فصوص الحکم (ترجمه)

    از ویکی‌نور
    (تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
    فصوص الحکم (ترجمه)
    فصوص الحکم (ترجمه)
    پدیدآورانابن عربی، محمد بن علی (نويسنده)

    موحد، صمد (مترجم)

    موحد، محمدعلی (مترجم)
    عنوان‌های دیگرفصوص الحکم. فارسی
    ناشرکارنامه
    مکان نشرایران - تهران
    سال نشر1386ش
    چاپ2
    شابک964-431-057-8
    موضوعتصوف - متون قدیمی تا قرن 14 - عرفان - متون قدیمی تا قرن 14 - فلسفه اسلامی - متون قدیمی تا قرن 14
    زبانعربی - فارسی
    تعداد جلد1
    کد کنگره
    ‎‏/‎‏الف‎‏2‎‏ ‎‏ف‎‏6041 283 BP
    نورلایبمطالعه و دانلود pdf

    فصول الحکم (ترجمه) اثر محمدعلی موحد و صمد موحد، ترجمه، توضیح و تحلیلی است بر 10 فص از 27 فصِ کتاب «فصوص الحکم» ابن عربى (543ق).

    اختلاف نسخه‌ها در مورد کتاب‌هایی مثل «فصوص الحکم» که از همان اوان تألیف به‌عنوان یک متن درسی بسیار خوانده می‌شد و دست‌به‌دست می‌گشت، امری برخلاف انتظار نیست. «فصوص الکم» از آخرین نوشته‌های ابن عربی است و گمان نمی‌رود که خود در آن دست برده باشد، اما شارحان اول فصوص، در مواردی به اختلاف نسخه‌ها اشاره‌کرده‌اند. خوشبختانه این اختلاف نسخه‌ها، چیزی نیست که اصل مطلب را عوض بکند به سهولت می‌توان آن‌ها را نادیده گرفت. در این کتاب، متنی که ابوالعلاء عفیفی به چاپ رسانیده، اصل قرارگرفته و تنها در مواردی که غلط چاپی روشنی در آن ملاحظه شده، از آن عدول گردیده است[۱].

    در اثر حاضر، در برگردان متن، غالباً به ترجمه تحت‌اللفظی قناعت شده و مترجم نخواسته است که وفاداری به متن را فدای شیوایی و خوش‌خوانی ترجمه کند. پس این ترجمه به‌ناچار در بسیاری از موارد، گره‌ها و اغلاق متن را انعکاس داده و خواننده خود را با عبارت‌های گنگ و نا دل‌پذیر، مواجه خواهد یافت[۲].

    مترجم، درآمدهایی را پیش از شروع هر فص در قلم آورده که ذهن خواننده را برای فهم مطالبی که در متن خواهد آمد، یاری می‌دهد و توضیحاتی که در پی هر فص افزوده‌شده است، گره‌ها و پیچیدگی‌ها را در حد امکان، گشوده است[۳].

    مقصود پدیدآورندگان اثر حاضر، تقریر هرچه ساده‌تر مطالب ابن عربی و شارحان وی بوده است و تنها در مواردی معدود، از مطالب فاصله گرفته‌شده و به‌نقد آن، پرداخته‌شده است[۴].

    صاحبان اثر، آنجا که دربرد گردان متن، افزودن یک یا چند کلمه را برای اتمام جمله یا روشن‌تر کردن آن لازم دانسته‌اند، آن را با علامت [ ] مشخص کرده و علامت () را در مواردی به‌کاربرده‌اند که خواستار پیشنهاد واژه‌ای معادل یا مترادف با آنچه مؤلف به‌کاربرده است، پیشنهاد کنند و نیز برگردان فارسی آیه‌های قرآن را داخل این علامت، قرار داده‌اند. همچنین شماره‌های آغاز هر بند در برگردان فارسی، توضیحات و متن عربی ناظر به یکدیگرند[۵].

    پانویس

    1. ر.ک: دیباچه، ص109
    2. همان، ص109- 110
    3. ر.ک: همان، ص110
    4. ر.ک: همان
    5. ر.ک: همان

    منابع مقاله

    مقدمه کتاب.

    وابسته‌ها