ازدی، عبدالغنی بن سعید
| نام | ازدی، عبدالغنی بن سعید |
|---|---|
| نامهای دیگر | ازدي، ابو محمد عبد الغني |
| نام پدر | سعید |
| متولد | اواخر ذی‌قعده سال 332ق |
| محل تولد | مصر |
| رحلت | صفر سال 409ق |
| اساتید | ابوبکر محمد ین یوسف ربعی بندار |
| برخی آثار | المؤتلف و المختلف (ازدى)
المؤتلف و المختلف في أسماء نقلة الحدیث و اسماء آبائهم و اجدادهم کتاب مشتبه النسبه في الخط و اختلافها في المعنی و اللفظ الغوامض و المبهمات (في الحدیث النبوي) |
| کد مؤلف | AUTHORCODE05129AUTHORCODE |
عبدالغنی بن سعید ازدی (332-409ق)، حافظ و محدث اهل سنت.
ولادت
ابومحمد عبدالغنی بن سعید بن علی بن سعید بن بشر بن مروان بن عبدالعزیز بن مروان ازدی مصری در اواخر ذی‌قعده سال 332ق در مصر زاده شد. پدرش در سال 338ق، از دنیا رفت.
نام، نسب و کنیه
وی عبدالغنی بن سعید بن علی بن سعید بن بشر بن مروان بن عبدالعزیز بن مروان، ابومحمد ازدی حجری عامری مصری ازدی است.
خانواده
وی در خانواده‌ای معروف به حدیث و روایت، دیده به جهان گشود. جد بزرگش ابوعثمان سعید بن بشر بن مروان بن عبدالعزیز بن مروان، از مهدی بن جعفر و قطرب حدیث روایت کرده است. ابوجعفر طحاوی نیز از جمله راویان از او می‌باشد.
جد دیگرش، علی بن سعید، از ابویعقوب منجنیقی و دیگران، حدیث شنیده است. ابوبشر سعید نیز از جمله راویان از او می‌باشد. عمویش ابوبکر محمد بن علی بن سعید، از عباس بن محمد بصری و نسایی حدیث روایت کرده و احمد بن محمد بن ابی‌التمام ابوالحسن و علی بن محمد بن ابراهیم طحان و دیگران، از جمله راویان از وی می‌باشند.
اساتید و شیوخ
در دمشق از ابوبکر محمد ین یوسف ربعی بندار، یوسف بن قاسم میانجی، ابوسلیمان بن زبر، حمید بن حسن وراق، طلحة بن اسد بن مختار، ابوسعید رحیم بن سعید بن مالک معبر، علی بن حسن بن رجاء بن طعان، عثمان بن عمر بن عبدالرحمن بن اخی نجاد، علی بن احمد بن عبدالله حضرمی بتلهی، عبدالله بن علی بن عبدالرحمان بن ابوالعجائز، فضل بن جعفر مؤذن، ابوعلی محمد بن قاسم بن ابی‌نصر، ابوبکر تبوک و ابوالحسین عبدالوهاب بن حسن حدیث آموخت.
در مصر نزد ابویوسف یعقوب بن مبارک، ابوبکر محمد بن احمد بن مسور، ابوجعفر عبدالله بن عمر بن اسحاق، ابوعمرو عثمان بن محمد سمرقندی، اسماعیل بن یعقوب جراب، ابواحمد بن عبدالله بن محمد بن ناصح، ابوالحسن محمد بن عبدالله بن زکریا بن حیویه و... شاگردی نمود.
شاگردان
او در مصر و در سال 380ق، در جامع عتیق به تدریس پرداخت و برخی از شاگردان او عبارتند از: قاضی مصر ابوعبدالله قضاعی، ابوزکریا عبدالرحیم بن احمد بخاری، ابوعلی اهوازی، ابواسحاق حبال، ابوالحسن بن بقاء وراق، ابوعبدالله محمد بن علی صوری و...
وفات
ایشان در ماه صفر سال 409ق، از دنیا رفت.
اقوال علما درباره مؤلف
علمای بسیاری او را ستوده و از وی، به‌نیکی یادکرده‌اند که از جمله آنها، عبارتند از: ابوالحسن دارقطنی؛ ابوالولید سلیمان بن خلف بن سعید باجی؛ احمد بن محمد بن احمد عتیقی؛ یحیی بن علی، معروف به ابن طحان؛ امیر ابن ماکولا؛ ابن نقطه؛ ابن خلکان؛ ابن جوزی و حافظ ذهبی.
آثار
- إيضاح الإشكال في الرواة؛
- الغوامض والمبهمات؛
- الرباعيات في الحديث؛
- كشف الأوهام التي في كتاب «المدخل» الذي صنفه أبوعبدالله الحاكم؛
- الفوائد المنتقاة عن الشيوخ الثقاة، من حديث أبي‌الحسين محمد بن أحمد العباس الإخميمي المتوفی سنة 395ق؛
- المتوارين؛
- مشتبه النسبة؛
- المؤتلف والمختلف؛
- أوهام أبي‌عبدالله محمد بن إسماعيل البخاري[۱].
پانویس
- ↑ ر.ک: تدمری، عمر عبدالسلام، ص7-16
منابع مقاله
تدمری، عمر عبدالسلام، مقدمه کتاب «مشتبه النسبة في الخط واختلافها فی المعنی واللفظ»، تألیف عبدالغنی بن سعید ازدی، بیروت، دارالمنتخب العربي، چاپ اول، 1417ق.