الأربعون البلدانية

    از ویکی‌نور
    (تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
    الأربعون البلدانية
    الأربعون البلدانية
    پدیدآورانابن عساکر، علی بن حسن (نويسنده) حریری، عبدو الحاج محمد (محقق)
    عنوان‌های دیگرأربعون حديثا عن أربعين شيخا من أربعين مدينة لأربعين من الصحابة
    ناشرالمکتب الإسلامي
    مکان نشراردن - عمان ** سوریه - دمشق ** لبنان - بیروت
    سال نشر1413ق - 1993م
    چاپ1
    زبانعربی
    تعداد جلد1
    نورلایبمطالعه و دانلود pdf

    الأربعون البلدانية، تألیف ابن عساکر دمشقی (499-571ق)، کتابی است مشتمل بر چهل حدیث از چهل شیخ از چهل شهر از زبان چهل تن از صحابه. کتاب با تحقیق و تخریج عبدو حاج محمد حریری منتشر شده است.

    در این کتاب چهل حدیث از چهل صحابی که چهل تن از اساتید ابن عساکر از چهل شهر مختلف روایت کرده‌اند، گرد آمده است. مؤلف به نقد احادیث مذکور نیز پرداخته است و به تخریج آنها در منابع مشهور سنت همت نهاده است[۱]‏.

    در ابتدای کتاب با ذکر منابع مختلفی برای ترجمه ابن عساکر، شرح حال وی با ذکر اسم و نسب، اساتید، شاگردان، جایگاه علمی و اخلاقی و پس از آن اسامی قریب به یک‌صد اثر وی ذکر شده است[۲].

    ابن عساکر در مقدمه کتاب، سبب نگارش کتابی در موضوع چهل حدیث را عمل به سفارش نبوی و وعده ثواب برای کسی که در راستای تبلیغ و تلقین امر دین به امت آن حضرت، چهل حدیث را حفظ کند، دانسته است[۳]. وی سپس به توجه ویژه علما به نگارش اربعینات اشاره کرده که البته در موضوعات مختلف توحید و اثبات صفات الهی، یا ذکر احادیث احکام، یا عبادات و یا مواعظ و مانند آن گردآوری شده است[۴].

    «مکه» مکرمه اولین شهری است که از آن سخن رفته است. ابن عساکر حدیثی را از عبدالله بن محمد اسماعیل بن صدقة بن غزّال مصری ساکن مکه، نقل می‌کند. مؤلف حدیث مورد نظر را در ذی‌الحجه سال 521ق، در شهر مکه، در حرم معظم روبه‌روی کعبه از ناحیه باب ابراهیم(ع)، شنیده است. راوی حدیث خود را با سند به عمر بن خطاب رسانده که او درحالی‌که بر منبر بود، گفت: از رسول خدا شنیدم که می‌فرمود: «إنما الأعمال بالنيات...». مؤلف سپس به بررسی و تخریج حدیث مزبور از منابع و طرق دیگر پرداخته است[۵].

    مدینه، منا، دمشق، کوفه، بغداد، جَی، اصفهان، مرو، نیشابور، هرات، بوشنج، بون، بغی، سرخس، ازجاه، میهنه، طابران، نوقان، شان‌زوار، خسروجرد، بسطام، دامغان، سمنان، ری، زنجان، ابهر، تبریز، مرند، خوی جرباذقان، همدان، مشکان، روذرّاور، اسدآباد، حلوان، آرجیش، انبار، رحبه مالک بن طوق و رافقه (رقه) دیگر شهرهایی است که ابن عساکر احادیثی را که در آنها شنیده است، نقل کرده است.

    همان گونه که مشاهده می‌شود بسیاری از این شهرها جزیی از ایران اسلامی است، که ابن عساکر در ابتدای برخی توضیحی کوتاه در معرفی شهر می‌نویسد؛ به‌عنوان مثال همدان را «شهر بزرگی از بلاد جبل» می‌خواند[۶].

    پانویس

    1. ر.ک: مقدمه، ص7
    2. ر.ک: همان، ص15-30
    3. ر.ک: متن کتاب، ص34
    4. ر.ک: همان، ص35-36
    5. ر.ک: همان، ص51-47
    6. ر.ک: همان، ص138

    منابع مقاله

    مقدمه و متن کتاب.


    وابسته‌ها