الذخيرة في العقبی في مودة ذوي القربی
| الذخيرة في العقبی في مودة ذوي القربی | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | حویزی مشعشعی، شبر بن محمد (نويسنده) رجایی، سید مهدی (محقق) |
| ناشر | کتابخانه عمومی حضرت آيت الله العظمی مرعشی نجفی (ره) |
| مکان نشر | ایران - قم |
| سال نشر | 1387ش - 1430ق - 2009م |
| چاپ | 1 |
| شابک | 978-964-8179-66-8 |
| موضوع | تولی و تبری - خاندان نبوت - خاندان نبوت - توسل - دوستی (اسلام) |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | /ح9ذ3 196/65 BP |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
الذخیرة فی العُقبی فی مودة ذوی القربی، نوشته سید شبر بن محمد بن ثنوان حویزی مشعشعی (1190-1122ق) معروف به «شبّر حویزی» است که درباره چند تن از بزرگان مشعشعه گزارش می‌دهد. سید مهدی رجایی پژوهش این اثر را انجام داده است.
نویسنده نسبش با یازده واسطه به «محمد بن فلاح» بنیان‌گذار فرقه مشعشعه می‌رسد.[۱] او در آغاز کتاب با بهره‌گیری از روایات، در باب آفرینش نور محمدی (ص)، اهمیت صله رحم و فضیلت‌های دودمان پیامبر (ص) بحث می‌کند و آن را مقدمه‌ای در توضیح نسب سید علی خان، رئیس منطقه حویزه (هویزه) و اهواز قرار داده است. البته سید شبر با عباراتی مطنطن مانند «خلف خلفاء الاسلام» در هشت سطر از سیدعلی خان نام می‌برد و در ادامه، اجداد او را به امام موسی کاظم(ع) می‌رساند. پس از این مطلب، صفحه‌ای از کتاب از بین رفته است و نویسنده در ادامه به کتاب «المجموعة الجامعة الکاملة النافعة» نوشته میرزا عبدالله افندی و کتاب «حق الیقین» از سید خلف مشعشعی اشاره کرده، از آنها گزارش می‌دهد.[۲]
سید شبر شرح اَعلامش را با تعبیر «نور» آغاز می‌کند که در‌این‌باره، متن اصلی کتاب افتادگی دارد و از نور اول و دوم آغاز نشده است؛ بلکه، از سید عبدالمطلب بن سید حیدر بن سلطان محسن مشعشعی با عنوان «نور سوم» بحث شده است. سید شبر پس از آن به ترتیب، به معرفی نور چهارم «سید حیدر بن سلطان محسن مشعشعی»، نور پنجم «سلطان سید محسن مشعشعی»، نور ششم «سید محمد مهدی مشعشعی» می‌پردازد و در پایان، شرح حالی از «سید خلف بن سید عبدالمطلب موسوی»، «سید شمس‌الدین بن معدّ موسوی» و کسان دیگر از بزرگان و نامدارانی چون «ملا ابو الحسن فتونی نباطی نجفی»، «احمد بن اسماعیل جزایری و «احمد بن سید علی حسنی حیدری» (صاحب کتاب عمدة الطالب) ارائه می‌دهد.[۳]
محقق (رجایی) شرح حالی برای نویسنده از نام، نسب، استادان، اجازۀ روایت دهندگان، آثار مکتوب، غیرت دینی، نامه‌ها، نقش انگشتری، زادروز و هنگام مرگ «سید شبر» نوشته است. او شناسنامه کتاب را از زبان آقابزرگ تهرانی در «الذریعه» و نیز از تتبعات خودش بیرون آورده است. رجایی برای فراهم‌آوردن این اثر از تک‌نسخه‌ای به خط نویسنده که در کتابخانه آیت‌الله مرعشی در قم نگهداری می‌شود، بهره برده است.[۴]
پانویس
منابع مقاله
مقدمه محقق و متن کتاب.