نامه‌های هنینگ و تقی‌زاده
نامه‌های هنینگ و تقی‌زاده به کوشش ایرج افشار، تورج دریایی؛ ترجمه مهناز بابایی؛ کتابی که پیش رو دارید ترجمۀ تعدادی از مکاتبات سید حسن تقی‌زاده (دانشمند و سیاستمدار ایرانی) و والتر برونوهنینگ (ایران شناسی برجستۀ آلمانی)، میان سال های 1316 تا 1345 (1937 تا 1966 میلادی) است.
| نامه‌های هنینگ و تقی‌زاده | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | افشار، ایرج (نویسنده)
دریایی، تورج (نویسنده) بابایی، مهناز (مترجم) |
| ناشر | انتشارات دکتر محمود افشار |
| مکان نشر | تهران |
| سال نشر | ۱۴۰۱ش |
| موضوع | هنینگ، والتر برونو، ۱۹۰۸ - ۱۹۶۷م. -- نامهها,enningB , B .W. (Bruno Walter) -- Correspondence,تقی‌زاده، سیدحسن، ۱۲۵۷ - ۱۳۴۸. -- نامهها,aqizadahB , Hasan -- Letters,فارسی -- راهنما‌ی آموزشی -- تاریخ -- اسناد و مدارک,anguageB Persian -- teaching and Study -- History -- Sources,ایران -- تا‌ریخ‌نویسی -- م‌آخذ,ranB -- Historiography -- Sources,ایران -- تمدن -- راهنما‌ی آموزشی -- تاریخ -- اسناد و مدارک,ranB -- Civilization -- teaching and Study -- History -- Sources |
| کد کنگره | DSR ۱۴۸۶/الف۶ن۲ |
ساختار
مطالب در سه بخش تهیه و تنظیم شده است:
بخش نخست: نامه‌های هنینگ، 17 ژوئیۀ 1937 تا 22 ژوئیۀ 1966 (شامل 87 نامه)
بخش دوم: نامه‌های تقی زاده، 24 مارس 1942 تا 24 اوت 1962 (شامل 43 نامه)
بخش سوم: پیوست ها
گزارش کتاب
از سال 1937 میلادی، چندین نامۀ دوستانه و علمی میان سید حسن تقی‌زاده (دانشمند و سیاستمدار ایرانی) و والتر برونو هنینگ (ایران شناس برجستۀ آلمانی) تبادل شده است. هنینگ به سبب فرار از فشارهای آلمان نازی در انگلیس زندگی می‌کرد. خوشبختانه تعدادی از این نامهها در میان انبوه کاغذهای مختلف تقی زاده باقی مانده بود و توسط همسر آلمانی وی پیدا شده بود. اما بسیاری از سایر اسناد و مدارک تقی زاده در طول سفرهای متعدد و اقامت مدت وی در شهرهای مختلف، از بین رفته یا گم شده است. برخی از آن ها نیز به سبب ملاحظات سیاسی یا از روی ترس، توسط همسرش سوزانده شده است. مکاتبات بین هنینگ و تقی زاده از منظر مبادلات علمی، که دغدغۀ اصلی این دو دانشمند تراز اول بوده، حاوی اطلاعات بسیار مفیدی در زمینۀ تخصصی مطالعات آنهاست. در عین حال، این نامهها می تواند دریچه ای به سوی روش تحقیق، تفکر و استدلال آن ها باز کند.
کتابی که پیش رو دارید ترجمۀ تعدادی از مکاتبات سید حسن تقی‌زاده و والتر برونوهنینگ، میان سال های 1316 تا 1345 (1937 تا 1966 میلادی) است. این نامهها اغلب در موضوعات مرتبط با فرهنگ و زبان باستانی ایران نگارش یافته و نیز حاوی اطلاعاتی از روند تألیف فرهنگ ریشه شناختی زبان فارسی، طرح پژوهشی ناتمام هنینگ، و آگاهی هایی از زندگی شخصی اوست. چندین سند عکسی (نامه، تلگراف و صورت جلسه) نیز در انتهای کتاب گنجانده شده که بیشتر شامل نامه نگاری‌های تقی زاده با مقامات دولتی وقت است به جهت تأمین منابع مالی برای طرح پژوهشی هنینگ.[۱]
پانويس