-489ق)، از دانشمندان بزرگ اهل سنت در زمینه حدیث و تفسیر، کتابی است در بررسی اختلافات فقهی میان امام شافعی و ابوحنیفه و رد مطالب عنوان‌شده در «الأسرار في الأصول و الفروع» نوشته دبوسی، ابوزید عبدالله (عبیدالله) بن عمر بن عیسی بخاری، فقیه، اصولی و قاضی حنفی قرن چهارم و پنجم هجری و پاسخ به ادعاهای مطرح‌شده در آن، که با تحقیق نایف بن نافع عمری، منتشر شده است.

    اثر حاضر، در میان کتب و آثار مشابه در میان علاقه‌مندان به این موضوع، ارزش علمی فراوانی دارد؛ زیرا متون زیادی برای استدلال و بحث در آن گنجانده شده است[۱].

    کتاب تقریبا شامل 330 موضوع فقهی است. سمعانی در این کتاب، موضوعاتی را انتخاب کرده است که اختلاف شافعی و علمای حنفی، در آن مشهور و معروف است و به همه مواردی که دبوسی در «الأسرار» ذکر کرده، نپرداخته است، بلکه از هر باب فقهی که مورد بحث بوده، مسائلی را انتخاب کرده است[۲].

    پیرامون علت تسمیه کتاب به این نام، نویسنده در مقدمه، چنین گفته است: «من آن را کتاب «الاصطلام» نام نهادم؛ زیرا در آن، سخنان مخالفان، نابود و ریشه‌کن شده است»؛ وجه تسمیه به این نام، به این دلیل است که کلمه اصطلام در زبان عربی، به معنای ریشه‌کن کردن است و «اصطلم القوم» به مردمی اطلاق می‌شود که نابود شده باشند و سمعانی با این کتاب، قصد داشته تا به‌واسطه قوت ادله نقلی و عقلی که به آنها استناد می‌کند، ادله‌ای را که مخالفین در مسائل مورد بحث، اقامه نموده‌اند، قطع و نابود سازد[۳].

    مهم‌ترین ویژگی‌های سبک و روش نویسنده در کتاب را می‌توان در مؤلفه‌های زیر، خلاصه نمود:

    1. ذکر اقوال هر دو گروه.
    2. ذکر ادله شافعیه.
    3. ذکر استدلال مخالفین از کتاب‌های آنان، به‌ویژه از «الأسرار» و به همین دلیل است که عبارت: «هذا ما استدل به أبوزيد في أُسراره» و یا «قال أبوزيد...» در کتاب تکرار شده است.
    4. پاسخ دادن به این ادله و شواهد، با پاسخ‌های نقلی و عقلی، به‌صورت محکم و جامع[۴].

    پانویس

    1. ر.ک: مقدمه، ص6
    2. ر.ک: همان، ص28
    3. ر.ک: همان
    4. ر.ک: همان، ص28-29

    منابع مقاله

    مقدمه کتاب.


    وابسته‌ها