رسالة في تأويل حديث الترجیع

(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

رسالة في تأويل حديث الترجيع، از آثار ادیب، شاعر، محدث ممتاز و فقیه شیعی قرن یازدهم هجری قمری، شیخ حر عاملى (1033-1104ق)، پژوهشی اجتهادی است که به نقد روایتی با مضمون «جواز غناء در قرائت قرآن» می‌پردازد و آن را ضعیف، بی‌اعتبار و غیر قابل استناد می‌داند. پژوهشگر علوم اسلامی، هادی رستگار مقدم گوهری (متولد 1338ش)، این کتاب را تحقیق و تصحیح کرده و برای آن مقدمه‌ای ارزنده نوشته و تعلیقات و توضیحاتی بر آن افزوده و نویسنده را معرفی کرده است.

رسالة في تأويل حديث الترجیع
رسالة في تأويل حديث الترجیع
پدیدآورانحر عاملی، محمد بن حسن (نويسنده) رستگار مقدم گوهری، هادی (محقق)
ناشرمرکز المصطفی(ص) العالمي للترجمة و النشر
مکان نشرایران - قم
سال نشر1395ش - 1437ق
چاپ1
موضوعاحادیث شیعه,Hadith (Shiites),احادیث مجعول ,*Hadiths (Apocryphal), -- Texts, -- قرن ۱۱ق., -- 17th century,a06,a06,a08,a08
زبانعربی
تعداد جلد1
کد کنگره
BP۱۴۵/ت۴،ر۵
نورلایبمطالعه و دانلود pdf

هدف و روش

  • مرکز بین‌المللی ترجمه و نشر المصطفی(ص)، نشر کتاب حاضر را هماهنگ با اهداف این مرکز در توسعه و تعمیق علوم اسلامی و کمک به پیشرفت آن و نوسازی روش‌های آموزش و پژوهش دانسته و از نویسنده و محقق تقدیر کرده است[۱].
  • هادی رستگار مقدم گوهری چند نکته را در مورد تصحیح یادآور شده است؛ از جمله:
  • برای تصحیح این اثر به تک‌نسخه‌ای اعتماد کردم که خود نویسنده با خطّ نسخ خوبی آن را نگاشته است.
  • شیخ حر عاملى توضیحات بسیاری بر عبارات متن خودش در حاشیه نوشته است و من همه آن را در متن حاضر نیاوردم و بخشی از آن را در پاورقی و با نشانه «منه» قرار دادم.
  • نویسنده برخی از روایات و منقولات را نقل به معنا کرده و به همین جهت، تحقیق اسناد روایات این کتاب و استخراج رجال آن، دشوار شده است[۲].
    • شیخ حر عاملى این اثر را پاسخی به پرسش برخی از یاران دانسته که از شبهه‌ای رایج در آن زمان شکوه کرده‌اند[۳].

ساختار و محتوا

  • این اثر، از 12 فصل با محوریت بررسی حدیث «ترجیع» (ترتیل قرآن با صوت زیبا) از دیدگاه اصولی و اخباری تشکیل شده است.

نمونه مباحث

  • شیخ حر عاملى استدلال با حدیث «ترجیع» بر «جایز بودن غناء در قرآن خواندن» و تخصیص ادله عامّه و تقیید نصوص مطلقه را نادرست دانسته و به 12 وجه استدلال کرده است؛ از جمله اینکه روایت مذکور، معارض با قرآن است و شیخ صدوق در من‌لايحضره‌الفقيه روایت آورده که منظور از «لهو الحديث» در آیه 6 سوره لقمان، غناء است[۴].

پانویس

  1. ر.ک: مقدمه ناشر، ص5-7
  2. ر.ک: مقدمه محقق، ص11-20
  3. ر.ک: مقدمه نویسنده، ص23-24
  4. ر.ک: متن کتاب، ص27

منابع مقاله

مقدمه و متن کتاب.

وابسته‌ها